เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 241

“ธาตุแท้ของเธอก็ไม่ได้ดีอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นเสแสร้งได้ไม่ถึงสองวันหรอก เดี๋ยวหางจิ้งจอกก็โผล่ออกมาแล้ว”

เซี่ยจิ่นเห็นโลกมามาก แต่กลับไม่ได้ใส่ใจกับเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนนัก ที่ทำให้เธอเสียใจก็คือลูกชาย “เซียวเซิ่งถูกเธอทำให้หลงแล้ว ตอนนี้ไม่มีพื้นที่ส่วนตัวเลยแม้แต่นิดเดียว แม้แต่สายเลือดตัวเองก็ไม่อยากจะเหลือเอาไว้อีกด้วย”

ผู้ช่วยเย่ได้ยินแล้วก็รู้สึกตกใจ “เขาไม่อยากมีลูกเหรอคะ?”

“อืม” เซี่ยจิ่นนวดตรงหว่างคิ้ว มีอาการแห่งความผิดหวัง “ไม่คิดว่าเขาจะเห็นลูกติดของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเป็นลูกชายแท้ๆของตัวเอง เธอว่าสมองเขามีปัญหาไปแล้วใช่ไหม?”

ผู้ช่วยเย่เห็นสภาพของเจ้านายนั้นแย่กว่าที่เคยเป็นมาก่อน และดูแก่ลงไปมากเช่นกัน จึงอดที่จะเป็นกังวลไม่ได้ “คุณอย่าเพิ่งใจร้อนไปเลยนะคะ คุณชายไม่รู้จักเพียงแค่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเพียงคนเดียว เพียงแต่ยังไม่ผ่านช่วงใหม่ๆไป ถ้าหากมีคนสามารถมาเทียบได้ล่ะก็.....”

เซียวเซิ่งก็ยังคงยอมรับอานเสี่ยวถังอยู่แล้ว!

เซี่ยจิ่นมีสีหน้าที่จริงจังขึ้นมา ราวกับฟังออกถึงความหมายนอกเหนือจากนั้นในคำพูดของผู้ช่วยเย่ “เธอหมายถึง....”

“ใช่ค่ะ” ผู้ช่วยเย่จิ้มลงบนหน้าจอหลัก พลางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ “สิบปีแล้วนะคะ ผู้หญิงคนนั้นยังคงไม่ลืมคุณชาย! เธอขาดสติ จำพ่อแม่พี่น้องไม่ได้ จำได้แต่เซียวเซิ่งเพียงคนเดียวเท่านั้น”

“ไม่ได้” เซี่ยจิ่นครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ก็ส่ายหน้าออกมาอีกครั้ง “ไม่ได้ ถึงแม้ว่าฉันจะเห็นใจอานเสี่ยวถัง แต่ยังไงเธอก็ถูกข่มขื่นแล้ว ทุกครั้งที่เห็นเธอ ฉันก็นึกถึงฉากสุดที่จะทนรับได้นั้นขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว....ล้อเล่นจริงๆ ฉันไม่สามารถให้ลูกชายตัวเองได้เธอมาหรอก”

“นั่นก็สะอาดกว่าเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนนะคะ”

ก่อนหน้านี้ผู้ช่วยเย่ยังช่วยพูดแทนเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน แต่หลังจากที่ถูกเซียวเซิ่งตำหนิไปอย่างไม่แยกความผิดถูกแล้ว ใจก็แข็งกระด้างไปแล้วเช่นกัน “การตรวจสอบแสดงออกมาอย่างชัดเจน ว่าตอนที่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนอยู่มัธยมต้นก็แบบนั้น...กลับกลุ่มผู้ชาย ถูกผู้ชายขนาบทั้งหน้าและหลัง”

“หา!”เซี่ยจิ่นตบโต๊ะอย่างแรง พลางเอ่ยพูดขึ้นด้วยความชิงชัง “เย่ลั่ว ฉันจะขาดใจตายแล้ว ผู้หญิงที่สกปรกแบบนี้ ไปเอาความมั่นใจมากจากที่ไหนกันที่จะมาเป็นสะใภ้ตระกูลเซียวของฉัน!”

