เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 597

สเต๊กบนโต๊ะกรุบกรอบ ถึงมันจะสุกทั้งหมด ไม่มีเลือดแต่เคี้ยวได้เต็มที่

ญาณีหั่นสเต๊กพร้อมกำชับเธอไปด้วย “นุชว์ ตอนเธอเสียใจห้ามดื่มเหล้านะ เหมือนที่เธอเคยโน้มน้าวฉัน สุขภาพสำคัญที่สุด”

“ฉันไม่มีนิสัยดื่มเหล้าค่ะ ที่จริงก็ยังสบายดี ยังไงฉันก็เพิ่งรู้ตัวว่าชอบเขาช่วงนี้เอง” ดังนั้นนุชวราคิดว่าตัวเองไม่ได้เจ็บปวดเท่าเธออย่างแน่นอน

เธอรักมายี่สิบกว่าปี มันเจาะเข้าไปในกระดูกอย่างลึกซึ้งแล้ว

นิ่งเงียบ……

ญาณีนึกถึงภีมพลอีกแล้ว นึกถึงช่วงเวลาเล็กๆ น้อยๆ ในอดีต

แต่ละฉากค่อยๆ แจ่มชัดในหัวสมอง……

เธอยังทนไม่ได้กับความใกล้ชิดในอดีต ตอนนี้กลายเป็นคนแปลกหน้ากันแล้ว รักแต่ไม่ได้ครอบครองมันช่างเจ็บปวดจริงๆ

จนกระทั่งอาหารเย็นสิ้นสุด ญาณีขับรถไปส่งนุชวราที่บ้าน เธอไม่ถามเรื่องงานแม้แต่ประโยคเดียว

แค่เลี้ยงอาหารเย็นนุชวรา ถามปลอบใจเกี่ยวกับสภาพจิตใจเธอเฉยๆ

ทำให้นุชวราตำหนิตัวเอง รู้สึกว่าตัวเองเอาจิตใจคับแคบไปคิดกับคนที่จิตใจกว้างขวาง เข้าใจเธอผิดไปแล้ว

ตอนกลางคืน ณ เอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า

นภาลัยอาบน้ำออกมาแล้ว เธอยืนริมหน้าต่างห้องนอนหลัก ศีรษะสวมหมวกคลุมผมแห้ง กำลังใช้โทรศัพท์เปิดกลุ่ม line

ตามด้วยการเข้าร่วมของพนักงานในแผนกออกแบบ โทรศัพท์เกิดเสียงไม่หยุด

ภีมพลถือไดร์เป่าผมเดินมา “กำลังทำอะไร? ยังทำงานอยู่เหรอ?”

“เปิดกลุ่ม line ใหม่ให้นักออกแบบ” เธอนั่งโซฟา “นายจะช่วยฉันเป่าผมเหรอ? ขอบคุณนะ”

“ไม่เป็นไร เป็นเกียรติของฉัน” ขณะช่วยเธอเป่าผม ก็ได้กลิ่นหอมหวนจางๆ ภีมพลกระทำอย่างอ่อนโยนและเต็มไปด้วยความรักใคร่

เพื่อการออกเดินทางต่างถิ่นครั้งนี้ เธอครุ่นคิดรอบด้านอย่างรอบคอบ

“ต้องเอายากันยุงไปด้วย บนภูเขามียุงเยอะมาก”

ภีมพลยืนอยู่ไม่ไกล มองหญิงสาวที่กำลังพูดอยู่ด้วยสายตาอ่อนโยน ไม่รู้เหมือนกันว่ามองนานแค่ไหน มองจนหลงใหล ราวกับว่ามองเท่าไรก็ไม่พอ

ภีมพลก็ไม่พูดขัด ไม่มีส่วนร่วมในการแสดงความเห็นใดๆ เขาแค่พูดสองคำ——เห็นด้วย

จนกระทั่งนภาลัยเห็นเขาก่อน สายตาทั้งคู่ประสานกัน เธออึ้งเล็กน้อย “นาย……นายไม่ได้ไปห้องทำงานเหรอ?”

มุมปากภีมพลยกขึ้นเบาๆ ก้าวเท้าไปหาเธอ “ไปห้องทำงานทำไม? เธอจะไปแล้ว ฉันอยากอยู่กับเธอเยอะๆ อีกสักพัก”

“……” มองเขา เธอยิ้มแย้มเหมือนดอกไม้ พิจารณาความคิดในใจเขา

ภีมพลย่อตัวลงตรงหน้าเธอ ยิ้มอย่างมีเลศนัย ถามขึ้น “คิดจะนอนเมื่อไร?”