เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 564

“ตอนนี้เป็นเวลาทำงาน” นภาลัยเอ่ยเตือนเสียงเบา เงยสายตาขึ้นมองพลางกล่าว “เชิญคุณภีมกลับไปห้องทำงานของตัวเองด้วยค่ะ”

สายตาของทั้งสองสบประสานกัน เมื่อเห็นสีหน้าท่าทีเย็นชาของเธอ ภีมพลก็ไม่รู้จริงๆ ว่าจะทำอย่างไรดี

ท้ายที่สุดเขาก็ทำได้เพียงถอนหายใจเบาๆ แล้วหันหลังจากไปด้วยความรู้สึกผิดหวัง

แต่เขากลับพบว่าเบญญากำลังจ้องมองมาที่เขาตาไม่กะพริบ และก็จ้องมองเขาอยู่ตลอดเวลา

ในขณะที่ภีมพลเดินผ่านข้างๆ กายเธอ เขาเดินช้าลงและหรี่ตามอง เคาะโต๊ะของเธอโดยไม่ได้กล่าวอะไร ซึ่งทำให้เบญญาตัวสั่นด้วยความตกใจ เมื่อเธอเงยสายตาขึ้นมองเขาก็จากไปแล้ว

เหมือนราวกับว่ากำลังเตือนเธอว่าอย่ารู้สึกยินดีปรีดาในความโชคร้ายของผู้อื่นให้มากนัก！

แต่ว่าเธอก็ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย？

เบญญารู้สึกว่าเธอถูกกล่าวหาอย่างผิด ๆ และไม่เข้าใจความหมายของการเคาะโต๊ะของภีมพลด้วย

ความจริงแล้วหลังจากที่ภีมพลได้อธิบายกับสื่อเสร็จเรียบร้อย นภาลัยก็รู้สึกดีขึ้นมาก เธอไม่โกรธเขาอีกต่อไปแล้ว แต่ก็ยังคงรู้สึกอึดอัดในใจ ซึ่งไม่สามารถปล่อยมันไปได้ชั่วขณะหนึ่ง 

เธอรักเขา จึงรู้สึกหึงหวง

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป นภาลัยกล่าวกับเบญญา “เบญ เอาอันนี้ไปส่งที่ห้องถัดไป”

“ได้ค่ะ” เธอลุกขึ้น หยิบเอกสารแล้วจึงออกไป

เบญญาไม่ได้เคาะประตู แล้วเดินเข้าไปในห้องทำงานท่านประธาน เธอวางเอกสารลงบนโต๊ะของวริศ จากนั้นก็เตรียมตัวจะจากไป

“หยุดก่อน”

ฝีเท้าของเด็กสาวชะงักลง ใจของเธอหดตัวลง 

รู้ได้อย่างไรว่าเธอมา？？？

เธอสงบสติอารมณ์ลง ค่อยๆ ลืมตาขึ้นเพื่อสบกับสายตาที่เย็นชาและจริงจังของภีมพล เธอรีบกระแอมคอ ใบหน้าเจือรอยยิ้ม “คือว่า……คุณภีมเรียกฉันมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ？” ดังคำว่ามือที่ยื่นมาย่อมไม่ตบผู้ที่ส่งยิ้มให้

“เธอมานี่สิ” ภีมพลจ้องมองเธอ ริมฝีปากบางพลางเอ่ยเสียงเบา

เบญญาเก็บสีหน้า และก้าวเดินไปหาเขา “มีเรื่องอะไรเหรอคะ？！” จู่ๆ เสียงก็เปล่งสูงขึ้นอย่างกะทันหัน เธอไม่กลัวรังสีเย็นชาของเขาอีกต่อไป

ทันใดนั้นเอง เบญญาเองก็ยืนขึ้นเตรียมตัวจะออกไป “พาเขาได้ด้วยก็ได้ ฉันไม่รังเกียจ”

ภีมพลวางดอกลิลลี่ไว้บนโต๊ะของเธอแล้วเอ่ยว่า “ให้ผมไปด้วย พวกคุณก็คุยธุระของพวกคุณไป”

เบญญาหยิบเสื้อโค้ตมาใส่ เอามือทั้งสองข้างล้วงกระเป๋าแล้วเดินตามนภาลัยออกไป

ภีมพลเดินตามเธอไปด้วย และทั้งสามคนก็เข้าไปในลิฟต์ด้วยกัน

เขากดลิฟต์แล้วเอาแขนโอบไหล่เธอเอาไว้

นภาลัยไม่ได้ดิ้นรนสะบัดออก สีหน้าของเธอสงบนิ่งมาก แต่ว่าอารมณ์ของเธอนั้น……ปกติเป็นอย่างมาก！

เพราะภาพเหล่านั้นมักจะแวบเข้ามาในหัวของเธออยู่เสมอ และเธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหึงหวงเมื่อมองภาพเหล่านั้น

“เอาล่ะๆ  นายหญิงน้อย คุณก็ยกโทษให้เขาเถอะ！”ในที่สุดเบญญาก็กล่าวออกมาอย่างยุติธรรม “นี่มันก็ไม่ใช้การนอกใจแบบจริงๆ จังๆ ด้วย ครั้งต่อไปอย่าหาทำอีกล่ะ！”

ภีมพลหันมามองเธออย่างพูดไม่ออก อยากจะทุบหัวเธอให้แหลกจริงๆ！