เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 758

รายละเอียดเล็กๆน้อยๆนี้ ทำให้เบญญาอุ่นใจ

ผู้หญิงที่กำลังมีความรัก มักจะพอใจอะไรง่ายๆแบบนี้

เพราะวริศมีประชุม เบญญาจึงไม่ได้รั้งเขาไว้ หลังจากกอดกันแล้ว เธอก็มองเขาเดินลงบันไดไป

ยืนมองดูเขาขับรถออกไปหน้าหน้าต่าง

เบญญากลับมาที่เตียง เธอนั่งขัดสมาธิ และชื่นชมภาพของแฟนตัวเองอย่างตั้งใจ นั่นมันคือดวงตาที่เต็มไปด้วยความรัก

เมื่อเธอมองดวงตาตาคู่นั้น ราวกับเธอกำลังสบตาเขา

ความรู้สึกนี้ช่างพิเศษจริงๆ

วริศกลับไปถึงบริษัท เมื่อเดินออกมาจากลิฟต์ นุชวราที่ถือเอกสารเดินเข้ามาก็หยุดเดิน เธอกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

แก้มของเธอยังบวมแดง เบญญาตบเธอไม่เบา

วริศมองหน้าเธอ จากนั้นก็เดินผ่านเธอไปที่ห้องทำงานท่านประธาน

นุชวราตกใจจนลืมทักทายเขา ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินออกไปไกล เธอก็หันกลับมามอง วริศไม่หันหน้ากลับมามองเธอเลยแม้แต่น้อย

มองดูเขาเดินเข้าไปในห้องทำงานท่านประธาน

และนุชวรารู้ว่าประธานภีมอยู่ในห้อง

ดังนั้นเธอจึงไม่สบายใจ และรีบเดินกลับเบาๆ... เธอมาถึงนอกห้องทำงานท่านประธาน จากนั้นก็เอียงหูฟัง

“ผลงานชุดแรกทำเสร็จแล้ว สวยมาก เดี๋ยวจะประชุมแสดงผลงาน” ภีมพลพูดอย่างอารมณ์ดี “มันเกินความคาดหมายของฉัน”

วริศก็ดีใจ “เรื่องนี้มีความดีความชอบของคุณนภาครับ”

“ใช่ เธอมีความดีความชอบ ออกแบบดี เพชดี ทีมของเราทำงานร่วมกันได้ดี จังหวะเวลา ทำเลที่ตั้ง และพลังสมัครสมานของผู้คน ช่างดีไปหมด”

“ประธานภีมครับ” วริศเตรียมเอกสารที่ต้องใช้ในการประชุม เขาพูด “ไล่นุชวราออกเถอะครับ”

นอกประตู นุชวราหัวใจเต้นแรง

“เกิดอะไรขึ้น?” ภีมพลถาม “เธอทำอะไรผิด?”

วริศพูดอย่างตรงไปตรงมา “ก่อนหน้านี้ที่เบญญาถูกใส่ร้ายว่าเป็นมือที่สาม คำวิพากษ์วิจารณ์พวกนั้นเป็นฝีมือของเธอครับ”

เงยหน้าขึ้นมอง เห็นวริศยืนอยู่หน้าประตู เขาเคาะประตูที่เปิดอยู่ “เตรียมประชุมแล้ว คุณต้องบันทึกประเด็นหลักการประชุม”

“ค่ะ...”

จนกระทั่งเงาของวริศหายไป นุชวรามีลางสังหรณ์ ว่าหลังจากเธอทำบันทึกการประชุมครั้งนี้ พรุ่งนี้เธอคงไม่ต้องมาที่บริษัทอีกแล้ว

ตราบใดที่ยังอยู่ในทีเอ็ม กรุ๊ป เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ

แล้วอีกอย่าง ทำไมเธอต้องปฏิเสธ?

ได้เห็นผลงานชุดแรกของคอลเลคชั่นรักแท้ครั้งแรก มันเป็นเรื่องที่มีเกียรติ

และแล้ว เธอจึงเตรียมตัว จากนั้นก็ลุกขึ้นเดินไปห้องประชุม

การประชุมวันนี้มีมาตรฐานสูง รวบรวมผู้บริหารและหัวหน้านักออกแบบของบริษัททุกคน

มีกล่องสีเงินขนาดใหญ่ที่คุ้นเคยวางอยู่บนโต๊ะประชุม วางอยู่ตรงหน้าภีมพล

นุชวรานั่งลงตรงที่ของตัวเอง และมองกล่องสีเงินนั้นอย่างไม่ละสายตา