เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 4

ขวัญข้าวกระโจนเข้าไปในอ้อมอกนภาลัย “คุณแม่ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ? บาดเจ็บตรงไหนรึเปล่าคะ?”

“ไม่มีจ๊ะ ไม่มี” เธอรีบเช็ดน้ำตาของลูกสาวพร้อมกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “แม่ไม่เป็นอะไรเลย” แต่ในใจของเธอกลับหวาดหวั่น!

สายตาของภีมพลกวาดตามองเด็กน้อยทั้งสองและผู้หญิงคนนี้อย่างสงสัย คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันดูเคร่งขรึมนัก

สายตาที่ดูโกรธเคืองของเขาสั่งให้หัวใจของนภาลัยรู้สึกแน่นขึ้นมาทันใด

ขวัญข้าวมองไปที่ภีมพลด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาคลอเบ้า “คุณพ่อแย่มากๆเลย! หนูไม่ต้องการคุณพ่อแล้ว! คุณพ่อทำร้ายคุณแม่! ฮือ ฮือ...... คนชั่ว! !” เธอไม่ตกใจในความโกรธของเขาแม้แต่น้อย

นภาลัยรู้สึกไม่ดี “อย่าไปเรียกคุณพ่อมั่วๆอีกนะ! เขาไม่ใช่คุณพ่อของพวกหนู!”

“แม่บอกว่าไม่ใช่ก็ต้องไม่ใช่หรอ?” แชมป์ไม่อยากจะยอมแพ้ “กล้าไปตรวจพิสูจน์ดูไหมล่ะ?”

นภาลัยหมดคำจะพูดและควบคุมอารมณ์ไว้ไม่อยู่ “แชมป์!”

“คุณแม่ คุณแม่แบกรับเรื่องนี้มา 7 ปีแล้ว 7 ปีต่อจากนี้ก็ควรจะให้เขาเป็นคนแบกรับภาระบ้างสิ!” แชมป์ครุ่นคิดเรื่องนี้มาอย่างดี เขาแน่ใจว่าคนๆนี้คือพ่อของเขา

ใบหน้าที่ตึงเครียดของภีมพลผ่อนคลายลงเล็กน้อย เขาเม้มปากเล็กๆ ในสายตาอันลึกล้ำปรากฏความซับซ้อนให้เห็นครู่หนึ่ง

เวลาดูเหมือนจะหยุดนิ่ง

“คำสอนข้อที่ 3 ของตระกูลแตงมณ เด็กห้ามโกหก! ผู้ใหญ่ก็ห้ามโกหกเหมือนกัน!” แชมป์เงยหน้าขึ้นถาม “คุณแม่ จริงๆแล้วเขาคือคุณพ่อของพวกเรารึเปล่าครับ?”

ในขณะนั้น แนวป้องกันในใจที่นภาลัยได้สร้างไว้ก็พังลง เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาเย็นชาที่ดูซับซ้อนของภีมพล ร่างกายของเธอก็หยุดนิ่งราวกับมีอะไรบางอย่างกำลังแตกสลายอย่างไม่มีเงียบๆ

“......” เธอไม่รู้ว่าจะตองลูกชายอย่างไรดี

ภีมพลขมวดคิ้วที่เรียงตัวกันอย่างสวยงามของเขาแล้วมองไปที่เด็กน้อยผิวขาวเนียนละเอียดและชาญฉลาดทั้งสองที่อยู่ตรงหน้า จากนั้น เขาก็เข้าใจเรื่องราวทั้งหมดในทันที

วริศมองดูเด็กน้อยทั้งสองอย่างละเอียดถี่ถ้วน คิ้วที่เรียงเป็นระเบียบนั้นช่างเหมือนกันกับท่านประธานไม่มีผิด! เขาตกตะลึงอ้าปากค้างขึ้นมาในทันที!

สวรรค์!

เขาระงับอารมณ์ทั้งหมดเอาไว้และมองไปยังผู้หญิงคนนั้น “ที่นี่มีใครอยู่อีกบ้าง?” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“แชมป์! แกไปแฮกใครมาอีก? ทำไมแท็บเล็ตถึงเปิดอยู่ตลอด? มันยังส่องตำแหน่งอยู่เลยนะ! แกไม่กลัวคนอื่น......” สาวินถือแท็บเล็ตเดินออกมาจากในบ้านไม้ไผ่ เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่ลานบ้านก็ก้าวเดินต่อไม่ไหวขึ้นมาทันที! ทำไมคนเยอะขนาดนี้เนี่ย?

“คุณพ่อ! ผมเป็นคนแฮกคอมของพ่อเอง!” แชมป์วิ่งไปด้านหน้าสาวินเพื่อเอาแท็บเล็ต จากนั้นก็วิ่งกลับมา “ไม่เกี่ยวอะไรกับแม่เลยแม้แต่นิดเดียว! ผมทำคนเดียว ผมก็ต้องรับผิดชอบคนเดียว!”

มือน้อยๆชูแท็บเล็ตขึ้นสูงๆ ภีมพลจึงยื่นมือมารับไป

“หนูก็มีส่วนร่วมด้วยเหมือนกัน” ขวัญข้าวหลบอยู่ด้านหลังพี่ชาย เธอมองชายที่อยู่สูงขึ้นไปด้วยท่าทางอ่อนแอ “หนูกับพี่ชายช่วยกันแฮก......”

นภาลัยคิดมากขึ้นมาและสูดลมหายใจเข้าลึกๆอีกครั้ง

ภีมพลมองลึกลงไปอีกครั้ง เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเด็กสองคนเป็นคนทำเรื่องนี้

“คุณพ่อ ผมลบข้อมูลที่ผมขโมยมาแล้ว! ผมไม่ได้แตะต้องมันเลยนะ! ผมสาบาน!” แชมป์มองเขาอย่างจริงใจ “ผมแค่อยากเจอคุณ! อยากให้คุณรู้ว่ามีผมและน้องอยู่!”