เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 639

นักออกแบบอยู่กันครบ ป้าแม่บ้านที่รับผิดชอบทำอาหารและบอดี้การ์ดก็อยู่ด้วย พูดง่ายๆก็คือทุกคนมารวมตัวกันอยู่ที่นี่หมดแล้ว

“ก่อนอื่น เราต้องเก็บรักษาแบบร่างของเราเอาไว้ให้ดีห้ามให้หลุดออกไปเด็ดขาด” นภาลัยเอ่ยพูดกับทุกคน “อุปกรณ์อย่างพวกโน้ตบุ๊คไอแพดห้ามวางไว้บนโต๊ะหรือม้านั่งสุ่มสี่สุ่มห้า”

เหล่านักออกแบบพากันพยักหน้าเห็นด้วย

“ส่วนพวกนายผลัดเปลี่ยนกันสังเกตการณ์บริเวณรอบด้านในทุกๆชั่วโมงเป็นอย่างต่ำ”นภาลัยเงยหน้ามองบอดี้การ์ด เอ่ยพูดเสียงนิ่ง “ถ้าคนของR-Alan กรุ๊ปเข้ามาใกล้ ต้องแจ้งให้คนอื่นทราบเป็นอันดับแรก ทุกคนต้องตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา”

“รับทราบครับ คุณนภาวางใจได้” พวกเขามีหน้าที่ดูแลรักษาความปลอดภัยอยู่แล้ว

จากนั้นนภาลัยก็มองไปยังแม่ครัวทั้งสองคนด้วยสายตาอ่อนโยน เอ่ยพูดว่า “ส่วนคุณป้า รบกวนเก็บกวาดอาหารทุกอย่างให้เรียบร้อยทุกคืน รวมไปถึงอุปกรณ์เครื่องครัวด้วย”

ก่อนที่พวกญาณีจะมาที่นี่ เรื่องเก็บอุปกรณ์อะไรพวกนี้ไม่เคยอยู่ในหัวเลย

นภาลัยกล่าว “เราต้องป้องกันไว้ก่อนเผื่อพวกนั้นคิดจะวางยาเรา และต้องคิดถึงความเป็นไปได้ที่จะเกิดขึ้นให้ได้มากที่สุด”

นักออกแบบแต่ละคนพลันเครียดเกร็ง “เธอร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“ไม่ขนาดนั้นหรอกแต่กันไว้ดีกว่าแก้”นภาลัยเอ่ยพูด “ถึงยังไงเธอก็ตามมาถึงที่นี่แล้ว คงเล็งพวกเราไว้แล้วแน่ๆ”

“ใช่ ต้องกันไว้ก่อน” มีคนเริ่มเห็นด้วย

จากนั้นก็มีอีกคนพูดขึ้นมาอีกว่า “อีกสองวันเราก็ต้องกลับแล้ว ทุกคนน่าจะออกแบบกันเกือบเสร็จแล้วใช่ไหม?”

“ผมออกแบบเสร็จแล้ว ตอนนี้มีแบบร่างอยู่สองชุด และผมก็พอใจกับมันมาก”มีคนยกมือขึ้น พร้อมเอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ทุกคนมองมาที่เขา แล้วยกนิ้วให้

นภาลัยเอ่ยชมชายหนุ่ม “ดีมาก แต่ก็มีบางคนยังทำไม่เสร็จ เพราะงั้นเรามารอกันอีกนิดหน่อย ทุกคนต้องทำเวลา จะได้หนีจากความไม่แน่นอนนี้ไวๆ”

“ครับ/ค่ะ”

การประชุมยังดำเนินต่อไป นภาลัยเสนอความคิดเห็นออกมาอีกหลายอย่าง และทุกคนก็เห็นด้วยทุกครั้ง

แต่ถึงอย่างนั้นญาณีก็รู้สึกอุ่นใจ อย่างน้อยท่าทีของทุกคนก็ไม่ได้ติดลบเหมือนเมื่อวาน

เมื่อนึกถึงข่าวลือของตัวเองกับชัยเดช รวมไปถึงการตายของนวิยา ญาณีก็ค่อนข้างหนักใจ ไหนจะเรื่องของนุชวราอีก จู่ๆก็โอนเงินคืนมาให้โดยไม่บอกไม่กล่าวแบบนี้ อีกฝ่ายคงคิดจะตัดความสัมพันธ์กับเธอสินะ

ญาณีไม่ได้รู้สึกผิดกับนุชวราเลยสักนิด ตรงกันข้ามเธอคิดว่าอีกฝ่ายทำตัวเด็กเกินไปด้วยซ้ำ เรื่องเล็กแค่นี้ก็รับไม่ได้

ตกเย็น

เมื่อวริศดื่มนมกล้วยที่เบญญาซื้อมาให้ เขาก็รู้สึกว่ารสชาติมันหวานกว่าปกติ

คิดได้แบบนั้นเขาก็อยากตอบแทนอะไรบางอย่างให้เธอเหมือนกัน

เมื่อเลิกงาน ระหว่างทางกลับบ้าน วริศที่นั่งเบาะคนขับเอ่ยพูดกับหญิงสาวที่นั่งอยู่เบาะข้างคนขับว่า “เดี๋ยวผมพาไปน้ำตกลอซีราดีไหม?”

“จริงเหรอ?” เธอหันมามองอย่างตื่นเต้น “ไปวันไหน?”