เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 642

ห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ ผู้หญิงเจ็ดคนอยู่ด้วยกัน บรรยากาศนี้ มันต้องมีความอึดอัดแน่นอนขฌ เพราะพวกเธอล้วนแต่เคยรับใช้ผู้ชายคนเดียวกัน

ทุกคนหลบสายตากัน ราวกับมองว่ามันเป็นเรื่องที่น่าอับอาย

จนกระทั่งมีหญิงวัยกลางคนที่นิสัยใจร้อนหัวเราะเยาะ เธอเอามือกอดอกแล้วบ่นว่า “พวกเราโชคดีจริงๆ ทำหน้าห้อยทำไม ยังไม่ตายก็ดีมากแล้ว”

คำพูดของเธอทำให้ทุกคนนึกถึงนวิยา อายุยังน้อยแต่กลับต้องตายด้วยสาเหตุที่ไม่ชัดเจนดท ทุกคนเคยได้ยินข่าวลือกันหมดแล้ว

วริศพูดคุยกับบอดี้การ์ดหน้าประตูสองสามประโยคจากนั้นก็หันหลังเดินออกไป

เดิมทีผู้หญิงเหล่านี้ไม่รู้จักกัน แต่เพราะชัยเดช พวกเธอจึงพอจะได้ยินชื่อเสียงกันบ้างญด เคยเจอกันบ้าง หรือเคยเห็นรูปกันบ้าง

ในตอนนี้ ผู้หญิงอีกคนหนึ่งยิ้มแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแปลกๆ “พวกเธอคิดว่าญาณีคือคนที่สิบเอ็ดรึเปล่า”

ทุกคนมองหน้ากัน บรรยากาศในห้องนั่งเล่นเงียบไปสองสามวินาที จากนั้นก็มีเสียงคนวิพากษ์วิจารณ์เบาๆ

“ฉันคิดว่าใช่ ทุกอย่างมีความเป็นไปได้” อดีตภรรยาคนที่ห้าชื่นชมเล็บที่เพิ่งทำเสร็จของตัวเอง “ถ้าญาณีแต่งงานกับเขาจริงๆ ฉันกล้ารับประกันว่าเธอไม่ใช่คนสุดท้ายแน่นอน ”

“ผู้ชาย ไม่ว่าวัยไหนก็ชอบของใหม่รังเกียจของเก่าทั้งนั้น นอกจากต้องจับแขวนไว้บนผนังถึงจะซื่อสัตย์”

“ญาณีอาจจะตายก็ได้” มีคนพูดอย่างมั่นใจ “ชัยเดชโหดเหี้ยมแค่ไหน ฉันรู้ดี”

“เอ๊ะ พวกเธอพูดอะไรกัน” มีคนไม่พอใจแทนผู้ชายคนนั้น “พวกเธอคิดว่าการตายของนวิยาเกี่ยวข้องกับชัยเดชอย่างนั้นเหรอ”

“ใครจะรู้” มีคนดูถูก และไม่สนใจความจริง

มีคนพูดว่า “ใครพิสูจน์ได้ว่าไม่เกี่ยวกับเขา”

“ก็จริง ชัยเดชไม่ชอบให้ผู้หญิงของตัวเองเอะอะโวยวายต่อหน้าสื่อมากที่สุดญท แต่เธอกลับร้องเรียนต่อหน้าสื่อแบบนั้น”

“อย่าพูดถึงเธอเลย คนตายไปแล้ว อัปมงคล พวกเธอหย่าแล้วได้เงินเท่าไหร่” อดีตภรรยาคนที่แปดสนใจเรื่องนี้มากกว่า “ฉันได้สองล้าน กับรถหนึ่งคัน”

“ขี้งกเกินไปแล้ว ฉันได้เงินสดห้าล้าน แต่ไม่ได้รถ ไม่ได้บ้าน”

“แล้วคุณคิดถึงยังไงเหรอคะ” เธอดูอารมณ์ดี “คุณลองเล่าให้ฉันฟังหน่อยสิ”

เขาพูดอย่างจริงจัง “นั่งก็คิดถึง นอนก็คิดถึง คิดว่าคุณทำอะไรอยู่ กำลังยืนมองทิวทัศน์อยู่หน้าบ้านไม้ หรือกำลังนั่งจินตนาการอยู่หน้าคอม”

เธอยิ้ม รู้ว่าเขาต้องยุ่งมากแน่ๆ เธอจึงเข้าประเด็นสำคัญ “ได้รับรายงานของประธานภีม เราทุกคนสามารถส่งกระดาษคำตอบที่สมบูรณ์แบบให้กับบริษัทได้แล้วค่ะ”

“ออกแบบเสร็จแล้วเหรอ” เขาตกใจ ใช้เวลาน้อยกว่าที่คาดไว้

“ใช่ค่ะ” นภาลัยพูด “ทุกคนมีแรงบันดาลใจ ออกแบบผลงานที่น่าพอใจ พรุ่งนี้เก็บรายละเอียดอีกนิดหน่อย พักผ่อนสักหนึ่งวัน เตรียมกลับไปวันมะรืนนี้ค่ะ”

“ให้ผมไปรับพวกคุณไหม” ภีมพลพูดจากใจจริง เขาสามารถหยุดงานทุกอย่างเพื่อไปรับเธอ

“ไม่ๆๆ” เธอรีบปฏิเสธ “อย่าทำให้มันยิ่งใหญ่เลยค่ะ คุณลงมารับชั้นล่างก็สมบูรณ์แบบแล้ว แบบนี้จะได้ให้กำลังใจทุกคนด้วย”

“ได้เลย ทำตามที่ภรรยาบอก” เขาพูดเบาๆ “บอกทุกคนด้วยว่าลำบากแล้ว รอพวกคุณกลับมาเราเลี้ยงฉลองกัน”