เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 780

ลัมโบกินี่ออกจากรีพัลส์เบย์ และขับตรงไปยังที่พักชั่วคราวของนิรุปัทว์

อาคารเก่าสไตล์สาธารณรัฐจีนมักจะมีเสน่ห์เป็นพิเศษ แม้แต่ไฟบนถนนทั้งสองด้านก็นุ่มนวลกว่ามาก และที่นี่แทบไม่มีคนเดินไปมาเลย

"โรงแรมที่นี่แพงมากใช่ไหม?" นภาลัยรู้จักที่นี่ แต่ไม่เคยมา "คนที่มีรสนิยมธรรมดาจะไม่เลือกที่นี่"

"ใช่ คนธรรมดาไม่สามารถพักที่นี่ได้ คืนละหลายแสนเลย" ภีมพลจับมือเธอ "และเพื่อนของผมชอบอยู่เงียบ ๆ ดังนั้น เขาจึงจองทั้งโรงแรมเลย"

“ใช้เงินอย่างสุรุ่ยสุร่าย?” นภาลัยอดบ่นไม่ได้ “ถ้าเอาเงินไปบริจาคให้กับเด็ก ๆ ในพื้นที่ภูเขาที่ยากไร้มันจะดีแค่ไหน”

"เขาก็ทำบุญด้วย เขาเป็นสุภาพบุรุษและสุขุม อายุก็ไม่ได้มาก แต่เขาดูเป็นผู้ใหญ่มาก คุณจะชื่นชมนิสัยของเขา"

"สามารถเป็นเพื่อนกับคุณได้ ต้องเก่งมากแน่ ๆ " นภาลัยรอคอยการพบกันในคืนนี้

เธอสวมชุดเดนสสีฟ้าซึ่งช่วยปรับรูปร่างของเธอให้สมบูรณ์แบบ ดูภูมิฐาน และมีความน่ารัก

หลังจากนั้นไม่นาน ลัมโบกินี่ก็หยุดที่ลานของโรงแรม

คนขับเปิดประตูออก ภีมพลก็พานภาลัยลงจากรถ สภาพแวดล้อมรอบตัวที่ไม่เหมือนใคร ทำให้รู้สึกเหมือนอยู่ในเมืองภาพยนตร์และโทรทัศน์เหิงเตี้ยน

ชายสองคนออกมาจากประตู และคำนับด้วยความเคารพ "สวัสดีครับคุณภีม คุณนายนภา คุณนิรุปัทว์กำลังรอพวกคุณอยู่ชั้นบนครับ"

"โอเค" ภีมพลเอาแขนโอบไหล่ผู้หญิงข้าง ๆ "ขึ้นไปกันเถอะ" จากนั้นเขาก็พาเธอเดินไปทางประตู

ในหัวของนภาลัย เธอมีจินตนาการเกี่ยวกับคุณนิรุปัทว์คนนี้

หนุ่มนักสะสมเครื่องประดับ แต่มาดสุภาพบุรุษผู้สุขุมเยือกเย็นเกินวัย จะต้องเป็นหนุ่มเจ้าเสน่ห์อย่างแน่นอน

ภาพนั้น ติดอยู่ในความคิดของเธอเหมือนเพื่อนเก่าของเธอ

ทุกคนเดินขึ้นบันไดไปที่ชั้นสาม เท่าที่เห็น รูปแบบอาคารสไตล์สาธารณรัฐจีนได้รับการอนุรักษ์ไว้เป็นอย่างดีและแม้กระทั่งภาพจิตรกรรมฝาผนังก็เป็นผลงานของจิตรกรที่มีชื่อเสียงในเวลานั้น

"คุณภีม เชิญข้างในครับ"

“ไม่เจอกันนานเลย” นภาลัยยิ้ม

ภีมพลตกตะลึงกับสิ่งนี้ หันมองภรรยาของเขา จากนั้นหันไปหานิรุปัทว์ "คุณสองคนรู้จักกันเหรอ?"

ภีมพลนั้นยากที่จะแปลกใจกับสิ่งใด ทว่า วันนี้เขาตกใจมาก

"ใช่สิ" นิรุปัทว์หยิบถ้วยน้ำชาขึ้นมา "งานแต่งงานมาไม่ทัน วันนี้ผมขอใช้ชาแทนเหล้านะครับ มาดื่มกันเถอะ"

นภาลัยก็หยิบถ้วยด้วยมือทั้งสองข้าง ภีมพลได้สติกลับมา และหยิบถ้วยชาขึ้นมาด้วย แต่ยังคงตกใจอยู่

"ขอให้พวกคุณมีความสุขในงานแต่งงาน และมีความสุขตลอดไป" เสียงของนิรุปัทว์ไพเราะและอ่อนโยนราวกับสายลม

"ขอบคุณครับค่ะ"

ทั้งสามคนชนแก้วและดื่มชากัน ภีมพลแทบรอไม่ไหวที่จะถามขึ้นว่า "พวกคุณรู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่?"