บทที่ 526 เด็กน้อยรู้สึกขมขื่นในใจ!
คนเราช่างแตกต่างกันจริงๆ
บริษัทของถังเส้าฮุยไม่ใช่เล็กๆ แต่เขาก็ยังอ่อนน้อมถ่อมตน อย่างน้อยก็ดูเหมือนคำนึงถึงคนงานของตัวเองจริงๆ
ดูจากท่าทีที่เขามีต่อผู้บาดเจ็บและครอบครัว ก็รู้แล้วว่านี่คือเถ้าแก่ที่ค่อนข้างใจดีคนหนึ่ง
นึกถึงจูเซวียนเหวินตอนนั้น เป็นคนที่ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา ไม่มีขอบเขตเลยสักนิด
เฉินชางไม่ได้รู้จักถังเส้าฮุยมากนัก แต่ที่จริงแล้ว ทั้งมณฑลตงหยางรวมถึงมณฑลอื่นๆ เขาถือเป็นคนที่มีชื่อเสียงมาก ทั้งยังนิสัยดีและได้รับการพูดถึงในทางที่ดีด้วย
เฉินชางเห็นพวกเถ้าแก่ใจดำมาเยอะแล้ว เขายิ้มให้ถังเส้าฮุย “คุณถังก็เป็นเจ้าขององค์กรที่มีมโนธรรมเหมือนกันนะครับ”
ถังเส้าฮุยส่ายหน้า “ออกมาต่อสู้ดิ้นรนกันทั้งนั้น ชีวิตไม่ง่ายเลย ที่เดินมาได้จนถึงทุกวันนี้ ก็เพราะอาศัยความช่วยเหลือจากพี่น้องคนงานกลุ่มนี้ทั้งนั้น คนที่มาทำงานกับผม มีใครบ้างที่ไม่จนตรอกจนต้องออกมารับจ้างรายวันเพื่อหาเงิน ใครบ้างที่ไม่ได้รับการอบรมจากครอบครัว พวกเราหาเงินโดยขัดกับมโนธรรมของตัวเองไม่ได้หรอกครับ”
พูดจบเขาก็คุยกับคนในครอบครัวผู้บาดเจ็บนิดหน่อย แล้วทิ้งลูกน้องไว้คนหนึ่งเพื่อส่งพวกเขากลับบ้านโดยเฉพาะ
หลังจากขึ้นรถแล้ว น้องชายที่อยู่ในฐานะผู้ช่วยก็อดถามไม่ได้ว่า “พี่ครับ พี่ทำตัวเป็นมิตรกับหมอเฉินเกินไปหรือเปล่า”
ถังเส้าฮุยชะงักทันที แล้วส่ายหน้าถามว่า “เส้าหยาง นายรู้จักจูเซวียนเหวินใช่ไหม”
ถังเส้าหยางพยักหน้า เขาอยู่ในวงการก่อสร้างเหมือนกัน จึงรู้จักดีมาก ว่ากันว่าไปมีเรื่องกับคนใหญ่คนโตอะไรสักอย่าง “รู้จักครับ เขายุบบริษัทแล้วไม่ใช่เหรอ ได้ยินว่าลงไปฝั่งใต้แล้ว”
ถังเส้าฮุยยิ้ม “ใช่แล้ว เขาทำตัวโอ้อวดเกินไป ไม่รู้จักสงบเสงี่ยม ฉันจะให้นายดูคลิป”
พอพูดจบ ถังเส้าฮุยก็ยื่นคลิปในโต่วอินเมื่อช่วงก่อนหน้านี้ให้น้องชายดู ในฉากมีเฉินชางอยู่ด้วยพอดี
……
……
ตอนที่เฉินชางกลับมานั่งพักผ่อนที่ห้องเวร เขาก็เปิดดูผลตอบแทนที่ตัวเองได้รับ ถุงนำโชคหนึ่งใบ
หลังจากเปิดดู ก็มีเสียงแจ้งเตือนของระบบดังขึ้นทันที!
[ติ๊ง! ยินดีด้วย คุณเปิดถุงนำโชค ได้รับค่าความรู้สึกดีของเมิ่งซี +20!]
