เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 82

เซียวเซิ่งเอนตัวลงบนเตียง ริมฝีปากที่สวยงามคาบบุหรี่ที่ยังไม่จุด มองดูเด็กที่กำลังหลับสนิทอย่างอ่อนโยน

เอี๋ยนต้าฟาหลับเหมือนหมีแพนด้า หัวเล็กนอนลง ผมสีดำดกฟู หูกลมมาก เหมือนกับเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเลย ถ่ายทอดได้ดี

เซียวเซิ่งลุกขึ้นยืนและเดินไปที่หน้าต่างด้วยความรำคาญ จุดไฟ นอนสูบบุหรี่ด้านนอก ปล่อยควันออกไปทั่วอากาศ เป็นความคิดเล็กน้อย

“ใช้ได้เลยนะ เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน！”จู่ๆ เซียวเซิ่งก็ขำ

เขาออกมาครั้งนี้ เพราะอยากให้เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนที่อยู่ในใจของตัวเองเลือนรางลง แต่เรื่องราวกลับตาลปัตร แม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อย เขาก็ยังนึกถึงเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนได้ แม้ว่าเขาจะเจอหญิงสาวที่เหมือนกับรักแรกของเขา ไม่ว่าจะตกใจขนาดไหน ก็ถูกเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนดึงกลับไป

บางทีชีวิตนี้ อาจจะไม่ต้องการผู้หญิงที่เชื่อฟัง แค่คิดถึงคนที่ไม่รักตัวเองเท่านั้น

สูบบุหรี่เสร็จ ก็เคี้ยวหมากฝรั่ง เซียวเซิ่งหยิบโทรศัพท์มาโทรหาเบอร์ของเย่เฟิง“เฟิงจื่อ อยู่ไหน？”

“ท่าน ยังไม่นอนอีกเหรอ？ฉันอยู่ที่บาร์เล็กๆ ข้างโรงแรมพวกคุณ กำลังดื่มแก้วสอง”เย่เฟิงที่เป็นบอดี้การ์ด ต้องติดตามเจ้านายอยู่แล้ว แต่ไม่ได้ตัวติดกันยี่สิบสี่ชั่วโมง ต้องรักษาระยะห่างด้วย

“จากโรงแรม ไปทางใต้ประมาณสามไมล์มีหมู่บ้านหนึ่ง บ้านเลขที่ 138 มีสองคนพี่น้องอาศัยอยู่ คุณคอยจับตาดู แต่อย่าให้พวกเธอตกใจล่ะ”

“ครับ”เย่เฟิงก็ไม่ถามมาก หลังจากดื่มไวน์แก้วสุดท้ายแล้ว ก็เช็กเอาท์และออกไป

เซียวเซิ่งโยนโทรศัพท์ทิ้ง และนึกถึงฉากที่เจอกับไห่ถังในหัวอีกครั้ง และความรู้สึกแปลกๆ ในใจก็มากขึ้นเรื่อยๆ

ถ้าเป็นแค่เรื่องบังเอิญ ทำไมน้ำเสียงและการแต่งตัวของไห่ถัง ถึงเหมือนกับอานเสี่ยวถังเมื่อสิบปีก่อน？เหมือนกำลังเตือนเขาว่า อย่าลืมช่วงนี้ไป ถ้าไม่บังเอิญ แล้วเธอจะรู้ได้อย่างไรว่าตัวเองจะวิ่งตอนกลางคืน？ดูดวงได้？

คนนามสกุลไห่มีไม่เยอะ เป็นใครมาจากไหน？ยิ่งคิดยิ่งลึกลงไปเรื่อยๆ……เซียวเซิ่งหัวเราะเยาะตัวเองหวาดกลัวเกินไปเห็นเป็นศัตรูไปหมด ทั้งๆ ที่เขาเป็นคนวิ่งไปประตูบ้านเขาเอง ทำไมถึงสงสัยว่าหญิงสาวมีปัญหาได้？

และเด็กสาวก็ไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นด้วย อ่อนโยน เยือกเย็น แกร่งกร้าว ……ความบังเอิญที่ไห่ถังและอานเสี่ยวถังสดใสและอ่อนโยนนั้น พอจะเข้าใจได้ถ้าคล้ายคลึงกัน

เซียวเซิ่งอดไม่ได้ที่จะจำแนกหญิงสาวรอบกายตัวเอง เซียวซาก็เหมือนกับผู้หญิงรวยส่วนมาก ที่ไร้รสชาติ ไม่รู้ว่าจะแต่งงานได้อย่างไร？

เอียนหยู่โรวน่าจะอยู่ในประเภทตั้งใจวางตัว ทำความดีอย่างไม่เต็มใจ และยังทำต่อไป เอ่อ ……ว่าผู้มีพระคุณตัวเองแบบนี้ ดูจะเกินไปหน่อย

ส่วนเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน เป็นอีกแบบแน่นอน！เธอมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวจริงๆ และผมก็จะพิชิตให้ได้

