เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 557

ขณะที่ภีมพลกำลังขึ้นรถ เสียงโทรศัพท์มือถือซึ่งเป็นหมายเลขจากแคนาดาก็ดังขึ้น

หลังจากจ้องมองหมายเลขด้วยสายตาเย็นชาอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็กดรับสายและเอาโทรศัพท์แนบข้างหู “ว่ามา”

“ถูกใจของขวัญชิ้นนี้ไหม？”เสียงของเด็กสาวที่กลับมาเป็นปกติดังขึ้น น้ำเสียงเจือความพึงพอใจและการเยาะเย้ย “คุณภีม ถ้าอยากจะได้สมุดบันทึกล่ะก็ ง่ายมาก ฉันจะให้เวลาคุณ 24 ชั่วโมง มาพบฉันที่เลคไซด์แมเนอร์ภายใน 24 ชั่วโมง แล้วฉันจะมอบมันให้คุณด้วยตัวเอง”

มุมปากของเธอยกขึ้นและเอ่ยเสริมขึ้นว่า “จำไว้ ว่านี่เป็นวิธีเดียวที่คุณจะเอามันไปได้”

ความโหดเหี้ยมและทมึงถึงปรากฏอยู่บนใบหน้าที่หล่อเหลาของภีมพลอยู่นาน

ในเวลานี้เอง ในห้องทำงานท่านประธานที่เรียบง่ายและหรูหรางดงาม ณ ทีเอ็ม กรุ๊ป

นภาลัยนำเอกสารมาส่ง ทว่ามีเพียงวริศเท่านั้นที่อยู่ เธอมองที่นั่งของภีมพลซึ่งว่างเปล่า อดไม่ได้ที่จะหันไปถาม “เขาไปไหน？”

วริศตอบตามความจริง “ไปหาญาณีแล้วครับ”

“……” นภาลัยตกตะลึงเล็กน้อย

“คุณอย่าคิดมากเลยครับ”

“ฉันเปล่า” นภาลัยยิ้มอ่อน “ฉันไม่ได้คิดอะไรเลย” เธอเพียงแค่คิดว่าภีมพลเห็นงานเป็นเรื่องสำคัญที่สุดเท่านั้นจริงๆ

ในขณะนั้นเอง วริศก็กล่าวกับเธอ “ผมคิดว่าไปแอฟริกาใต้ซื้อเพชรดิบของเมืองเดอร์บันก็เป็นตัวเลือกที่ไม่เลว ผมได้อ่านแผนโดยละเอียดและเห็นด้วยเป็นอย่างมากกับคำแนะนำของคุณครับ”

“หลังจากที่คุณภีมอนุมัติแล้ว คุณก็สามารถติดต่อผู้จัดจำหน่ายทางนั้นได้เลย ถ้าจำเป็นล่ะก็ฉันจะไปที่นั่นด้วยตัวเอง” นภาลัยเองก็อยากให้งานออกมาดีเช่นกัน

ทันใดนั้นเอง ภีมพลก็ปรากฏตัวอยู่ตรงประตูและเดินเข้ามาข้างใน

สายตาที่เขามองนภาลัยไม่เหมือนดั่งเมื่อก่อน แต่กลับเต็มไปด้วยความสับสนและร้อนรน

นภาลัยถอนสายตา และยกฝีเท้าก้าวเดินออกไป เธอไม่อยากที่จะรบกวนเขา

ในขณะที่ไหลของทั้งสองเฉียดกัน ภีมพลก็จับข้อมือของเธอเอาไว้ “เรื่องนั้นมันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดนะ” เขาเอ่ยปากบอก

นภาลัยหันสายตามองไปที่เขา แล้วเอ่ยถามเสียงเรียบ “อย่างที่ฉันคิดมันเป็นยังไง？”

“……” ภีมพลเองก็ยังไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไรดี เพราะเขาไม่อยากให้เธอรู้ว่าเขาไปหาเจ้าของหยกมา

ภีมพลมองเธอด้วยสายตาที่พูดไม่ออก！

“เบญ” นภาลัยเอ่ยปรามเสียงเย็น “ตอนนี้เป็นเวลาทำงาน！”

เบญญากลับหยุดพูดไม่ได้ เธอกลอกตาใส่ภีมพล “ทางที่ดียอมรับมาตรงๆ เลย！หลังจากนั้นก็เขียนจดหมายรับรอง！ให้นภาผู้มีจิตใจกว้างขวางของเรายกโทษให้คุณเพื่อเห็นแก่ลูก！”

ภีมพลก้าวไปหยุดที่เบื้องหน้าของเธอ สายตาจับจ้องที่เธอด้วยความเย็นชา “อย่าราดน้ำมันบนกองไฟได้ไหม？เธอไม่พูดก็จะไม่มีใครคิดว่าเธอเป็นใบ้หรอก”

“ฉัน……ฉันแค่เตือนด้วยความหวังดี！” เบญญาอดทนต่อแรงกดขี่ที่เกินขนาดของเขา เธอถึงกับพูดติดอ่างแม้ในขณะที่เธอพูด

“เบญญา เธอออกไป” นภาลัยปวดหัว “เอาเอกสารนี้ไปส่งที่แผนกการเงินให้ฉันที”

เธอจะเอาความกล้าจากไหนที่จะไม่ยอมทำตามคำของท่านรองประธาน？เธอต้องทำงานหาเงินอยู่ที่นี่

ดังนั้นเบญญาจึงเม้มปาก ก้มหัวเดินไปรับเอกสารเอาไว้ แต่เมื่อเธอหันกลับมาและเดินผ่านภีมพล เธอก็ใช้เอกสารตีเขาอย่างเต็มแรง “ผู้ชายเลว！”

“เธอ……” ภีมพลหันสายตา แต่เธอก็กลับวิ่งหนีไปในพริบตา อยากจะหยิกเธอให้ตายจริงๆ เชียว！