เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 50

นภาลัยอึ้งอยู่กับที่ไปเลย มองเขาไว้อย่างไม่น่าเชื่อ “นายกลัวสูงทำไมไม่บอก?พวกเราไม่เล่นอันนี้ก็ได้นิ”

ภีมพลเหลือบมองเธอทีหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไร

“อยากได้หน้าก็สมควรโดนแล้ว” เธออดไม่ได้ที่จะบ่น

ภีมพลอยากจะตีเธอมาก แต่ก็คลื่นไส้อีกครั้ง ก็เลยได้แต่หันหน้าไปทางถังขยะแล้วอ้วกต่อ

คนขับรถเป็นห่วงเหลือเกิน

นภาลัยดูต่อไปไม่ไหวแล้ว ยื่นมือไปลูปหลังของเขา “เอาล่ะ ฉันผิดเอง ที่ไม่ได้ถามความเห็นของนาย แต่นายก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว ต้องรู้จักปฏิเสธสิ”

“หุบปาก” ภีมพลจับตรงหน้าอกแล้วไปแห้งไปสองที

“........”

ไม่ไกลมาก ญาณีได้เก็บภสพทุกอย่างไว้ในสายตาอย่างไม่เต็มใจจนหมด เธอมาเพื่อหาแรงบันดาลใจในการออกแบบ แต่กลับเห็นภีมพลและนภาลัย........

เธอที่ยื่นอยู่กับที่ไม่ได้อึ้งมาก แต่เลือดในตัวเหมือนแข็งตัวไปหมดแล้ว

ตอนที่ลมพัดมาเบาๆ เธอรู้สึกว่าเมื่อยตามาก

มองนภาลัยที่ลูปหลังให้เขา มองเธอที่ควงแขนของเขาไว้ พยุงเขาไว้เหมือนไม่มีใครอยู่รอบๆญาณีตัวแข็งทื่อ เหมือนมีอะไรกำลังสลายออกจากกัน........

ความเชื่อทุกอย่างในใจได้ล้มไปในทันที

น้ำตาคลอเต็มไปในขอบตา

ทำไมความพยายามไม่เว้นคืนเว้นวันของตัวเอง ถึงยังไล่ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่ทันสักที.......

ภีมพลเป็นคนที่อยู่สูงขนาดไหน?ถึงได้มาเล่นรถไฟเหาะเป็นเพื่อนเธอ เขาที่กลัวความสูงจนอ้วกขนาดนี้ ญาณีเป็นห่วงจริงๆ

หากถูกพวกนักข่าวถ่ายโดน ภาพลักษณ์ประธานเผด็จการของภีมพลก็จะเสียหายหมด

“นายดีขึ้นมาบ้างรึยัง?” นภาลัยเห็นเขาทรมานขนาดนี้ ก็เริ่มเป็นห่วง “กลับไปดีกว่าไหม?”

ภีมพลมองมา สีหน้าเย็นชา ไม่มีอุณหภูมิเลยแม้แต่น้อย

“........” เธอหุบปากอีกครั้ง

เห็นสายตา เขาก็บ้วนปากอีกครั้ง จากนั้นก็เอาขวดยัดไปไว้ในมือของคนขับรถ ทิ้งทิชชูที่เอาไว้เช็ดปาก จากนั้นภีมพลก็เดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

“.......” มองเขาแล้วรีบตามขึ้นไป

คนขับรถเหมือนกับก้างขวางคอที่ตามหลังของพวกเขาสองคนไว้

ญาณีที่เดินตามหลังของพวกเขาอยู่ตลอด เห็นภีมพลยื่นถังหูลู่ให้กับนภาลัย เธอก็รู้สึกตื่นขึ้นมาทันที

ผู้หญิงคนนั้นมีความสุขเหมือนกับเด็กน้อย เปิดกระดาษออกอย่างระมัดระวัง

เอาลูกแรกยื่นไปที่ปากของเขา แต่เขาเอ็นตัวไปข้างหลัง “ฉันไม่กิน”

“ไม่กินก็ช่าง” นภาลัยเอาถังหูลู่ยัดเข้าไปในปาก เปรี้ยวๆ หวานๆ อร่อยมากเลย

อยู่ๆภีมพลก็นึกคำพูดที่เมื่อคืนแชมป์พูดกับเขา

“ป่าปี๊ ผมจะช่วยเสริมปร้อมปราการที่แข็งแกร่งกว่านี้สิบเท่าให้ แต่ป่าปี๊ต้องสัญญากับผมข้อหนึ่ง” แชมป์พูดกับเขา “พรุ่งนี้ไปเล่นสวนสนุก ถ่ายรูปคู่กับหม่ามี้มาสิบรูปนะ”

และแล้ว ญาณีเห็นภีมพลเอาโทรศัพท์ออกมา เขาก็กอดฉวยโอกาสโอบไหล่ของนภาลัยไว้ มืออีกข้างหนึ่งก็ถือโทรศัพท์ไว้สูงๆ แช๊ะ ไม่รอให้เธอตั้งตัว ก็ได้ถ่ายไปแล้วหนึ่งรูป

“เฮ้ นายทำอะไร?” นภาลัยต่อต้าน ยื่นมืออยากจะไปแย่งโทรศัพท์ “รีบให้ฉันดูว่าถ่ายเป็นยังไง?”

“ถ่ายให้ครับสิบใบค่อยพูด” ภีมพลเก็บโทรศัพท์ด้วยหน้าที่เฉยๆ

นภาลัยแย่งไม่ถึง เธอกระโดดขึ้นมา “ทำไมอยู่ๆ ต้องถ่ายรูปด้วย?นายคงไม่ได้ชอบฉันสินะ?”

“เธอคิดมากไป” น้ำเสียงของเขาเฉยๆ แต่ญาณีกลับรู้สึกว่าเต็มไปด้วยความรัก