เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 6

“คุณแม่ชื่อนภาลัย นภาลัยที่แปลว่า ฟากฟ้า”

แชมป์โอบไหล่น้องสาวเอาไว้และกระซิบข้างหูเธอว่า “ไม่ต้องกลัวนะขวัญข้าว คุณพ่อไม่ใช่คนชอบใช้ความรุนแรงหรอก!”

ขวัญข้าวเชื่อฟังคำพูดของพี่ชายเสมอ และในตอนนี้ คนที่เธอพอจะพึ่งพิงได้ก็คงมีแต่พี่ชายเท่านั้น

เธอพยักหน้าพร้อมน้ำตาที่คลอเบ้าพร้อมถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “แล้วเมื่อไหร่หนูจะได้เจอคุณแม่อีกครั้งคะ?”

“ขอแค่เธอเชื่อฟัง อีกไม่นานก็จะได้เจอคุณแม่แน่ๆ” แชมป์จับมือเล็กๆ ของน้องสาวมาลูบเบาๆ

ภีมพลมองออกว่าเด็กหญิงตัวน้อยเป็นเด็กขี้กลัว “หนูชื่อขวัญข้าวใช่ไหม?”

“......” ขวัญข้าวมองเขาพร้อมทั้งเม้มปาก ไม่ตอบอะไรออกมา

“มานี่มา อุ้มอุ้ม” ภีมพลยื่นมือไปหาเด็กหญิงตัวน้อยเป็นครั้งแรก

ขวัญข้าวมองเขาอย่างระแวดระวัง แต่หลังจากเห็นเขายกยิ้มที่มุมปากขึ้น เธอจึงยื่นมือออกไปหา

ภีมพลอุ้มขวัญข้าวมาไว้บนตัก การกระทำของเขาในครั้งนี้ ทำให้วริศคาดไม่ถึง เนื่องจากท่านประธานเป็นคนรักความสะอาดมาก

“หนูเป็นคนขโมยข้อมูลไปหรอ?” ภีมพลมองเด็กชายตัวน้อยอีกครั้งพร้อมถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่น “แชมป์?”

เด็กชายตัวน้อยพยักหน้าพร้อมทั้งบ่น “คุณพ่อครับ ระบบป้องกันของคุณพ่อแย่มากๆ เลย ผมใช้เวลาไม่ถึง 5 นาทีก็สามารถเข้าคอมทุกตัวของบริษัทได้แล้ว!”

ภีมพลยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย “งั้นลองทำให้พ่อดูหน่อย ตอนนี้เลย” เขาต้องการพิสูจน์ให้แน่ใจ

“ห๊ะ?” แชมป์งงเล็กน้อย แต่เขาก็รู้สึกได้ว่าพ่อไม่ได้พูดเล่น “โอเคครับ!”

เขาชอบการแสดงเช่นนี้มาก นี่อาจจะเป็นความเชี่ยวชาญของเขาก็ได้

ดังนั้น แชมป์จึงหยิบแท็บเล็ตออกมาจากกระเป๋า ภายใต้การจับตามองของทุกคน เขาก็ใส่รหัสกลุ่มหนึ่งเข้าไปด้วยความตั้งใจ

ผ่านไปเพียง 10 วินาที เขาก็เงยหน้าขึ้น “เรียบร้อย!”

หลังจากนั้นอีกเพียง 3 วินาที เสียงโทรศัพท์มือถือของภีมพลก็ดังขึ้น

จากนั้น เขาก็รับโทรศัพท์และฟังฝั่งตรงข้ามพูดอย่างร้อนใจว่า “แย่แล้วครับท่านประธาน เซิฟเวอร์ของเราถูกแฮก ตอนนี้หาตำแหน่งของเทพสงครามไม่ได้ชั่วคราวแล้วครับ!”

คำพูดเหล่านี้ได้ผ่านเข้าหูแชมป์มาลางๆ เขายิ้มขึ้นมาอย่างภาคภูมิใจและหมกมุ่นอยู่กับมันต่ออีกสักพัก

คนในสายโทรศัพท์ตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด และรายงานขึ้นอีกครั้ง “เอ๋! อยู่ดีๆ ก็กลับมาเป็นปกติแล้วครับ”

วริศประหลาดใจเป็นอย่างมาก เด็กน้อยคนนี้เป็นอัจฉริยะหรือไงกันนี่? ดูท่าว่าเขาจะเป็นคนทำจริงๆ ด้วย

ภีมพลวางสายโทรศัพท์ ภายในใจของเขารู้สึกช็อคเป็นอย่างมาก

ภีมพลเดินจูงมือเด็กๆไปที่ห้องรับแขก ระหว่างทางก็เห็นแสงอาทิตย์สาดส่องไปยังทางเดินของสวนดอกไม้ ที่พื้นมีหินกรวดเรียงรายกันนับไม่ถ้วน ส่วนด้านข้างก็เต็มไปด้วยดอกกุหลาบกลุ่มหนึ่งที่กำลังเบ่งบานอย่างสวยสดงดงาม

ไม่ไกลนักก็เห็นรถสปอร์ตของเล่นสองคันที่สะท้อนแสงเงางามอยู่ที่สนามหญ้า

“ว้าว! เท่มากๆ เลย!” แชมป์มองเห็นมันด้วยความรวดเร็ว พร้อมกับสายตาที่เป็นประกาย

ภีมพลปล่อยมือและลูบหัวน้อยๆ ของเด็กๆ “ถ้าชอบก็ไปเล่นได้เลย พ่อเตรียมไว้ให้พวกหนูนั่นแหละ”

“เย้! คุณพ่อหล่อมากเลย! !” แชมป์ตื่นเต้นมาก เขารีบจูงมือน้องสาว “ไปกันเถอะ! ขวัญข้าว พวกเราไปเล่นรถสปอร์ตกัน”

เด็กๆ ขับรถสปอร์ตไปรอบๆ สนาม สนามที่เดิมทีเคยเงียบเหงา ในวันนี้กลับกลายเป็นคึกคักขึ้นมาทันใด

“คุณภีม” พ่อบ้านปวิธที่สวมชุดจงซานจวงกล่าวต้อนรับเขาด้วยความเคารพ “ผมเตรียมห้องเด็กตามที่คุณภีมกำชับมาเรียบร้อยแล้วครับ ส่วนสิ่งของอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง ก็อยู่ระหว่างการจัดซื้อครับ”

“ลำบากคุณแล้วล่ะ”

พ่อบ้านส่งถุงสำหรับเก็บตัวอย่างการทดสอบให้เขา 2 ใบ ภีมพลยกมือขึ้นไปสางผม “คุณไปเล่นกับพวกเขาหน่อย แล้วก็อย่าลืมระวังความปลอดภัยด้วยล่ะ”

“ครับ” พ่อบ้านแสดงความเคารพก่อนจากไป

ภีมพลเก็บถุงตัวอย่างไว้อย่างดี คนขับรถเปิดประตูรถแลมโบกินีรุ่น limited-Edition ให้เขา เขาจึงขึ้นรถและออกไปอีกครั้ง