“ความมั่นใจที่ไหนกันคะ หน้าไม่อายต่างหาก”

“ใช่” เซี่ยจิ่นหรี่ตาลงอย่างเห็นด้วย “ผู้หญิงโสเภณีในซ่องไม่มีใครหนังหน้าบางซักคน!”

หลังจากที่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนแต่งงานกับเซียวเซิ่ง ก็ยังจูบกับอานฉุนซี ยังกอดกับสวี่เจียน ยังคอยส่งสายตาให้กับผู้ชายอีกหลายคน ก็แสดงให้เห็นว่าเซียวเซิ่งนั้นไม่สามารถทำให้เธอพอใจได้เช่นกัน

ในเมื่อความต้องการของเธอมีมากขนาดนั้น ไม่ได้จริงๆก็ส่งตัวเธอไปยังประเทศที่มีซ่องโสเภณี ให้เธอได้เสพสุขไป....

“อย่างมากก็ครึ่งเดือน จัดการเธอให้ฉันซะ!” เซี่ยจิ่นสั่งด้วยความโมโห ความใจดีและอ่อนโยนที่มีก่อนหน้านี้หายไปหมด เหลือเพียงแค่ความเกลียดชังเอาไว้

“ค่ะ”

หน้าประตูโรงพยาบาลสตรีและเด็ก เบนท์ลีย์รุ่นจำกัดคันเดียวในโลกที่ขับมาอย่างรวดเร็วก็หยุดลงอย่างกะทันหัน

เซียวเซิ่งเปิดประตูรถลงมา ขายาวที่ดูมีพลังก้าวลงบนพื้น ใบหน้าหล่อเหลาใส่แว่นตากันแดด และบนแว่นตานั้นก็สะท้อนร่างของผู้หญิงที่อ่อนแอคนหนึ่ง

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนยืนพิงกำแพงอยู่ ก้มศีรษะลง เหมือนกับเด็กนักเรียนที่ทำความผิดแล้วถูกทำโทษอยู่อย่างไรอย่างนั้น กระดุมเสื้อถูกดึงเปิดออก ผมสั้นสวยๆนั้นก็กลายเป็นรังนกไปแล้ว เห็นได้ชัดว่าถูกคนตัดมาแล้ว

“คุณไม่ได้บอกว่าไม่มีคนทำร้ายคุณได้เหรอ?” น้ำเสียงเย็นชา ซ่อนความอันตรายแบบหนึ่งเอาไว้

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเงยหน้าขึ้นมาช้าๆ ดวงตาที่มีน้ำตามองเซียวเซิ่งด้วยความละอายใจ ร่างกายสั่นเทาเป็นอย่างมาก

ผมดำถูกหวีไปทางด้านหลัง แว่นกันแดดสีดำดูเผด็จการและโหดเหี้ยม เสื้อเชิ้ตสีดำพอดีตัวที่ดูหรูหรามันวาว ถึงแม้ภายใต้แสงอาทิตย์ที่ร้อนแผดเผา การแต่งตัวที่ดำสนิทดูไร้ความรู้สึกก็ยังคงทำให้คนรู้สึกเยือกเย็นได้เช่นเดิม

“ขึ้นรถ” เซียวเซิ่งใช้คางชี้ไปทางรถ พลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ผมอยากจะไปทักทายครอบครัวของผู้ป่วยเสียหน่อย! พวกเขามาแตะต้องภรรยาของผม อย่าหวังว่าผมจะชดใช้เป็นเงินซักแดนเดียว แต่ผมจะฟ้องร้องพวกเขาขึ้นศาลเข้าคุกไปให้หมดเสียด้วยซ้ำ”

น้ำเสียงที่หยิ่งผยองอวดดี ใครจะมาแตะต้องผู้หญิงของเขาแม้แต่ปลายผมก็ไม่ได้ แต่ - -

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนก้มหน้าลงอีกครั้ง น้ำตาหยดลงบนพื้น เธอเอ่ยถามขึ้นพลางทำจมูกฟุดฟิด “ไม่ใช่ว่าฉันให้คุณเอาซุปไก่มาด้วยเหรอ?”

