เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 89

“……” นภาลัยประหลาดใจมาก อุทิศต้นฉบับให้ยังไม่พอเหรอ?

ภีมพลจับมือเธอที่เย็นเล็กน้อยเอาไว้ แล้วจ้องมองเธอ “ได้ไหม?”

ขนตาเธอที่ยาวเหมือนพัดสั่นเล็กน้อย ความอุ่นที่ฝ่ามือแพร่กระจายมาถึง

สบตากัน ใบหน้าเล็กใสบริสุทธิ์ของหญิงสาว ทำให้เขาทึ่งอีกครั้ง

“ได้”

เธอตกลงแล้ว ในที่สุดมุมปากภีมพลก็ยกยิ้มจางๆ ที่ผ่อนคลายและมีความสุข

ไม่ว่าการรั่วไหลของต้นฉบับจะเกี่ยวข้องกับใคร ในเวลานี้เขารู้สึกโล่งใจมาก

ในยามราตรีเดียวกัน

ญาณีลากร่างเหนื่อยล้ากลับมาที่คอนโด ล้มลงบนเตียงร้องไห้เสียงดังอย่างสิ้นหวัง!

นุชวรายืนอยู่หน้าเตียง ก็เบ้าตาแดงเช่นกัน

เธอเข้าใจความรู้สึกของคุณญาณีมาก ไม่ว่าคำพูดปลอบใด ก็ดูเหมือนจะไร้ประโยชน์ในเวลานี้

“ฮือๆ ……ฉันนึกว่าแค่ฉันตั้งใจทำมัน แล้วจะทำให้เขาสัมผัสได้” ญาณีรู้สึกแย่มาก “ฉันนึกว่าเขาจะเห็นความพยายามและความทุ่มเทของฉัน แต่ตอนนี้พระเจ้าก็ออกมาสร้างปัญหา คนที่สัมผัสได้ตลอดไปก็คือฉันเอง”

ผมเธอยุ่งเหยิง เสื้อผ้าเปิดกว้างเล็กน้อย ดวงตาแดงก่ำไปหมด!

เหมือนเป็นคนละคนกับรองประธานผู้เฉียบขาดมองโลกในแง่ดีของบริษัทเมื่อตอนกลางวันเลย

นุชวราเก็บหมอนที่ถูกเธอโยนลงบนพื้น แล้วต้มนมหนึ่งแก้วยกมาให้เธอ “คุณญาณี……หลายครั้งในหลายๆ เรื่อง การยอมแพ้ก็เป็นการพ้นทุกข์ที่ดีที่สุด”

“ฉันไม่ยอมแพ้!” เธอเกิดอารมณ์สะเทือนใจ กัดฟันกรอดถามขึ้น “ทำไมฉันต้องยอมแพ้? ฉันยอดเยี่ยมไม่พอเหรอ?”

“ไม่ใช่อยู่แล้วค่ะ!” นุชวราอยากปลอบ

“เขาคือประธานบริษัท ฉันคือรองประธาน……” เธอร้องไห้ขณะยิ้มไปด้วย “ฉันห่างกับเขาแค่ก้าวเดียว การรักใครสักคน ไม่ใช่การเงยมองหน้าเขา แต่คือการหาวิธีได้ใกล้ชิดเขามากที่สุดต่างหาก!”

“คุณญาณี” นุชวรานั่งขอบเตียง มือหนึ่งถือแก้วนม มือหนึ่งประคองเธอ “คุณภีมไม่ได้ตำหนิคุณ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณด้วย คุณอย่าตำหนิตัวเองเกินไปเลยนะคะ”

“นี่มันโปรเจ็คที่ภีมพลใส่ใจมากที่สุดในช่วงนี้……ฉันเฝ้าติดตามใกล้ชิดอยู่เสมอ แต่ก็ยังเกิดปัญหา ฉันจะอธิบายกับเขายังไง?”

ญาณีเกิดอารมณ์สะเทือนใจ เธอร้องไห้เสียงดังด้วยความสิ้นหวัง!

ครึ่งหนึ่งรู้สึกหดหู่แทนบริษัท อีกครึ่งหนึ่งทำเพื่อตัวเอง

เช้าวันรุ่งขึ้น

ในห้องเก็บเสื้อผ้าชั้นสอง ณ เอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า

นภาลัยลองเดรสสีม่วงตัวหนึ่ง สวมรองเท้าส้นสูงเดินมาตรงหน้าเขา ภีมพลส่ายหน้า

เธอกลับไปที่ห้องเปลี่ยนชุดอีกครั้ง เปลี่ยนเป็นเดรสสีชมพูออกมา

ภีมพลยังคงส่ายหน้า

นภาลัยเดินมาตรงหน้ากระจกทรงสูง เธอมองสำรวจตัวเองตั้งแต่หัวจรดเท้า ลำคอสวมสร้อยคอสั่งทำที่ส่องแสงประกายทั่วทุกทิศ บุคลิกสง่างาม ราวกับเป็นเจ้าหญิงที่เดินออกมาจากละครเวที

ภีมพลพึงพอใจมาก “เชิญสวมรองเท้าแก้วของเธอ”

คนรับใช้นำรองเท้าแก้วมาตรงเท้าเธอ แล้วโน้มตัวช่วยเธอเปลี่ยน

“รองเท้าคู่นี้สวยมากเลยนะ” ด้วยสายตามืออาชีพของนภาลัยแค่มองแวบเดียวก็รู้เลยว่าราคาสูงมาก “ได้มาจากไหน?”

“ซื้อมา” ภีมพลพูด “ต่อไปมันจะเป็นของเธอ”

ในขณะนี้ อารมณ์เธอดีมากเป็นพิเศษ ใบหน้ามีรอยยิ้มที่ควบคุมไม่ได้

เปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว ช่างแต่งหน้าแต่งหน้าอ่อนๆ ในชีวิตประจำวันให้เธอ จากนั้นภีมพลก็พาเธอไปที่ห้องประชุม

ทางด้านบริษัท ญาณีก็พานุชวราออกเดินทางมา

เมื่อคืนดื่มเหล้าไปเยอะมาก ร้องไห้เสียงดังอย่างสิ้นหวัง ใบหน้าญาณีจึงบวมน้ำมาก เธอทำการประคบน้ำแข็งแล้ว

เทียบกับความสะเทือนใจเมื่อคืน วันนี้เธอสุขุมขึ้นไม่น้อย

แต่เธอยังไม่เจอแผนการแก้ปัญหา เรื่องต้นฉบับรั่วไหลในอินเทอร์เน็ตยังเป็นประเด็นร้อนอยู่

“คุณญาณี คุณภีมรู้ไหมคะว่าเราก็มา?” นุชวราขับรถขณะถามขึ้น

“ไม่ว่ายังไง ฉันก็ให้เขารับผิดชอบคนเดียวไม่ได้” เธอพูด “ฉันเป็นรองประธาน ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรฉันก็ต้องรับผิดชอบครึ่งหนึ่ง ฉันต้องแบกรับกับเขา”