เซียวเซิ่งเอามือข้างหนึ่งมาหนุนหัว และก็กังวลและโหยหาเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนอีกครั้งโดยไม่รู้ตัว นอนพลิกไปพลิกมา โกรธจนเขาไม่นอนแล้ว จึงขึ้นมานั่ง“เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน อย่าคิดว่าคุณควบคุมผมได้แล้ว ผู้หญิงที่ชอบผมมีมากมาย จะกำจัดคุณออกไปไม่ช้าก็เร็ว！”

“แด๊ดดี้พูดอะไร แด๊ดดี้？”เอี๋ยนต้าฟาขยี้ตาแล้วถาม

โอ้！เซียวเซิ่งตกใจ เด็กคนนี้ตื่นได้ยังไง？ต่อไปถ้าเรียนรู้จากหม่ามี๊ เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเอาเขาตายแน่！

ดีที่เซียวเซิ่งมีไหวพริบพอ หลังจากนิ่งไปครู่หนึ่ง ร่างกายของเขาก็เอนหลังไปอย่างเป็นธรรมชาติ และยังกรน：ฝัน เมื่อกี๊แค่พูดคุยในฝันลูกชาย ~

“แด๊ดดี้？”เอี๋ยนต้าฟาทำหน้าสงสัย และดูเหมือนจะเชื่อว่าเป็นคำพูดในฝัน เขาดึงผ้าห่มบางๆ มาคลุมให้เขาอย่างระวัง และหอมแก้มพ่อ ทำเอาเซียวเซิ่งประทับใจจนอุ่นใจสุดๆ：ลูกพ่อ สมแล้วที่พ่อรักลูก

กลางทุ่ง ภายใต้แสงจันทร์ที่สวยงาม

เย่เฟิงทำเป็นวิ่งในตอนกลางคืน โดยวิ่งไปที่หมู่บ้าน

เวลาเพียงไม่กี่นาที กลิ่นหอมของดอกไม้ก็ล่องลอยไปตามสายลม ถึงหมู่บ้านแล้ว เย่เฟิงมองไปไกลๆ มองไปที่ดูบ้านริมถนน ทันใดนั้น ขาก็พลิก สะดุดแล้วล้มลง

เอ่อ ผู้หญิงบ้าผู้ชายคนนี้……เป็นน้องสาวของหงยวี่สินะ？เย่เฟิงทนแป๊บหนึ่ง แล้วเคาะเคาน์เตอร์ด้วยนิ้ว“เถ้าแก่ครับ เอาบุหรี่มาซอง”

พูดติดกันถึงสามครั้ง เถ้าแก่เนี้ยจึงมีสติคืนมา รีบยิ้มให้ แล้วบีบคอพูดว่า“คนหล่อ เอาบุหรี่อะไร ไป๋ซา หงเหม๋ย หรือต้าซวงสี่？”

“จงฮว๋า”

มีอีกซองพอดี ทิ้งไว้ให้น้องโดยเฉพาะนะ”เถ้าแก่เนี้ยตบมือของเย่เฟิงอย่างเป็นมิตร หยิบบุหรี่ไปอย่างดีดดิ้น

น้องชาย？เย่เฟิงขนลุกจนล้มลงไปที่พื้น รับบุหรี่มา ก็เปิดอย่างเท่ๆ คาบมวนหนึ่งไว้ที่ปาก เอียงหัวจุดไฟอย่างช่ำชอง คายควันที่สวยงามออกมา พร้อมกับอากาศเหม็นๆ

หล่อจริงๆ มีความเป็นชายมาก หัวใจสีชมพูของเถ้าแก่เนี้ยก็พองโต ตาทั้งสองเป็นประกาย“คนหล่อ บุหรี่นี้ซองละ 50 แต่คนกันเอง พี่ฮวาไม่เอาเงินน้องมากหรอก แค่ 35 พอ”

เย่เฟิงไม่สบายใจกับสายตานี้ เขาวางแบงค์ร้อยไว้บนโต๊ะ พูดอย่างเย็นชาว่า“ไม่ต้องทอน”

“เอ่อ……”เถ้าแก่เนี้ยเข้าใจ ก็ดีใจอย่างมาก“น้องชายไม่ใช่คนที่นี่เหรอ หรือว่าอยากพักที่บ้านพี่ฮวาคืนหนึ่ง？ไม่มีปัญหา น้องไม่ให้เงินพี่ พี่ก็ให้พัก ใครให้พี่ตกหลุมรักน้องแรกพบล่ะ มาขึ้นเตียง”

“……ผมแค่อยากถามถึงคนหนึ่งกับพี่ฮวา”

เย่เฟิงยิ้มอย่างชั่วร้าย ใช้ความหล่อตัวเองโปรยเสน่ห์ใส่พี่ฮวา พี่ฮวาก็ทนไม่ไหว ร้อนรุ่มในใจ ตบหน้าอกพูดว่า“น้องชาย พี่จะควักหัวใจออกมา จะถามอะไรพูดมาเลย”

“พี่ฮวาที่มีความชอบธรรม”เย่เฟิงหยิบบุหรี่ที่พ่นออกมาไม่กี่คำออกมาจากริมฝีปาก แล้วส่งให้พี่ฮวา“หมู่บ้านนี้เลขที่ 138……”

------------