“ผมเอาซุปเป็ดมา”

ภรรยาเขาถูกขยี้มา เขายังจะต้องซื้อซุปไก่ไปให้ดื่มอีก แม่ง เห็นเขาเป็นเด็กอ่อนหรือยังไง? โมโหเสียจนเจ็บใจไปหมด

เซียวเซิ่งจับข้อมือของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไว้ แล้วดึงเธอเดินมาที่รถ ใช้เท้าเกี่ยวเปิดประตูรถ

เซียวเซิ่งละสายตาออกมาจากใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเกลียดแค้นของน้องสาว แล้วหันไปมองทางภรรยาที่อยู่ทางด้านหลัง “เพราะฉะนั้นก็เลยร้องไห้ตะโกนจะเอาซุปไก่?”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนก้มหน้าลงไม่ได้พูดออกมา แสดงให้เห็นชัดเจนว่า คนที่แท้งก็คือเซียวซา

“พี่” เซียวซามองไปยังเซียวเซิ่ง พลางเอ่ยขึ้นเน้นๆทีละคำ “พี่จะต้องหย่ากับเธอ”

“ถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะ?” เซียวเซิ่งหันไปมองน้องสาว ในดวงตานั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา

“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องใช้ชีวิตแลกชีวิต”

“…..ทารกตัวอ่อนไม่นับว่าเป็นหนึ่งชีวิตหรอกนะ”

“พี่พูดง่ายจริงๆเลยนะ” เซียวซาเห็นว่าตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ก็ยังคงยืนอยู่ข้างเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน แม้แต่คำพูดที่เป็นห่วงเป็นใยก็ไม่พูดกับเธอ หัวใจด้วยนั้นแข็งกระด้างขึ้นมา “ถ้าอย่างนั้นก็รอให้เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนท้องบ้าง ฉันก็จะเตะลูกของเธอบ้าง พี่จะยอมไหม?”

“พอได้แล้วมั้ง!” เซียวเซิ่งตำหนิน้องสาว “พี่สะใภ้เธอท้อง นั่นก็คือลูกที่คลอดมาโดยชอบด้วยกฎหมาย ลูกของเธอ ไม่ได้รับอำนาจที่ถูกต้องตามกฎหมาย ลูกนอกสมรสคนหนึ่ง ต่อให้ครั้งนี้ไม่แท้ง คนในครอบครัวก็ไม่ยอมให้เธอคลอดออกมาอยู่ดี”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเห็นว่าสามีพูดแรงเกินไป จึงรีบดึงเสื้อของเซียวเซิ่งจากทางด้านหลังเอาไว้ ให้เขาสำรวมเสียหน่อย เพราะถึงอย่างไรเซียวซาก็เสียลูกไป บาดเจ็บร่างกายแล้ว ก็เป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งด้วย เดี๋ยวจะปลงไปได้อีก....

“ถ้าอย่างนั้นคนในครอบครัวก็ไม่ยอมให้พี่แต่งงานกับเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน แล้วทำไมพี่ถึงแต่งล่ะ?” เซียวซาจ้องมองด้วยดวงตาที่แดงก่ำ ตะโกนเสียงดังออกมาเส้นเลือดขึ้นคอ “เธอทำให้ฉันต้องแท้งลูก ฉันจะยอมให้เธอมาเป็นพี่สะใภ้ฉันได้ยังไง! พี่ไม่หย่าฉันก็จะตายให้ดู!”

“แล้วแต่เธอแล้วกัน อยากจะตายก็” เซียวเซิ่งดึงเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเดินไป แล้วเดี๋ยวจะให้คนรับใช้มาปรนนิบัติเซียวเซา

“พี่ ถ้าหากพี่รู้สึกว่าเธอสำคัญกว่าชีวิตของฉัน ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว! พี่ไม่ต้องไป เก็บศพฉันได้ด้วย”

เซียวซาพูดจบแล้ว ก็ไม่รู้ว่าไปหยิบเอามีดผ่าตัดมาจากไหน แล้วกรีดลงบนข้อมือของตัวเองแรงๆ!

เส้นเลือดใหญ่ถูกตัดขาด เลือดที่อยู่ข้างในดูเหมือนกับน้ำพุพุ่งออกมาเป็นสีแดงสดลานตา....วันนี้ เป็นการชดใช้ด้วยชีวิต เธอก็จะต้องไล่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนออกจากตระกูลเซียวให้ได้!