เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 72

จะต้องลบสวี่เจียนจากใจของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนให้หมด！

ในใจของภรรยาตัวเองมีชายคนอื่น เรื่องหดหู่แบบนี้เกิดขึ้นกับใคร ไม่มีใครทนได้ทั้งนั้น นับประสาอะไรกับเซียวเซิ่ง？นักล่าแต่กำเนิด！ก็ยิ่งทนไม่ไหว

ถ้าไม่ถอนวัชพืชที่มีพิษอย่างสวี่เจียน งั้นการสวมเขาก็จะอยู่บนหัวเขาตลอดไป คุกคามเกียรติของเขาในฐานะผู้ชายได้ทุกเมื่อ ……คนเราทำอะไรต้องโหดบ้าง ไม่งั้นคงไม่สำเร็จ！

แต่เหลือบมองไปยังเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนที่ถือโทรศัพท์ดูคลิปอย่างตั้งใจ เซียวเซิ่งก็ปวดใจเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้พอใจง่าย เอาใจเล็กน้อยก็เลิกงอแงแล้ว

แต่ว่า เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่ใช่คนที่รับมือด้วยง่าย เธอดูคลิปไปก็คิดไปว่าจะใช้โอกาสนี้โทรไปอย่างไรดี ยังไงโทรศัพท์ก็ถืออยู่ในมือ เบอร์ของสวี่เจียนก็จำได้ดีอยู่ในใจ จึงเป็นกังวลอยู่ตลอดเวลา ……

กล้าโทรไปไหม？

หัวใจของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเต้นแรง เงยหน้าแอบมองไปที่เซียวเซิ่ง ก็โดนสายตาสีดำคู่นั้นของเขาจับได้พอดี“ใจเต้นแรงขนาดนี้ เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน คุณคิดอะไรอีก？”

“กรี๊ด……”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนตกใจกลัวจนตัวสั่น โทรศัพท์ร่วงลงไป กระแทกเข้าดวงตาของตัวเองแรงๆ ……

เซียวเซิ่งยื่นมือออกไปอย่างสบายๆ ปิดหน้าของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนพอดี โทรศัพท์ชนไปที่กระดูกนิ้วของเขา แล้วเด้งไปด้านข้าง

“ผมทำให้คุณกลัวขนาดนี้เชียว？”

“คนเลว……ใครไม่กลัวบ้างล่ะ？”

“ส่วนสวี่เจียนคือคนดี？”เซียวเซิ่งมองเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน มือยังคงปิดไปที่ดวงตาของเธอ ไม่อยากเห็นเธอดูหลงใหล และยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ตอนพูดถึงสวี่เจียน

“อือ เขาดีต่อฉันมาก”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนยกริมฝีปากขึ้น จากนั้น ปากก็ถูกปิดลง

เซียวเซิ่งถามอย่างอิจฉาว่า“ดีขนาดไหน？”

“นอกจากมีบุญคุณแล้ว ให้ความรู้สึกปลอดภัยและความรับผิดชอบก็ไม่เท่าไหร่หรอก เลี้ยงลูกทำอาหารซักเสื้อผ้าหวีผมผูกเชือกรองเท้า และพาไปเดินเล่นก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรพูดถึงนัก แต่เขาดีที่……ไม่เคยโกรธฉัน และก็ไม่เคยตีฉัน”

เซียวเซิ่ง：“……”

ในใจมีแต่คำหยาบคายวิ่งเข้ามาอยู่ตรงที่เดิม อุดแทบตาย เขาแย่งั้นเหรอ ไม่กล้าใช้แรงกับเธอบนเตียง ยังไม่รักเธอพองั้นเหรอ？

หน้าประตูสำนักงานตำรวจจงโจว รถหรูสีดำคันหนึ่งก็ค่อยๆ หยุดลง

หลินเซวียนที่รับผิดชอบดูแลต้อนรับก็เข้ามาด้วยรอยยิ้ม เปิดประตูรถด้วยความเคารพ“ผู้อาวุโสเซี่ย คุณมาแล้วเหรอ”

“ผู้ช่วยหลิน เกรงใจแล้ว”ผู้อาวุโสคนหนึ่งในชุดสูทรองเท้าหนัง สวมหมวกทรงสูงออกมาจากรถ

ใบหน้าเขาดูสดใส ดวงตานั้นลึกซึ้งมีชีวิตชีวา ดูเป็นมิตร มีความเป็นสุภาพบุรุษ สง่างามกว่านักธุรกิจ งดงามกว่านักวิชาการ ในวิลล่าตระกูลเซียวเขาเป็นแค่พ่อบ้านธรรมดา แต่เมื่ออยู่นอกวิลล่าตระกูลเซียวสถานะทางสังคมของเขากลับสูงมากจนไม่มีใครกล้าดูถูก

“รองผู้บัญชาการสวี่ของพวกเรารอนานแล้ว เชิญทางนี้ค่ะ”

“ขอบคุณมาก”เซี่ยเอ่อรับกระเป๋าเอกสารจากคนขับรถ แล้วเดินตามไปอย่างสุขุม……

ได้ยินว่าพ่อบ้านเซี่ยจะมา สวี่เจียนก็ไม่ได้คิดไม่ดีอะไร เขาตั้งใจโกนหนวด แต่งตัวให้ดูดี แล้วมาต้อนรับเขาอย่างมีมารยาท

