เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 633

ชัยเดชขมวดคิ้วเล็กน้อย เงียบไปนานสุดท้ายก็ให้คำตอบเธอไปว่า “ก็คุณบอกเอง ว่าอยากจัดการให้เธอหุบปาก ผมก็แค่ทำตามเจตนารมณ์ของคุณ”

แปลว่าเขายอมรับว่าทำจริงอย่างนั้นเหรอ?

ญาณีจับโทรศัพท์แน่น ในใจหนักอึ้งไปหมด “.........”

“คุณไม่ต้องห่วง” ชัยเดชใช้มือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋ากางเกง จากนั้นก็เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงผ่อนคลายว่า “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณแน่นอน”

“เธอตายเพราะฝีมือคุณเหรอ?” ญาณีไม่อยากจะเชื่อ

รูม่านตาของชายหนุ่มหดลง จากนั้นก็พูดกับเธออย่างเปิดเผยว่า “ผมน่ะไม่ได้แบกแค่ชีวิตอย่างเดียวนะ การที่ผมเป็นอิสระอยู่เหนือกฎหมายมาได้ตั้งหลายปีขนาดนี้ มันก็พอจะอธิบายได้แล้วว่าเวลาผมทำอะไรผมจะไม่ทิ้งร่องรอยไว้เด็ดขาด”

“ไม่รู้สึกผิดเลยเหรอ? แล้วไม่ฝันร้ายหรือไง?” ญาณีตกใจกลัวเขาจนหัวใจกระตุกวูบ “ทำไมคุณต้องมาบอกฉัน? ทำไมต้องยอมรับด้วย?”

“เราเป็นพวกเดียวกัน บอกไปก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนี่นา”ชัยเดชเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา

ซึ่งมันทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกลากลงน้ำไปด้วย ถ้าไม่เปิดโปงเขา เธอก็จะถูกว่าเอาได้ว่าช่วยผู้กระทำผิดปกปิดความผิด

“คุณไม่ต้องกลัวหรอกน่า” เมื่อชัยเดชเห็นเธอเงียบไป เขาก็เลิกคิ้วขึ้นพร้อมหัวเราะออกมา “อย่าให้ผู้หญิงคนนี้มามีผลต่ออารมณ์เลย กรุณาให้อภัยในความไม่รู้ของเธอด้วย”

ญาณีวางโทรศัพท์ลงช้าๆ เธอรู้ว่าชัยเดชเป็นคนชั่ว แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะชั่วถึงขนาดฆ่าคนแบบนี้

พอได้มารู้ความลับของชัยเดชแบบนี้ งั้นจุดที่เธออยู่ก็…..

มันทำให้ญาณีหวาดกลัวเป็นอย่างมาก จนเธอนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน

น้ำตกลอซีรา โอบล้อมไปด้วยธรรมชาติอันสดชื่น มีสีไฟส่องสว่างมาจากบังกะโลสิบกว่าหลังที่อยู่ใจกลางหุบเขา

ทุกคนต่างจมจ่อมอยู่กับการออกแบบ คุณป้าแม่บ้านนำถาดผลไม้มาวางไว้บนโต๊ะ แล้วเดินออกไปเงียบๆ

หลังจากได้ผ่อนคลายในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ทุกคนต่างก็หาช่องโหว่ในผลงานของตัวเองเจอ ทั้งยังหาแรงบันดาลใจเจออีกด้วย

นภาลัยเข้ากับคนอื่นได้เป็นอย่างดี เพราะต่างฝ่ายต่างเข้าใจกันและกัน เธอเองก็กำลังจมจ่อมอยู่กับการออกแบบเหมือนคนอื่นๆ……

เวลาเที่ยงคืน

ถ้าเปรียบเทียบเรื่องการร่วมมือร่วมใจกันแล้ว พูดได้เลยว่าฝั่งของญาณีไม่ต่างอะไรกับทรายที่กระจัดกระจาย

เพราะข่าวลือของชัยเดชและญาณีถูกสงสัยว่าเกี่ยวข้องกับการตายของนวิยา ทุกคนจึงไม่ได้มีความรู้สึกดีๆให้ญาณีเท่าไหร่ ต่างก็คิดไปว่าเธอมีความผิดเต็มๆ

ตกดึก ณ คอนโดใจกลางเมือง

“คืนนี้คุณนอนบนเตียงก็แล้วกัน” เบญญาเอ่ยพูดอย่างใจกว้าง พร้อมกับช่วยวริศทายา “ฟื้นตัวได้ดีเลยนี่นา!”

“พอดีได้ยาดีมาจากกรินทร์น่ะ ก็เลยเห็นผลไว”

ได้ยินแบบนี้ก็ยิ่งทำให้เบญญาเลื่อมใสในตัวกรินทร์ยิ่งกว่าเดิม “วันหลังคงต้องหาเวลาไปทำความรู้จักกับหมอเทวดาคนนี้เสียแล้วสิ เอาล่ะ ดึกมากแล้ว คุณรีบพักผ่อนเถอะ！”

ทำไมพอได้ยินคำพูดนี้วริศถึงได้รู้สึกไม่สบายใจแปลกๆนะ?

หลังจากกลับมาที่ห้องเขาก็รู้สึกคอแห้ง ทั้งยังไม่อยากรบกวนเวลานอนของเธอ จึงตัดสินใจเปิดประตูไปหาน้ำดื่มเอง แต่กลับพบว่าตอนนี้เธอกำลังดูซีรีส์อยู่！！