เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 635

สายตาเรียบนิ่งของนภาลัยเจือปนไปด้วยรอยยิ้ม แถมยังดูน่ามองและอ่อนโยนแปลกๆ

ซึ่งมันทำให้ญาณีประหลาดใจ เธอจึงเดินมาหยุดตรงหน้าอีกฝ่าย “........” เพื่ออ่านความคิดของอีกฝ่ายให้ออก

“คุณนภา ดูนี่! ผักเป็ด！”

จู่ๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งโผล่มาจากด้านหลังของญาณี กำลังวิ่งเข้ามาหานภาลัย พร้อมกับโชว์ผักป่าในมือให้ดู

ญาณีหันไปมองผู้หญิงคนนั้น จึงได้รู้ว่าสายตาอ่อนโยนของนภาลัยเมื่อสักครู่มาจากการที่เธอมองผู้หญิงตรงหน้า

จากนั้นนภาลัยก็เดินเฉียดไหล่เธอไป แล้วสองคนนั้นก็หมุนตัวเดินออกไปพร้อมกัน “งั้นวันนี้เราเอาผักนี้ไปทำอาหารกินดีไหม?”

“ดีๆ! ต้องอร่อยมากแน่ๆ！”

เมื่อมองตามแผ่นหลังของพวกเธอ รอยยิ้มของญาณีก็แข็งค้าง ในใจรู้สึกฮึดฮัดที่ถูกนภาลัยมองข้าม！

“ทุกคน เรากลับเลยดีไหม? เล่นกันมานานพอสมควรแล้ว กลับไปหาอะไรเติมท้องดีกว่า” มีคนเอ่ยเสนอให้กลับ

“ดีๆ กลับกันเถอะ！”

อันที่จริงพวกเขามาที่นี่นานพอสมควร ตั้งแต่ตีห้าก็ออกเดินทางแล้ว

คนที่อยู่ในน้ำก็เริ่มทยอยขึ้นฝั่ง เตรียมตัวกลับ

พวกเขาเดินผ่านญาณีไป บางคนถึงขั้นเดินชนไหล่ อย่างกับเห็นเธอเป็นมนุษย์ล่องหน

ไม่เพียงแค่เห็นเธอเป็นมนุษย์ล่องหนคนเดียว แต่กับทีมงานของเธอก็ด้วย มองข้ามกันอย่างสมบูรณ์แบบ

“........” สิ่งนี้ทำให้ญาณีที่แข็งแกร่งมาตลอดรู้สึกเสียหน้า

ตอนที่คนพวกนี้ยังอยู่ที่บริษัทต่างก็เรียกเธอว่าท่านประธานอย่างนั้นท่านประธานอย่างนี้ แถมยังเคารพนอบน้อมสุดๆ

กลุ่มของนภาลัยเดินออกไปไกลแล้ว…..แถมพวกเขายังช่วยพยุงและช่วยจับกันและกัน

“พวกนั้นมาทำไม” หลังจากเดินออกมาไกลแล้ว ในที่สุดก็มีคนเอ่ยแขวะออกมา “คิดว่ามาแล้วจะออกแบบผลงานดีๆเหมือนเราได้เหรอ?”

เมื่อประโยคนี้ถูกพูดออกมา ทุกคนก็หัวเราะเยาะ แววตาที่มีต่อญาณีมีแต่ความดูถูกดูแคลน

ด้านนภาลัยกลับกำลังคิดอีกเรื่อง ใครเป็นคนปล่อยข้อมูลออกไป? ฝั่งนั้นตามมาในตำแหน่งที่ตั้งเป๊ะขนาดนี้ ไม่น่าจะใช่เรื่องบังเอิญแน่ๆ

ดังนั้นเมื่อเห็นญาณียั่วยุอีกฝ่าย จึงไม่มีใครพูดปรามสักคน

กลับเป็นนักออกแบบผู้ชายฝั่งนภาลัยพูดเปิดศึกว่า “แน่อยู่แล้ว ไม่ใช่แค่ผลงานธรรมดานะ ผลงานชิ้นเอกพวกเราก็สร้างเสร็จแล้ว แต่มันก็ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับคุณนี่? คนทรยศ！”

คำว่า “คนทรยศ” ทิ่มแทงหัวใจของญาณีราวกับปลายมีด

เธอมองหน้าชายหนุ่มอย่างเหม่อๆ ด้วยสีหน้าซีดเซียว ทั้งสองเคยแม้กระทั่งถ่ายรูปคู่กัน อีกฝ่ายยังเคยเรียกเธอว่าคุณญาณีอยู่เลย

“”ระวังคำพูดของนายด้วย” ญาณีเอ่ยเตือน “ทุกคนมีทางเลือกเป็นของตัวเองทั้งนั้น นายกล้ารับประกันไหมล่ะว่าจะทำงานที่ทีเอ็ม กรุ๊ปไปตลอดชีวิต?”

ชายหนุ่มไร้คำโต้เถียง

ญาณีเริ่มมีรังสีเยือกเย็น เธอกลอกตา แล้วหันไปมองนภาลัย “เธอไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยเหรอ? เอาแต่หดหัวเหมือนเต่าในกระดองอยู่ได้ จะแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นฉันไปถึงเมื่อไหร่?”

นภาลัยอดยิ้มเยาะออกมาไม่ได้ พอเทียบความอ่อนไหวข้างในแล้ว ดูท่าเธอจะนิ่งกว่าเยอะ

ผ่านไปสักพัก ใบหน้างามล่มเมืองของเธอก็เผยรอยยิ้มบางๆออกมา “ญาณี ฉันก็แค่ไม่อยากให้เธอเจ็บตัวในขณะที่เธอยังหลงผิด”