เฉินชางงงทันที โอ้แม่เจ้า
ระบบมีการทำงานแบบนี้ด้วยเหรอ
แต่คิดไปคิดมาก็รู้สึกว่าใช่ ถ้าจะให้ใช้ค่าความรู้สึกดีของอาจารย์เมิ่งอย่างเดียว ต้องทั้งยากทั้งลำบากแน่นอน ระบบต้องกลั่นแกล้งเขาแน่ๆ
ตอนนี้ค่าความรู้สึกดีที่เฉินชางมีต่อเมิ่งซีกลับมาถึง 60 แต้มแล้ว
เฉินชางดีใจขึ้นบ้างนิดหน่อย
ตอนนี้เอง ในห้องผ่าตัดของโรงพยาบาลตงต้า เมิ่งซีกับเก่อฮว๋ายกำลังทำการผ่าตัดเคสหนึ่ง
เก่อฮว๋ายเพิ่งได้รับคำชมจากเมิ่งซี เขากำลังผ่าตัดซ่อมแซมหลอดเลือดแดงใหญ่เอออร์ตาด้วยความรู้สึกชุ่มชื่นหัวใจ
แต่ทันใดนั้นเมิ่งซีก็รู้สึกแปลกๆ จู่ๆ…ก็คิดถึงเสี่ยวเฉินนิดหน่อย?!
ตอนนี้เมิ่งซีงงแล้ว!
ไม่ถูกสิ
ฉันจะคิดถึงเจ้าเด็กนั่นทำไม
เมิ่งซีมักถูกตำนิทุกครั้งที่เฉินชางสอนเธอผ่าตัด ซึ่งเธอรู้สึกไม่ปลื้มอยู่พักหนึ่ง
ไม่น่าเชื่อว่าตัวเองจะคิดถึงเขาแล้ว
อย่าบอกนะว่า…ฉันเป็นมาโซคิสม์
พอนึกถึงตรงนี้ เมิ่งซีก็รีบส่ายหน้า
แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร พอคิดถึงเสี่ยวเฉิน เมิ่งซีก็ขัดหูขัดตากับการผ่าตัดของเก่อฮว๋ายทันที
“หมอเก๋อ คุณต้องตั้งใจฝึกให้ดีนะคะ คุณดูตรงนี้สิ รายละเอียดตรงนี้…ฉันบอกคุณไปตั้งกี่รอบแล้ว นี่…คุณทำได้แย่กว่าเสี่ยวเฉินนิดหน่อยนะ!” เมิ่งซีถอนหายใจแล้วบ่นเก่อฮว๋าย
ส่วนเก่อฮว๋ายที่เพิ่งจมอยู่กับคำชมของเมิ่งซีอย่างถอนตัวไม่ขึ้น จู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนถูกน้ำเย็นสาดหน้าเรียกสติ
ผู้หญิงคนนี้…ทำไมอารมณ์ไม่ปกติแล้วล่ะ
คิดว่าสวยแล้วเจ๋งนักหรือไง!
เก่อฮว๋ายผ่าตัดต่อไปด้วยความจนใจ
ซย่าเกาเฟิงกลับมาที่โรงพยาบาล พอนึกถึงการผ่าตัดของเฉินชาง เขาก็รู้สึกคันไม้คันมือแล้วเหมือนกัน อีกทั้งการเย็บปิดแผลของเฉินชางชี้แนะเขาได้มากมาย เขาจึงเข้าห้องผ่าตัดเสียเลย
เดินผ่านห้องผ่าตัดของเก่อฮว๋ายพอดี เขาจึงเข้าไปเสียเลย
ตอนนี้เก่อฮว๋ายกำลังเย็บปิดเส้นเลือด พอเห็นอาจารย์ของตัวเองเข้ามา ก็เกิดความกล้าหาญขึ้นมาแล้ว
คุณผู้หญิงมาตำหนิผมเหรอ
เมิ่งซีก็มองเก่อฮว๋ายแวบหนึ่งเช่นกัน แต่เธอก็ส่ายหน้าแล้วเดินออกไป…
เก่อฮว๋ายเหม่อทันที รู้สึกได้รับความอยุติธรรมจนอยากร้องไห้แล้ว
……
……
หลังจากซย่าเกาเฟิงกลับมาถึงแผนก ก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งพาหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งรออยู่อย่างกระวนกระวาย
พอเห็นซย่าเกาเฟิงมาแล้ว อีกฝ่ายก็รีบบอกว่า “หัวหน้าแผนกซย่า ผมมีเรื่องสำคัญจะขอให้ช่วยครับ!”
