เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 776

นุชวราข่มความกระวนกระวายในใจของเธอ และพยายามทำให้ตัวเองดูสงบที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะเธอยังใหม่ต่อโลก และกลัวว่าเขาจะให้ราคามั่ว

เธอจงใจสวมชุดที่ซื้อมาในราคาเจ็ดแปดหมื่น และผลักกล่องเล็กที่เปิดอยู่ไปตรงหน้าชายคนนั้น

ภายในห้องมีความเงียบเป็นพิเศษ และดนตรีคลาสสิกก็คลอเบา ๆ จากทางเดิน

นิรุปัทว์หยิบกล่องขึ้นมาดูเครื่องประดับที่อยู่ภายใน ผ่านไปครู่หนึ่ง ถึงจะหยิบมันมาไว้ในมือของเขาและมองดูอย่างระมัดระวัง

เป็นเพชรคุณภาพสูง ไม่ได้เห็นของสะสมแบบนี้มาหลายปีแล้ว แม้ว่ามันจะถูกออกแบบมาเพื่อเป็นเครื่องประดับแต่การออกแบบก็ใช้ได้เลย

นุชวราสังเกตสีหน้าของเขา พยายามเดาความคิดในใจของเขา

ดวงตาของนิรุปัทว์ลึกล้ำ สีหน้าก็อ่อนโยน ไม่ง่ายที่จะเข้าใจความคิดในใจของเขาได้ เขาแค่ชื่นชมเครื่องประดับในมืออย่างระมัดระวัง

เขายิ่งดูนานเท่าไหร่ นุชวราก็ยิ่งรู้สึกสบายใจมากขึ้นเท่านั้น

ถ้าเขาไม่ชอบ เขาจะเสียเวลามากขนาดนี้ทำไม?

หลังจากนั้นไม่นาน นิรุปัทว์ก็เก็บของกลับเข้าไปในกล่องและถามว่า "คุณวางแผนที่จะขายเท่าไหร่?"

“หกล้าน” นุชวราโพล่งออกมาด้วยสายตาแน่วแน่

นิรุปัทว์ดูสงบนิ่ง จ้องมองเธอครู่หนึ่ง แต่ผู้ช่วยที่อยู่ข้าง ๆ ผงะเล็กน้อย

นุชวรากลัวว่าข้อตกลงจะผิดพลาด เธอจึงเปลี่ยนคำพูดทันที "ห้าล้านก็ได้!"

นิรุปัทว์และผู้ช่วยของเขามองหน้ากัน และผู้ช่วยก็พูดว่า "คุณนิรุปัทว์ ซื้อเลยเถอะครับ"

"ได้"

จากนั้นผู้ช่วยเขียนเช็คห้าล้านให้นุชวรา แล้วหยิบกล่องบนโต๊ะแล้วส่งให้นิรุปัทว์

"ไปกันเถอะครับ คุณเบญญา" ผู้ช่วยยังใช้คำสุภาพ

เธอยืนขึ้น และทำความเคารพนิรุปัทว์อย่างนอบน้อม นิรุปัทว์พยักหน้าตอบรับ ผู้ช่วยมองมาที่เขา จากนั้นก็ลงไปส่งนุชวราข้างล่าง

เมื่อมองไปยังแผ่นหลังที่จากไป นิรุปัทว์ก็วางกล่องลงบนโต๊ะกาแฟเบา ๆ แล้วร่างสูงก็เอนหลังเพรียวของเขาลงบนพนักพิงเก้าอี้

หลังจากนั้นประมาณห้านาที ผู้ช่วยก็เดินเข้ามาหาเขา "คุณนิรุปัทว์ ส่งคนสะกดรอยตามเธอแล้วครับ ตอนนี้ให้ทำยังไงต่อครับ?"

นิรุปัทว์เพ่งสายตาไปที่กล่องบนโต๊ะกาแฟ "รอ"

เมื่อจำเป็น หญิงสาวคนนี้ไม่สามารถหลบหนีได้ และนิรุปัทว์ไม่ได้ส่งคนไปขโมยของ เขาซื้อมันมาด้วยเงิน

ในตอนเย็น ที่ลานบ้านของตระกูลแตงมณี

เบญกำลังรดน้ำดอกไม้และต้นไม้ด้วยขวดน้ำ เธอกำลังคิดเกี่ยวกับคำถามนี้ตลอด——ในวันเกิดปู่ของแฟนหนุ่ม เธอควรให้ของขวัญอะไรแก่เขาดี?

เธอไม่มีประสบการณ์ในเรื่องนี้ และเธอไม่สามารถถามพ่อแม่ของเธอได้ เพราะเธอแอบไปอย่างลับ ๆ

หลังจากรดน้ำดอกไม้เสร็จ เธอก็หันหลังกลับและขึ้นไปชั้นบน หลังจากเข้าไปในห้องนอนแล้ว เธอก็เปิดคอมพิวเตอร์ ถ้ามีอะไรที่ไม่รู้ ก็แค่เข้าGoogle!

ดังนั้น เธอจึงนั่งลงที่หน้าโต๊ะคอมพิวเตอร์และค้นหาอย่างจริงจัง

ลานชั้นล่างของบ้าน มีมายบัคสีขาวมาจอดนิ่ง ประตูเปิดออก วริศที่หล่อเหลาก็ลงจากรถ เขาเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นและพบกับพี่เหมย "สวัสดีครับ พี่เหมย เบญอยู่บ้านไหมครับ?"

"คุณวริศ คุณหนูอยู่ชั้นบนค่ะ " พี่เหมยยิ้มและเอ็นดูคู่นี้เป็นพิเศษ

“งั้นผมจะขึ้นไปหาเธอนะครับ พี่คงจะไม่รายงานเรื่องนี้ใช่ไหม” วริศต้องการเซอร์ไพรส์เธอ

พี่เหมยเห็นเขาถือช่อดอกทานตะวันอยู่ในมือ และเห็นแผ่นหลังของเขาหายไปตรงมุมบันได