เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 811

ภายในห้องทำงานฝั่งตะวันตกของคฤหาสน์ ต้องผ่านประตูสองบานถึงจะไปถึงที่นั่น ด้านนอกมีลูกน้องอารักขาอยู่

สำหรับตระกูลใหญ่แบบนี้ ห้องทำงานคือสถานที่ที่สำคัญ ปกติคนทั่วไปไม่สามารถเข้าไปข้างในได้ ด้านในมีคอมพิวเตอร์ และมีข้อมูลเอกสารบริษัทจำนวนมาก

ในตู้หนังสือไม้จันทน์แต่ละแถวเต็มไปด้วยหนังสือปรัชญาและเศรษฐศาสตร์ประเภทต่างๆ มันลึกซึ้งเป็นพิเศษ ผู้ที่ไม่มีวิชาความรู้จะอ่านไม่เข้าใจ

วริศและคุณพ่ออยู่ในห้องทำงาน ยืนเพลิดเพลินวิวด้านหลังคฤหาสน์นอกหน้าต่างที่ข้างหน้าต่าง

โต๊ะชาโบราณด้านหลัง มีชาหลงจิ่งชั้นยอดกาหนึ่งกำลังส่งกลิ่นหอมคละคลุ้งอ่อนๆ

โดยรอบเงียบสงัดเป็นพิเศษ

“พ่อ ผมเข้าใจความต้องการของพ่อ” วริศเอ่ยปากอย่างไม่รีบร้อน “ผมเข้าใจความรู้สึกพ่อด้วย พ่อยังหนุ่ม ไม่จำเป็นต้องเกษียณเร็วขนาดนี้ ฉะนั้นพักเรื่องที่ให้ผมรับช่วงบริษัทต่อไปก่อนเถอะครับ”

วฤนท์ธมในฐานะคนที่ผ่านโลกมาก่อน เดาความคิดในใจลูกชายได้ “ลูกทำเพื่อเธอใช่ไหม?”

“ครับ” วริศไม่ปฏิเสธ “ผมชอบเธอ เพิ่งสร้างความสัมพันธ์ดีๆ ต่อกัน ถ้าผมกลับบ้านไปรับช่วงต่อตอนนี้ สถานที่ต่างถิ่นไม่ใช่แค่เธอที่ทนไม่ไหว ผมเองก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน”

“ถ้าฉันยอมให้พวกเธอคบกัน ฉันให้เวลานายอีกสองสามปี นายจะออกจากทีเอ็ม กรุ๊ปไหม?”

“ออกครับ” วริศไม่ลังเลเหมือนกัน เขาหันไปมองชายวัยกลางคน พบว่าใบหน้าคุณพ่อมีรอยย่นเพิ่มขึ้นมาก “พ่อ ในฐานะลูกหลานเพียงคนเดียวของตระกูลเดชอุป ผมรู้ความรับผิดชอบของตัวเองดีครับ”

มีคำพูดนี้ วฤนท์ธมก็วางใจ

“ชอบเธอ ก็รักและทะนุถนอมดีๆ” มุมปากวฤนท์ธมวาดโค้งอ่อนโยน ตบบ่าลูกชายเบาๆ “รักแรกห้ามพลาด ถ้าพลาดไปจะเสียใจตลอดชีวิต”

วริศได้ยินคำพูดนี้ ก็ราวกับอ่านเรื่องราวบางอย่างในสายตาพ่อเข้าใจ

ภายในห้องแต่งตัวขนาดใหญ่ในคฤหาสน์

ต้องยอมรับว่าฝีมือญาดาดีมาก เบญญานั่งหน้ากระจก เธอจดจ่อกับตัวเองในกระจก นี่แต่งหน้าสวยเกินไปหรือเปล่า?

ไม่ได้คุยโวเลยสักนิด แต่สวยมากจริงๆ

“ได้แล้ว!” ญาดาวางดินสอเขียนคิ้วในมือลงอย่างดีใจ สองมือเท้าเอวมองคนสวยในกระจก “เป็นไงคะ? พอใจแล้วใช่ไหม?”

พูดจบญาดาก็ยิ้มร้ายกาจ หันร่างเดินออกไป!

เบญญาเห็นประตูห้องปิดลง ก็ค่อยๆ มองเค้าโครงโดยรอบ ถึงแม้วริศจะไม่กลับบ้านมาหลายปี แต่ที่นี่ก็ยังจัดเก็บทำความสะอาดอย่างหมดจด

คนในครอบครัวต้องรอคอยเขากลับมาตลอดแน่เลย?

ห้องทำงานมีประตูสองชั้น

“สวัสดีค่ะคุณหนูใหญ่!” ลูกน้องแสดงความเคารพอย่างนอบน้อม

“พี่ฉันอยู่ในห้องทำงานไหม?” ญาดาหยุดฝีเท้าแล้วถามขึ้น

“อยู่ค่ะ” ลูกน้องตอบ “คุณวฤนท์ธมก็อยู่”

ญาดาอยากจะก้าวเดิน แต่ฝีเท้าก็นิ่งอีกครั้ง “พวกเขาเข้าไปนานแค่ไหนแล้วคะ?” คุยเรื่องธุรกิจไม่ควรเข้าไปรบกวน

ถึงแม้ญาดาจะมีนิสัยไม่ยี่หระ แต่ก็คำนึงถึงประโยชน์ส่วนรวมเป็นหลัก