เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 567

นภาลัยโทรหาไวศิษฎ์ “ศิษฎ์ นายอยู่ไหน？”

“พี่สะใภ้？”ไวศิษฎ์ประหลาดใจ และดีใจอย่างมาก “พี่มีเวลาโทรหาผมได้ยังไงเนี่ย？พี่ชายผมนอกใจพี่ เลยจะโทรมาให้ผมปลอบใช่หรือเปล่า？” เอ่ยด้วยท่าทีกะล่อนแบบเด็กๆ

นภาลัยกล่าวอย่างจริงจัง “ส่งที่อยู่ไปให้นายในlineแล้ว นายมาตามนั้นนะ”

“OK”

ไวศิษฎ์ชอบเธอ แม้ว่าเขาจะทำได้แค่เก็บไว้ในใจ แต่เขาก็ยังชอบเธออยู่ดี

ดังนั้นเขาจึงบึ่งรถมาโดยไม่รีรออะไร และเขาก็เอาแต่คิดอยู่ตลอดทางว่าเขาควรจะแย่งตำแหน่ง หรือควรจะปลอบเธอดี？

เมื่อรถของเขาหยุดอยู่ที่จุดสิ้นสุดของการนำทาง ไวศิษฎ์ตกตะลึง

เพราะเบื้องหน้ามีรถลัมโบร์กีนีคันหนึ่งจอดอยู่ไม่ไกล！

ภีมพลอยู่ที่นี่ด้วยเหรอ？

เขาปลดเข็มขัดนิรภัยออกอย่างรวดเร็วและลงจากรถ มองไปยังอาคารสูงอันแปลกตาที่อยู่ถัดจากเขา และก้าวเข้าไปข้างใน

ทันทีที่มาถึงประตูก็รู้สึกได้ถึงรังสีที่ผิดปกติ

เมื่อเข้ามาข้างในมากขึ้น แวบเดียวก็มองเห็นภีมพลและนภาลัย

ที่นี่มีพื้นที่กว้างขวาง มีสไตล์ที่เรียบง่ายและหรูหรา

สองสามีภรรยาเองก็มองเห็นเขา สายตาของทุกคนสอดประสานกัน ไวศิษฎ์สำรวจมองดูรอบๆ ขณะนั้นเองที่เขามองเห็นตัวอักษรคำว่าโคโค่คลับ เขาก็ตกตะลึง “……”

“ชอบไหม？”ภีมพลเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

ไวศิษฎ์ตะลึงจนไม่เหลือชิ้นดี มองเขาด้วยสายตาที่ตกใจ“……”อึ้งจนพูดอะไรไม่ออกสักคำ

นภาลัยควงแขนภีมพล และมองไวศิษฎ์ด้วยรอยยิ้ม “นี่คือของขวัญจากพี่ชายของนาย เขาเลือกสถานที่ ออกแบบและสร้างมันขึ้นมาเองโดยไม่ได้บอก เพื่อมอบมันให้นาย”

ภีมพลรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก “นี้นายเป็นอิสระแล้ว นายสามารถทำอะไรก็ได้ที่นายต้องการ”

ไวศิษฎ์คิดว่าจะเป็นเรื่องใหญ่เรื่องโตอะไรซะอีก！

เมื่อครู่เกร็งเสียจนเหงื่อตกจริงๆ ！

เมื่อได้ยินดังนี้ เขาก็ผ่อนลมหายใจ แล้วหัวเราะออกมาเริงร่า “ไม่มีปัญหา！ขอเพียงแค่บริษัทของพี่ต้องการ ผมจะเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้ฟรีตลอดชีพเลย！”

“นายพูดเองนะ！”ภีมพลยื่นมือไปหาเขา “ขอให้เราร่วมงานกันอย่างมีความสุข”

ไวศิษฎ์เอื้อมมือไปจับมือกับเขา “ผมพูดแล้ว！คำไหนคำนั้น”

เมื่อเห็นภาพตรงหน้า ในหัวใจของนภาลัยไม่ต้องพูดถึงว่ามีความสุขแค่ไหน รอยยิ้มในดวงตาของเธอออกมาจากก้นบึ้งหัวใจ ความอึดอัดและความไม่พอใจยิบๆ ย่อยๆ ในใจก็มลายหายไปเสียสิ้น

ทีเอ็ม กรุ๊ป

เมื่อประธานและรองประธานออกไปแล้ว ชั้น 22 ทั้งชั้นก็เหลือเพียงวริศและเบญญาสองคน

เบญญาเพิ่งเปรียบเทียบรายงานเสร็จสิ้นไป เธอจึงหยิบมาให้วริศลงลายชื่อ ในขณะที่เข้ามาในห้องทำงานท่านประธาน เธอก็วางรายงานไว้ที่โต๊ะของเขา จากนั้นก็ไม่ได้รีบร้อนกลับไป สายตาของเธอจับจ้องไปที่วริศซึ่งกำลังทำงานอย่างตั้งใจ