ซย่าเกาเฟิงชะงักทันที แล้วรีบบอกว่า “ผู้อำนวยการหลี่ คุณว่ามาเลยครับ”
หลี่ฮ่วนกล่าวด้วยสีหน้าร้อนรนมาก “หัวหน้าแผนกซย่า สองวันนี้คุณแม่ของผมแน่นหน้าอกมาก ท่านเองก็เป็นโรคหัวใจอยู่แล้ว ผมเอาภาพเอกซเรย์มาด้วย ผลปรากฏว่าพอดูแล้ว อีกฝ่ายก็บอกว่าบนหลอดเลือดแดงใหญ่เอออร์ตามีอาการหลอดเลือดแดงใหญ่โป่งพองเทียม ต้องผ่าตัดให้เร็วที่สุด!…
…ผมก็เลยรีบตามหาคุณ นี่คือผลตรวจครับ ภาพซีทีสแกน ภาพถ่ายทรวงอก ภาพเอกซเรย์อยู่ที่นี่หมดแล้ว” หลี่ฮ่วนยื่นของให้ซย่าเกาเฟิง
หลังจากซย่าเกาเฟิงได้ยินว่าเป็นหลอดเลือดแดงใหญ่โป่งพองเทียม สีหน้าก็เปลี่ยนไปเช่นกัน เขารีบรับผลตรวจมาดู
หลังจากดูหมด เขาก็อึ้งเหมือนกัน อาการตรงตำแหน่งนี้…แก้ไขยากมาก!
ทันใดนั้น เขาก็นึกถึงเฉินชาง วันนี้เขาแก้ไขปัญหาตรงตำแหน่งนี้ได้ดีเป็นพิเศษ บางที…อาจจะไปหาเขาได้
พอนึกถึงตรงนี้ ซย่าเกาเฟิงก็เกล่าด้วยสีหน้าจริงจัง “ผู้อำนวยการหลี่ ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากทำให้คุณนะครับ แต่ผมกลัวว่าผมจะทำได้ไม่ดี!”
“เอาอย่างนี้แล้วกันครับ ผมจะแนะนำคนคนหนึ่งให้ คุณไปหาเขาได้เลยครับ! จำไว้นะครับ คุณต้องให้เขาผ่าตัดด้วยตัวเองให้ได้”
พอหลี่ฮ่วนได้ยินซย่าเกาเฟิงพูดแบบนี้ก็งงทันที ถึงยังไง…ซย่าเกาเฟิงก็คือคนที่มีอำนาจที่สุดในเมืองอันหยางของเรา!
ถ้าไม่ใช่เพราะรีบร้อนมาก หลี่ฮ่วนคงพาแม่ตัวเองไปที่เมืองหลวงแล้ว แต่ก็กังวลว่าจะเกิดเรื่องขึ้นระหว่างทาง
พอเห็นหลี่ฮ่วนมีท่าทางแบบนี้ ซย่าเกาเฟิงก็อดกล่าวไม่ได้ว่า “ผู้อำนวยการหลี่ครับ พวกเรามีไมตรีต่อกันมาหลายปี ผมไม่ทำร้ายคุณอยู่แล้วครับ!…
…ผมจะให้เบอร์ติดต่อกับคุณ คุณจำไว้นะครับ คุณต้องให้เฉินชางทำให้คุณ เขาทำได้ดีแน่ครับ!”
หลี่ฮ่วนรีบลุกขึ้น พยักหน้าแล้วพาแม่ตัวเองเดินออกไป ส่วนซย่าเกาเฟิงก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเฉินชาง
เก่อฮว๋ายที่อยู่ข้างๆ เดินผ่านมาพอดี พอได้ยินว่าอาจารย์ตัวเองเป็นฝ่ายส่งตัวคนไข้ให้เฉินชาง เขาก็อึ้งนิดหน่อย แล้วก็เบะปากขณะที่คิดในใจว่า คุณยังมาว่าผมอีกนะ ขนาดคุณเองยังทำได้ไม่ดีเท่าเฉินชางเลย ดีแต่รังแกผม!
ซย่าเกาเฟิงหันตัวมาจ้องเก่อฮว๋าย “เก่อฮว๋าย คุณมานี่หน่อย!”
เก่อฮว๋ายพูดไม่ออกทันที!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