หลังจากทั้งสองฝ่ายนั่งและทักทายกันแล้ว ก็คิดไม่ถึงว่าจู่ๆ พ่อบ้านเซี่ยก็หยิบลูกคิดออกมา ดีดลูกคิดจนส่งเสียงขึ้นมา สวี่เจียนจึงตระหนักได้ว่าแย่แล้ว ใบหน้าถ่อมตัวนั้นก็เกร็งขึ้นมา อยากแย่งลูกคิดมาแล้วทำลายซะ！

“ผู้บัญชาสวี่ ทำไมคุณยังเพ้อฝันอยู่ล่ะ？”พ่อบ้านเซี่ยทนไม่ไหวแล้วจริงๆ จึงเตือนเขาให้เผชิญหน้ากับความจริง“ผู้หญิงก็เหมือนกับแผ่นดิน ใครแย่งไปก็เป็นของคนนั้น ไม่มีใครมาก่อนมาหลัง ถึงจะบอกว่าเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนจะรู้สึกกับคุณก่อน แต่คุณไม่มีความสามารถในการเฝ้าแล้วจะโทษใครได้？อีกอย่างเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนมาลูกหัวเสือก่อนเอง อ้อไม่สิ เธอเปิดปากเสือ แล้วเอาหัวของตัวเองยัดเข้าไป ……คนที่บริสุทธิ์ที่สุดคือนายของผม”

เซียวเซิ่งกลายเป็นกระต่ายขาวตัวน้อยที่ไร้เดียงสาที่สุด บนโลกนี้ ……สวี่เจียนถึงกับพูดไม่ออก

พ่อบ้านเซี่ยยืนขึ้นมา แล้วบีบหมวก“คนหนุ่มคนสาวอยากจะเปิดกว้าง โลกใบนี้ช่างอันตรายนัก ผู้รู้สถานการณ์คือผู้มีสติปัญญาเป็นเลิศ รีบกลับตัวถอยออกในตอนที่พร้อม อย่าโดนคนที่มีอะไรแอบแฝงลากไปเลย”

“คุณพูดให้ชัดเจนหน่อยได้ไหม”แค่พ่อบ้านธรรมดาๆ ทำอะไรต้องลึกลับขนาดนี้เชียว

“ผมเห็นความสำคัญที่คุณเป็นคนมีความสามารถ จะอธิบายให้คุณฟัง”พ่อบ้านเซี่ยหันกลับ สวมหมวกปิดไว้ แล้วพูดเสียงเบาข้างหูเขา“คืนวันฝนตกเมื่อสี่วันก่อน คุณส่งคนไปจับเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนที่บ้านเจ้านายผม ทำให้เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนตกจากชั้นสอง ตกลงจนหน้าเสียโฉม น่าสังเวชมาก！ถ้าไม่ใช่ว่ากำแพงด้านหลังปลูกต้นฮอลลี่สูงกว่าหนึ่งเมตร เธอคงตายแล้ว！”

“คุณพูดอะไร？”สวี่เจียนจ้องพ่อบ้านด้วยความช็อก ดวงตาแดงก่ำ“เสี่ยวเนี่ยนได้รับบาดเจ็บ？ตอนนี้เป็นไงบ้าง？ไม่สิ ผมถูกกักขัง ไม่ได้ติดต่อกับโลกภายนอกเลย จะส่งคนไปจับเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนได้อย่างไร？และนี่ก็เป็นวิถีในสังคมมืด ผมสวี่เจียนใจกว้างตรงไปตรงมาไม่ทำแบบนี้แน่！”

พ่อบ้านเซี่ยหัวเราะอย่างมีความหมายอยู่สักพัก“ดังนั้น……อย่าหาเรื่องเลย หยุดซะเถอะ จะดีกับเธอและคุณทั้งสอง”พูดจบ ก็หันกลับออกไป

“พ่อบ้านเซี่ย อย่าทิ้งของไว้”สวี่เจียนปิดกระเป๋าเอกสาร ตามไปแล้วยัดไว้ในมือพ่อบ้าน“เสี่ยวเนี่ยนอยู่กับผมปลอดภัยไร้ห่วง พออยู่กับเซียวเซิ่งก็มีแต่บาดเจ็บฟกช้ำ ชัดเจนว่าเขาไม่เหมาะสม！พ่อบ้านได้โปรดเห็นใจ ช่วยโน้มน้าวคุณชายเซียว ให้รีบปล่อยเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนด้วย”

พ่อบ้านเซี่ยเห็นเขาดื้อดึง มีทิฐิสูงแบบนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้า ถือเงินแล้วออกไป

พอถึงในรถ เขาก็โทรหาเบอร์ของจงเสี่ยฮวา ขอสัมภาษณ์ ในฐานะพ่อบ้านของเซียวเซิ่ง ประสิทธิภาพในการทำงานจำเป็นต้องสูงขนาดนี้

หนึ่งชั่วโมงถัดมา จงเสี่ยฮวาก็รับเงินนี้แทน โดยไม่สนความเป็นความตายของลูกชาย ลงลายลักษณ์อักษรช่วยตัดความสัมพันธ์ของสวี่เจียนกับเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน……

------------