เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 177

บ้านที่ใหญ่โตของตระกูลเซียว ทิวทัศน์ราวภาพวาด

เซี่ยจิ่นนายผู้หญิงกำลังนั่งอยู่ริมหน้าต่างของห้องหนังสือ มือทั้งสองข้างยันหน้าผากเอาไว้ จ้องเขม็งกำลังคิดอย่างละเอียดรอบคอบ

ในหัวสมองของเธอมีภาพที่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเอาตัวเองบังโทรศัพท์มือถือให้เซียวเซิ่งปรากฏขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ภายในใจสะเทือนใจอยู่เล็กน้อย

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนนั่นเข้ามาขวางทันทีโดยไม่ห่วงความปลอดภัยของตนเอง ทำให้เซี่ยจิ่นเชื่อมั่นว่า ถึงแม้ที่ยิงออกมาจะเป็นกระสุนลูกหนึ่ง เธอก็จะช่วยบังกระสุนให้เซียวเซิ่ง......อาศัยเพียงแค่จุดนี้ เข้มแข็งกว่าเอียนหยู่โรวจนไม่เห็นฝุ่นจริงๆ

เซี่ยจิ่นเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่พึ่งพาตนเองและเข้มแข็ง โดยปกติจะค่อนข้างไม่ชอบผู้หญิงไอคิวต่ำที่มักจะหลบอยู่ด้านหลังผู้ชาย เรื่องเล็กเรื่องใหญ่ล้วนให้ผู้ชายช่วยแก้ปัญหา

แต่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เข้มแข็งพึ่งพาตนเอง มีความเมตตาและคุณธรรม สิ่งเหล่านี้ทำให้เธอน่าชื่นชมมาก

แต่การแต่งงานของตระกูลที่มีทั้งเงินและอิทธิพลไม่ใช่เด็กเล่นขายของ ลูกสะใภ้ที่มีชื่อเสียงบารมีมีตำแหน่งคนหนึ่ง สามารถทำให้วงศ์ตระกูลเจริญรุ่งเรืองก้าวหน้า ในทางตรงกันข้าม วงศ์ตระกูลอยู่ไม่ไกลจากความพังพินาศย่อยยับแล้ว

เธอจำเป็นต้องหาผู้หญิงที่มีคุณธรรมจากตระกูลสูงศักดิ์มาให้ลูกชายอย่างเร็วที่สุดสักคน คิดๆดูแล้ว ที่เหมาะสมก็คือกงเจี๋ยหรูน้องสาวกงเสวียนโม่ น่าเสียดายที่อายุน้อยไปหน่อย......

ในขณะที่กำลังคิด เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นขัดจังหวะความคิดของเธอ

ผู้ช่วยเย่ยกชาเซียงหมิงถ้วยหนึ่งเดินเข้ามา “คุณนายคะ เอียนหยู่โรวมาถึงแล้วค่ะ”

ในลานบ้าน รถสปอร์ตลัมโบร์กีนีรุ่นลิมิเต็ดสีแดงคันหนึ่งหยุดลง ตัวถังรถที่สว่างสดใสภายใต้แสงอาทิตย์ บ่งบอกถึงสถานะที่มีอำนาจของเจ้าของรถ

คนรับใช้ที่เดินผ่านต่างก็พากันก้มหน้าแสดงความเคารพ ความหยิ่งยโสของเอียนหยู่โรวพึงพอใจเป็นอย่างมาก

เหมือนกับว่าขอเพียงแค่ได้เข้าใกล้เซียวเซิ่งอีกนิด ก็สามารถทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าได้ ได้เพลิดเพลินกับยุคที่เจริญรุ่งเรือง!

ดังนั้นเธอไม่มีทางละทิ้งสถานะ“ผู้หญิงของเซียวเซิ่ง”ตลอดไป ไม่ว่าใครก็ตามอย่าได้คิดเพ้อฝันว่าจะถีบหัวส่งเธอได้

เอียนหยู่โรวหยิบกระเป๋าเครื่องสำอางออกมา ส่องกระจกเติมเครื่องสำอาง เพื่อหวังว่าจะสามารถปกปิดรอยบนลำคอรวมทั้งรอยแดงช้ำที่ผิดปกติบนใบหน้า

“คุณนายเล็ก เชิญคุณไปที่ห้องหนังสือด้วยความรวดเร็วค่ะ”อยู่ๆประตูรถก็ถูกเปิดออก พ่อบ้านเตือนด้วยความหวังดี “คุณนายกำหนดเวลาให้คุณครึ่งชั่วโมง ทันทีที่เกินเวลา เธอจะไม่พอใจ”

เอียนหยู่โรวยกข้อมือขึ้นมองนาฬิกาฝังเพชร เดินลงมาจากรถอย่างหยิ่งยโส

จนกระทั่งมาถึงประตูห้องหนังสือของเซี่ยจิ่น เธอจึงลดความหยิ่งยโสลง พยายามประดิษฐ์รอยยิ้มที่เพียบพร้อมด้วยคุณธรรมออกมา ก้าวเข้าไปในห้องหนังสือ ทักทายด้วยท่าทางที่อ่อนน้อมถ่อมตน “คุณนาย”

เซี่ยจิ่นจ้องมองเธออยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็มองไปทางผู้ช่วยเย่ที่ยืนตัวตรงเอามือไพล่หลังที่อยู่ด้านข้าง พูดประโยคหนึ่งที่ลึกซึ้งจนคาดเดาไม่ออก “คนควรถูกฆ่าถ้าเทียบกับคนที่ดีกว่า สินค้าควรทิ้งถ้าเทียบกับสินค้าที่ดีกว่า”

“เหตุผลเป็นเช่นนี้จริงๆ”ผู้ช่วยเย่ทราบดีว่าคุณนายกำลังเปรียบเทียบเอียนหยู่โรวและเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน รอยยิ้มคล้อยตาม

เมื่อก่อนมองเอียนหยู่โรวถึงแม้จะไม่ชอบ แต่ก็ไม่ได้รังเกียจถึงขนาดนั้น แต่วันนี้เห็นเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนที่สวยสะอาดบริสุทธิ์และสุภาพเรียบร้อย ก็รู้สึกว่าใบหน้าเอียนหยู่โรวนั้นน่ารังเกียจขึ้นมาทันที หน้าตาอัปลักษณ์เหลือจะทน โดยเฉพาะการประโคมเพชรนิลจินดาเต็มตัว ดูน่ารำคาญจริงๆ

เอียนหยู่โรวเริ่มรู้สึกตัวว่าบรรยากาศไม่ถูกต้อง ภายในใจเสียงดังตุ้บๆ ไม่กล้าหายใจเสียงดัง ดูเหมือนว่าทั่วทั้งตัวจะหวาดกลัวจนหัวหด อารมณ์ยิ่งแย่ลงกว่าเดิม

ผู้ช่วยเย่ช่วยลากเก้าอี้ออกมาให้เธอ พูดอย่างมีมารยาท “คุณนายเล็ก เชิญนั่งเถอะค่ะ”

“คุณนายเล็ก?”เซี่ยจิ่นขมวดคิ้วเล็กน้อย ถามอย่างไม่เข้าใจ “เธอเป็นคุณนายเล็กของตระกูลไหน?”

เอียนหยู่โรวนั่งลงไปได้ครึ่งหนึ่ง เมื่อได้ยินประโยคนี้ราวกับว่าถูกโจมตีอย่างรุนแรง ตกลงไปด้านล่างเก้าอี้เสียงดัง“โครม” เกือบจะเป็นลมหมดสติไป

สาเหตุที่ช่วงระยะนี้เธอมีความมั่นใจ นั่นเป็นเพราะว่ามีเซี่ยจิ่นคอยสนับสนุน ตอนนี้ได้ยินน้ำเสียงแบบนี้ เหมือนกับว่าเซี่ยจิ่นรู้อะไรบางอย่าง ดูเหมือนว่าครั้งนี้ไม่ได้เชิญเธอมาให้มีลูก แต่ว่า......

“ “ขอโทษค่ะคุณนาย ดิฉันก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นคุณนายเล็กของบ้านใคร ผู้ช่วยเย่ตอบอย่างนอบน้อม

“ถ้าอย่างนั้นเธอก็ลองถามดู”มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมริมฝีปากของเซี่ยจิ่นแวบหนึ่ง ยกชาเขียวขึ้นมาจิบไปคำหนึ่ง “ถามให้ชัดเจน อย่าทำพลาดล่ะ”

เซียวเซิ่งเหลวไหลจริง ผู้หญิงสกปรกประเภทนี้ก็ยังเอาได้ลงคอ? เรียกง่ายๆว่าทำให้ตระกูลเสื่อมเสีย!

เมื่อเห็นว่าเซี่ยจิ่นเงียบขรึมไม่พูดจา เอียนหยู่โรวนึกว่าเธอไม่เชื่อ “คุณนาย ถ้าหากว่าคุณยังสงสัยในคำพูดของฉัน สามารถให้คนไปตรวจสอบดูสักครั้ง”

“ไม่จำเป็น”เซี่ยจิ่นหมายหัวของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไว้ภายในใจตั้งแต่แรกแล้ว ย่อมคร้านจะไปตรวจสอบเธอ

ตอนนี้การจัดการเอียนหยู่โรวปลิงตัวนี้ทิ้ง ถึงจะเป็นเรื่องสำคัญที่สุด

เมื่อเห็นว่าเซี่ยจิ่นไม่เป็นเดือดเป็นร้อน เอียนหยู่โรวก็ยิ่งร้อนใจมากยิ่งขึ้น “คุณนาย ที่ฉันพูดเป็นเรื่องจริงนะ! น้องสาวของฉันกับรองหัวหน้าสำนักงานตำรวจจงโจวอยู่กินด้วยกันมาสี่ปีแล้ว ยังมีอานฉุนซีนักเรียนของคุณพ่อฉัน ก็เป็นแฟนหนุ่มของเธอด้วยเช่นกัน......”

“พอแล้ว!”เซี่ยจิ่นทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ ยื่นคำขาดสุดท้ายให้เธอ “ไม่ว่าเมื่อก่อนเธอกับเซียวเซิ่งจะมีความสัมพันธ์อะไรกัน ในเมื่อคนที่เขาแต่งงานด้วยไม่ใช่เธอ เธอก็ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ไม่อนุญาตให้เข้าใกล้ลูกชายของฉันอีก ไม่เช่นนั้นละก็จะได้เห็นดีกัน!”

“ได้ยินแล้วใช่ไหม?”ผู้ช่วยเย่ฉุดเอียนหยู่โรวขึ้นมา แล้วผลักออกไปด้านข้างทันที “ถ้ายังกล้าเข้าใกล้คุณชายอีก จะให้คุณร้องไห้จนไม่มีน้ำตา”

“ปล่อยฉัน แค่ผู้ช่วยสุนัขตัวหนึ่งอวดดีอะไร?”ทันใดนั้นเอียนหยู่โรวคลั่งขึ้นมา สะบัดมือของผู้ช่วยเย่ออกอย่างรุนแรง ยิ้มอย่างดูแคลนมองไปทางเซี่ยจิ่น “คุณนาย ฉันกับเซียวเซิ่งยังมีความสัมพันธ์แบบอื่นกัน ไม่ใช่ว่าคุณต้องการจะแยกก็แยกได้นะ”

“......นั่นฉันก็อยากจะลองฟังดู”เซี่ยจิ่นใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่ใส่ใจ

ผู้หญิงคนนี้กำเริบเสิบสานอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน บางทีอาจจะมีของดีบางอย่างอยู่ในมือจริงๆ

“คุณยังไม่ทราบใช่ไหม?”ทันทีที่เอียนหยู่โรวนั่งลงบนโซฟา ก็ยกขาขึ้นมาไขว่ห้าง เลิกคิ้วแล้วกล่าว “สี่ปีก่อนเซียวเซิ่งถูกคนวางกระตุ้นอารมณ์ รถคว่ำอยู่บนถนน เป็นฉันที่ช่วยชีวิตเขา ใครจะรู้ว่าเขากลับข่มขืนฉัน! พูดตรงๆว่าเขาก็คือผู้ที่ข่มขืน! คุณอย่าคิดว่าฉันเป็นแฟนสาวของเขา เพราะต้องการคบคนที่มีฐานะร่ำรวยแบบเขา อันที่จริงแล้วฉันช่วยเขาล้างบาป ขอถามคุณผู้หญิงเซี่ยจิ่น คุณแน่ใจว่าจะไล่ผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตลูกชายของคุณไปไหม?”

“เฮอะ!”เซี่ยจิ่นหัวเราะเยาะออกมาทันที

ยังมีเรื่องแบบนี้? เซียวเซิ่งลูกตัวดีนั่น อะไรก็ไม่ยอมบอก เธอคนที่เป็นแม่คนนี้กลับกลายเป็นคนหูหนวกตาบอดแล้ว! คิดมาตลอดว่าเซียวเซิ่งโมโหพ่อของเขา ถึงได้นำเอียนหยู่โรวผู้หญิงคนนี้กลับมา

เซี่ยจิ่นหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา กดโทรออกไปที่เบอร์ของเซียวเซิ่ง เดินออกจากห้องหนังสือด้วยใบหน้าเคร่งขรึม......