เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 737

ร้านอาหารตกแต่งสไตล์อิตาเลียน ทันสมัยและเรียบง่าย แสงไฟอบอุ่น พนักงานก็เป็นคนอิตาลี มีกลิ่นอายของฝั่งยุโรปและอเมริกา

จารวีนั่งอยู่บนเก้าอี้สีขาว เพิ่งได้รับข้อความจากวริศ อีกไม่นานเขาก็จะถึงแล้ว

ใบหน้าที่ถูกตบของเธอไม่บวมแล้ว ประคบน้ำแข็งทั้งช่วงบ่าย แล้วยังทายา

คืนนี้เธอตั้งใจใส่กระโปรงยาวสีแดงที่สวยงามและสะดุดตา สร้อยคอที่สวยงามทำให้คอที่ขาวสะอาดของเธอดูสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น

เธอไปทำเล็บมา ทำสีที่ดูไม่ฉูดฉาด นิ้วที่ได้รับการดูแลมาเป็นอย่างดี นุ่มและขาวกว่านิ้วเด็กซะอีก

เธอแต่งหน้าอ่อนๆ เพราะหน้าตาของเธอสวยอยู่แล้ว

หน้าตาสวยงามที่ทำให้ผู้คนอยากมอง

เธอยิ้มอย่างแผ่วเบา มองไปที่ลานจอดรถนอกหน้าต่าง และรอคอยการมาของเขา

ในไม่ช้า ก็มีรถมายบัคสีขาวคันหนึ่งขับเข้ามา จารวีดีใจและยิ้มกว้างกว่าเดิม มองดูประตูรถเปิดออก และมองดูผู้ชายที่ตัวเองถึงคิดอยู่ตลอดเวลาลงมาจากรถ

วริศไม่มีสีหน้าอะไร เขาเดินเข้าไปในร้านอาหาร

ผ่านหน้าต่างกระจกที่สูงจากพื้นจรดเพดาน เขามองเห็นผู้หญิงที่ใส่กระโปรงยาวสีแดงนั่งรออยู่ริมหน้าต่างทันที และเธอก็กำลังมองมาที่เขา

เดินเข้ามาในร้านอาหาร จารวียิ้มแล้วกวักมือเรียกวริศอย่างชาญฉลาด

วริศเดินเข้ามาหาเธอ เห็นบนโต๊ะมีอาหารมากมาย แล้วยังร้อนอยู่ เธอสั่งอาหารได้เหมาะสมตรงเวลาจริงๆ

“นั่งสิคะ!” จารวีดีใจที่เขามา

วริศนั่งลงตรงข้ามเธอ พนักงานที่ยืนอยู่ข้างๆเปิดขวดไวน์ จากนั้นก็รินไวน์แดงราคาแพงลงในแก้วไวน์

“คุณออกไปก่อนเถอะค่ะ” จารวียิ้มแล้วเงยหน้าขึ้น เธอพูดภาษาอิตาลีกับพนักงาน “ถ้าฉันอยากได้อะไรฉันจะเรียกคุณ ขอบคุณนะคะ”

“แต่รู้สึกกับเบญญาใช่ไหมคะ” จารวีต้องการคำตอบ “คุณชอบเธอ ใช่ไหมคะ?”

“ใช่” วริศยอมรับหัวใจตัวเอง เขาไม่อยากเก็บซ่อนมันไว้อีกต่อไป “ผมชอบเธอมาก”

พวกเขาสบตากัน ถึงแม้จารวีจะรู้คำตอบอยู่แล้ว แต่เมื่อเธอเห็นความหนักแน่นในสายตาของวริศ เธอก็ยังรู้สึกเสียใจ

แต่เธอยังยิ้มมุมปาก “โอเค ขอให้พวกคุณมีความสุขนะคะ”

ท่าทีของเธอทำให้วริศตกใจ ตอนแรกคิดว่าเธอจะไม่ยอม แต่กลับง่ายดายขนาดนี้?

“กินข้าวกันดีกว่า อาหารเย็นหมดแล้ว” พูดจบ จารวีก็หยิบตะเกียบขึ้นมาคีบอาหารให้เขา เธอยิ้มอย่างมีความสุข “คุณออกมากินข้าวกับฉัน ฉันคิดว่าฉันคงเขียนจุดจบให้รักข้างเดียวของฉันได้แล้ว”

ไม่ไกลนัก ท่าทางคีบอาหารให้เขาของเธอก็ถูกนักข่าวถ่ายไว้แล้ว

พระเอกมีสีหน้าอ่อนโยน นางเอกก็ยิ้มแย้ม มองผ่านกล้องยังเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความสุข