เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 601

ณ ทีเอ็ม กรุ๊ป

ในห้องทำงานที่เรียบหรูของประธานบริษัท

ภีมพลนั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน กำลังวิเคราะห์ตัวเลขชุดหนึ่งในคอมพิวเตอร์ของเขา

ใบหน้าที่สมบูรณ์แบบนั้น ราวกับว่าหล่อหลอมมาจากเหล็ก มีทั้งความแข็งแกร่งและนุ่มนวลในเวลาเดียว ให้ความรู้สึกที่แข็งแกร่งของสวยงาม

เขาไม่ได้สนใจความไร้เหตุผลของญาณีเลยแม้แต่นี้เดียว และมันก็ไม่มีผลกระทบต่ออารมณ์ของเขาเลย

เพียงแต่เมื่อมีเวลาว่างมักจะคิดถึงภรรยาและลูกๆ

สำหรับศึกอัญมณีในครั้งนี้ เขาต้องชนะอย่างแน่นอน

รีพัลส์เบย์ วิลล่า วิลล่าสไตล์ย้อนยุค โอ่อ่า ประณีตและสวยงาม

“โอ้โห！！ คุณย่า！ คุณย่าจะมอบให้พวกเราเหรอ?”

คะนึงนิตย์พาเด็กๆไปที่ด้านหลังของวิลล่า สนามเด็กเล่นขนาดใหญ่ที่เพิ่งสร้างเสร็จก็ตั้งอยู่ตรงหน้า พวกเด็กๆแสดงออกถึงความดีอกดีใจและมีความสุขอย่างมาก!

“เล่นสกีได้ด้วย!! พี่ดูสิ!! ตรงนั้นมีสนามสกีด้วย!” ขวัญข้าวกระโดดโลดเต้นอย่างตื่นเต้นดีใจ

เมื่อเห็นเด็กๆมีความสุข ในที่สุดคะนึงนิตย์ก็โล่งใจ เดิมยังมีความกังวลว่าพวกเขาจะไม่ชอบ

“คุณย่าคะ” ขวัญข้าวดึงมือของเธอ เงยหน้าถาม “สนามเด็กเล่นที่ใหญ่ขนาดนี้ใช้เวลาสร้างนานมากเลยใช่มั้ยคะ?”

“มันก็แน่นอนอยู่แล้วจ้า” คะนึงนิตย์นั่งลงตรงหน้าของเด็กๆ จับไหล่ของเธอนั่งรักใคร่ “ขอเพียงพวกเราชอบ ก็สามารถมาเล่นที่นี่ได้ตลอดเลย แค่นี้ย่าก็รู้สึกว่ามันคุ้มค่าแล้วจ้า！”

“ขอบคุณครับคุณย่า！” แชมป์ปากหวานมาก “ขอให้คุณย่าอายุมั่นขวัญยืน！”

คะนึงนิตย์ดีใจจนกอดพวกเด็กๆเอาไว้ ผ่านไปครู่หนึ่งก็พูดกับผ้าไหมที่ยืนอยู่ด้านข้าง “เธออยู่เล่นเป็นเพื่อนกับเด็กๆตรงนี้ และระวังความปลอดภัยของพวกเขาด้วย！

“ค่ะ คุณนายนิตย์”

จากนั้นคะนึงนิตย์ก็ลุกขึ้น มองดูผ้าไหมจูงมือของเด็กๆ และพาพวกเขาเข้าไปเล่นในสนามเด็กเล่น

เธอถอนหายใจเบาๆไปหนึ่งที แล้วหันหลังเดินกลับไปที่หน้าบ้าน

คนขับเปิดประตูรถ เธอได้นั่งรถออกไปข้างนอก

“เป็นเพราะภีมพลปล่อยมือหนู” เธอค่อยๆพูดขึ้น น้ำเสียงแฝงไปด้วยความเบื่อหน่าย “ไม่ใช่ว่าหนูต้องไปให้ได้”

หลังจากที่พูดจบ ญาณีก็ได้หยิบบัตรเอทีเอ็มออกมาจากในกระเป๋าหนึ่งใบ “คุณน้าคะ ข้างในนี้มีเงินก้อนหนึ่ง เป็นเงินที่คุณน้าเคยอุปถัมภ์หนูตั้งแต่เล็กจนโต แต่หนูไม่ได้คิดคำนวณมันอย่างละเอียด แต่ก็……ขอให้คุณรับมันไว้ด้วย มันเป็นจำนวนที่เพียงพอที่จะทำให้คุณสบายใจได้บ้าง”

คะนึงนิตย์นั้นตกใจมาก เขาจะใช้เงินนี้ซื้อขาดความสัมพันธ์เหรอ?

“ชาตินี้ไม่มีวาสนาเป็นลูกสะใภ้ของคุณ หนูคิดว่า……เราก็ไม่สามารถที่จะเป็นเพื่อนกันได้อีก” ญาณีลุกขึ้น พูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ ค่ากาแฟหนูจ่ายแล้ว ต่อไปเราต่างก็ไม่ติดค้างกันอีก

มองเธอที่เดินหันหลังเดินจากไป คะนึงนิตย์โกรธจนตัวสั่น เธอกำมือแน่น!

ญาณีที่เป็นแบบนี้ ทำให้เธอรู้สึกเหมือนคนแปลกหน้า！

และญาณีตอนที่เดินออกจากร้านกาแฟนั้น ดวงตาของเธอก็พร่ามัวไปด้วยน้ำตา

เธอเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ หันมองไปทางนอกหน้าต่าง มองหญิงวัยกลางคนที่นั่งใกล้ริมหน้าต่างในร้านกาแฟ ในใจเจ็บแปลก

วันนี้ในเมื่อถึงขั้นนี้แล้ว เธอก็หันหลังกลับไปไม่ได้อีกแล้ว