เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 350

ดวงตาของคะนึงนิตย์เบิกกว้างอย่างสะดุ้งตกใจ หน้าซีดในทันที!

เธอเห็นผู้หญิงที่ซึ่งสวมชุดแต่งงานที่ยืนอยู่ข้างลูกชายของเธอคือนภาลัยจริงๆ!

คนที่มีฐานะที่ทรงเกียรติอย่างประธานทีเอ็ม กรุ๊ป กลับมาโค้งคำนับให้กับพวกชาวบ้าน แสดงความรักที่มีต่อนภาลัยถึงขนาดนี้

คะนึงนิตย์เห็นชาวบ้านแยกย้ายกันอย่างมีความสุข บางคนกิน บางคนดื่ม โดยไม่ปิดบังความเป็นธรรมชาติเลยแม้แต่นิดเดียว

ในงานดังขึ้นด้วยเสียงดนตรีที่ไพเราะและโรแมนติก

เห็นภีมพลที่โอบไหล่ของนภาลัย ทั้งสองก้าวขึ้นเดินไปบนพรมแดงที่ปูด้วยกลีบกุหลาบ

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผ้าไหมที่เห็นภาพของเขาทั้งสอง มุมปากก็ยกขึ้นโดยไม่รู้ตัว ในใจก็มีความสุขอย่างมาก

ราวกับว่าความรู้สึกที่กดทับอยู่ในใจถูกปลดปล่อยในที่สุดแล้ว

เมื่อเธอหันไปเห็นสีหน้าท่าทีของคุณนายนิตย์ เธอก็รีบเก็บรอยยิ้มบนใบหน้าทันที “……”

ใบหน้าของคะนึงนิตย์ บึ้งตึงอย่างมาก

นักข่าวนับร้อยคน กำลังถ่ายทอดสด

และมีสื่อต่างประเทศจำนวนไม่น้อย ล้วนเป็นพาร์ทเนอร์ของทีเอ็ม กรุ๊ป ดังนั้นคะนึงนิตย์จึงไม่สามารถที่จะอาละวาดได้

“oh,mylove，เรามาแต่งงานกันเถอะ ฉันจะรักเธอทั้งชีวิต ฉันจะยอมปล่อยวางทุกสิ่ง เพื่อสร้างครอบครัวแสนสุขแด่คุณ…….”

เสียงเพลงโรแมนติกนี้ล่องลอยอยู่ในกลางอากาศ

อารมณ์ของแขกถูกแทนที่ในทันที และก็มองพวกเขาอย่างอิจฉา

นี่คงจะเป็นลักษณะของความรัก ในหัวใจมีความรับผิดชอบ ในแววตามีรัก

เมื่อเดินสุดพรมแดงก็จะเป็นเวทีขนาดใหญ่ที่รายล้อมไปด้วยดอกไม้ ฉากหลังของเวทีคือภาพถ่ายขอแต่งที่ภีมพลกับนภาลัยถ่ายในประสาทเมื่อครั้นเป็นพรีเซนเตอร์ให้กับอลิซ และบาทหลวงยืนรอพวกเขาอยู่

นภาลัยรู้สึกเหมือนฝันไป ความทรงจำของเขากลับคืนมาแล้ว มันทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยมากขึ้น

ภีมพลกุมมือเธอไว้แน่น และทุกสิ่งรอบหูของเธอก็กลายเป็นภาพลวงตา ราวกับว่ามีเพียงเขาที่ยืนอยู่ข้างกายเธอที่เป็นจริง

เพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวที่ยืนเรียงรายกันกลายเป็นฉากที่สวยงาม มันเป็นการผสมผสานของความหล่อและความสวย

หลังจากอ่านบทนำแล้ว บาทหลวงเดินมาข้างกายภีมพล และถามว่า "คุณภีมพล คุณเต็มใจที่จะแต่งงานกับนภาลัยหรือไม่? ไม่ทอดทิ้งเธอและจะภักดีต่อเธอตลอดไป? "

รถเบนท์ลีย์สีแดงหยุดลง และญาณีซึ่งสวมชุดแต่งงานก็รีบลงจากรถ เธอเห็นเขาสองคนยืนอยู่บนเวที กำลังจะกล่าวคำสาบาน “ผมยินยอม” เนื้อเสียงที่หนามีพลังของภีมพลเข้าไปในหูของญาณี ทำให้เธอตกอยู่ในภวังค์ชั่วขณะ

จ้องมองพวกเขาอย่างเย็นชา เลือดในร่างกายแข็งตัวทีละนิด

นุชวรารีบเดินไปหาเธอ แล้วจับแขนของเธอเอาไว้ "คุณญาณี เราไปกันเถอะ!" งานแต่งที่ยิ่งใหญ่อลังการแบบนี้ ไม่เหมาะที่จะมาอาละวาด

ญาณียืนนิ่งไม่ขยับตัว จ้องมองภาพนี้อย่างเย็นชา ไม่มีใครรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ บางทีเธออาจจะจินตนาการตัวเองเป็นเจ้าสาว

“คุณนภาลัย ผมขอถามคุณในนามของพระเจ้า ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ไม่ว่าจะดีหรือร้าย ยากดีมีจน หรือความจำเสื่อม คุณก็จะไม่ทิ้งคุณภีมพลใช่หรือไม่”

“ใช่ค่ะ ฉันยินยอม” นภาลัยตอบ “ฉันยินยอมที่จะแต่งงานกับเขา ต่อให้ความตายก็ไม่อาจมาพรากเราออกจากกัน”

“เมื่อเป็นเช่นนี้ ตอนนี้ก็ขอให้พวกคุณแลกแหวนต่อหน้าพระเจ้า” บาทหลวงกล่าว

หัวใจของญาณีเจ็บปวดเหมือนถูกหนามทิ่มแทง เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป