เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 86

ทานกุ้งของคนอื่นไปสองตัว ทันใดนั้นเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนรู้สึกเสียใจภายหลังขึ้นมาแล้ว

เธอไม่ใช่เอียนหยู่โรว คิดอยากจะใช้เงินอย่างไรก็ใช้ เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่มีทางลืม เงินที่ตัวเองผสมเกสรให้ต้นแพร์ ซื้อแครอทอินทรีย์ของพ่อบ้านเซี่ย ；เด็ดดอกไม้สดไป 52 ดอก ชดเชยตั้งห้าพันหยวน

จางอ้ายหลิงเคยพูดมาก่อน ผู้ชายคนหนึ่งรักหรือไม่รักคุณ ก็ดูว่าเขายินยอมจ่ายเงินเพื่อคุณหรือเปล่า จากสิ่งนี้สามารถอนุมานได้ เซียวเซิ่งรักเอียนหยู่โรวอย่างลึกซึ้ง ทว่าเธอ......

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนรู้สึกปวดใจอยู่บ้าง ถึงแม้ว่าจะไม่อยากมีความรู้สึกดีแบบนั้นกับเซียวเซิ่ง แต่ว่าก็มีช่วงเวลาหนึ่งที่พวกเราหวานดูดดื่มกันมาก

เขายังเคยสอนเธอถ่ายภาพ ในคืนที่ฝนตกเพื่อช่วยชีวิตเธอไม่ลังเลที่จะให้รถพลิกคว่ำทับตัวเอง ยังมีเรื่องอบอุ่นอีกมากมาย......ที่สะสมมาทีละเล็กทีละน้อย เป็นเรื่องที่น่าประทับใจมากเลยใช่ไหมล่ะ?

แต่ว่าเขาเกือบจะเอาชีวิตเธอก็เป็นเรื่องจริง เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนบังคับน้ำตาให้กลับคืนไป ลุกขึ้นมายื่นจานกุ้งให้กับเอียนหยู่โรว ขยับดวงตามองไปทางเซียวเซิ่ง นำเอาเนื้อกุ้งที่กำลังจะกลืนลงไปพ่นออกมา......

เซียวเซิ่งไม่ยอมออกไป เพราะว่าเพื่อที่จะจับตาดูเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนทานข้าว เวลานี้มองเห็นดวงตาคู่สวยของเธอที่งดงามราวกับอัญมณี ถอยกลับอย่างช้าๆ ใจของเขาก็ขึ้นๆลงๆไปด้วย อารมณ์ไม่ค่อยจะดีนัก

กำลังคาดเดาเหตุผลที่เธอจะร้องไห้แต่ไม่ร้องไห้ คือซาบซึ้งใจหรือว่ายังไง? เบื้องหน้ามืดลงอย่างกะทันหัน ริมฝีปากบางถูกเธอประกบเข้ามาเบาๆ รู้สึกเหมือนมีผีเสื้อตัวหนึ่งหล่นลงมาบนริมฝีปากทั้งหวานและนุ่มละมุน เท้าของผีเสื้อเกาะอยู่เบาๆ เหมือนกับมีกระแสไฟวิ่งผ่านลงมาที่หัวใจ

เจ้าเด็กคนนี้จูบขึ้นมาแล้ว? เซียวเซิ่งใจเต้นขึ้นมา ช้าไปหลายวินาทีจึงได้มองไปที่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน ดวงตาทั้งสี่ดวงประสานกัน นัยน์ตาของเธอเหมือนน้ำใส ใสจนมองเห็นพื้นด้านล่าง ผิวกายที่หอมละมุนกระทบเข้ากับปลายจมูกของเขา

เสี่ยวเนี่ยน ในที่สุดคุณก็เปิดใจแล้ว

ร่างกายของเซียวเซิ่งถอยออกไป เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนก็ตามไปทั้งร่างล้มลงในอ้อมกอดของเขา เขาวาดมือมาโอบเอวบางของเธอเอาไว้ หลับตาลง เปลี่ยนเป็นจูบดูดดื่ม ริมฝีปาก ลิ้นร้อน......

เอียนหยู่โรวที่อยู่ด้านข้างกลายเป็นแจกันดอกไม้ เธอทั้งโกรธทั้งเกลียด บนใบหน้าไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร กำมือแน่นอยู่ใต้โต๊ะจนปูดนูน ครั้งนี้เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนจะมีคำพูดอะไรอีก? เธอจูบเซียวเซิ่งก่อน ปีศาจ นังชั่ว！ทำไมไม่ไปตายซะ！

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนใจเต้นเร็ว ขนตายาวสั่นอย่างรุนแรง แอบมองชายหนุ่มที่อยู่เบื้องหน้าหล่อเหลาไม่เบา หน้าผากที่งดงาม คิ้วโก่งโค้งได้รูป จมูกโด่งคมสัน......เป็นครั้งแรกที่เธอรุกริมฝีปากเขาก่อน ลิ้มรสกลิ่นอายเฉพาะตัวของเขา

หลังจากตื่นตระหนกเป็นเวลาสั้นๆ ปลายลิ้นอ่อนนุ่มของหญิงสาวดันอะไรบางอย่างเข้ามา ห้องหัวใจเซียวเซิ่งระส่ำระสาย หายใจติดขัด......เวลานี้ จูบอันนั้นจึงหยุดลงอย่างกะทันหัน

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนพยายามขัดขืนอย่างเอาเป็นเอาตาย กลับมานั่งที่ตำแหน่งเดิม พูดเบาๆว่า “ต่างอย่าได้เข้าใจผิด ฉันแค่อยากจะเอากุ้งคืนให้พวกคุณ กุ้งของบ้านพวกคุณตัวหนึ่งคงจะหลายร้อย แพงขนาดนั้นฉันไม่มีปัญญากินหรอก ขอร้องพวกคุณทั้งสองคนให้พอได้แล้ว อย่าได้เอาเปรียบฉันอีกเลย”

เหมือนกับว่ามีน้ำเย็นหนึ่งกะละมังสาดลงมา ภายในใจของเซียวเซิ่งเย็นวาบขึ้นมา ความอบอุ่นเริ่มหนีหายไปทีละน้อย จากความลึกซึ้งที่ประเมินผิดไปแทนที่ด้วยความผิดหวังและความเสียใจ

เธอยังคงเป็นผู้หญิงที่ไม่มีเลือดเนื้อไม่มีหัวใจไม่มีความรู้สึกคนหนึ่ง！

รู้หรือไม่ว่าวินาทีนั้นที่เธอจูบเขาก่อนนั้น เขาปลื้มปีติมากขนาดไหน? ทั้งชีวิตนี้ไม่เคยมีความสุขแบบนี้มาก่อน！ในตอนจูบตอบเธอไปนั้นตัวเองพยายามแสดงความรักออกมา เธอกลับพูดว่าแค่คืนกุ้ง！

ดี ดีมาก！เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน คุณชนะแล้วหนึ่งตา！

เซียวเซิ่งเบิกกว้างดวงตาที่แดงฉาน จ้องเขม็งไปที่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน แววตาขุ่นเคืองเหมือนกับว่าน้ำตาสามารถหยดออกมาได้

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเนื่องจากเบิกบานใจเป็นอย่างมาก เหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นยังไงอย่างงั้น ลักษณะท่าทางนี้......

สัมผัสได้ถึงความคับข้องใจอย่างรุนแรงที่กลับมาอีกครั้ง เซียวเซิ่งรู้ว่าตัวเองได้ทำผิดข้อห้ามอันใหญ่หลวงของตระกูลทหาร ถ้าความรักไม่ได้มาจากความยินยอมพร้อมใจของทั้งสองฝ่าย ไม่เร็วก็ช้าคงจะเปิดไพ่ใบสุดท้าย แพ้อย่างราบคาบ ถูกคนจูงจมูกเดิน......ดังนั้น เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน อย่าได้คิดว่าผมจะใจอ่อนกับคุณอีก！

“เสี่ยวเนี่ยน พูดอะไรน่ะ? พี่เขยของคุณไม่ได้เป็นคนขี้งกสักหน่อย！”

เมื่อเห็นว่าใบหน้าหล่อของเซียวเซิ่งอึมครึมไปทั้งใบ เหมือนกับว่าถูกทำให้โกรธแล้ว เอียนหยู่โรวแอบดีใจ กระโดดออกมาปกป้องสามี “คุณอยากทานกุ้งเท่าไหร่ก็ได้ แต่ถ้าไม่ชอบทานแล้วคายออกมาในปากพี่เขย เรื่องที่ทำออกมานั้นไม่ถูกต้อง และยังชั่วร้ายไปหน่อย”

มีพยาบาลคนหนึ่งถือถาดยืนอยู่หน้าประตู เผยรอยยิ้มพูดว่า “คุณเอี๋ยน วันนี้คุณต้องตรวจร่างกาย”

“อ๋อ ก็ได้”ภายในใจของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนแอบคิดแผนอะไรบางอย่างเอาไว้ เธอจึงตอบรับโดยเร็ว “จะเจาะเลือดไหม?”

“ไม่ต้องหรอก เพียงแค่วัดความดันกับค่าอื่นๆ หลังจากนั้นตรวจฉี่สักหน่อย”

หลังจากนั้นห้านาที พยาบาลนำเอาที่ตรวจครรภ์มาให้เซี่ยเอ่อดู “คุณดูสิ มีเพียงขีดเดียว เธอไม่ได้ท้อง”

พ่อบ้านเซี่ยพยักหน้า โทรศัพท์รายงานเซียวเซิ่ง

รถออฟโรดสีดำจอดอยู่ที่กำแพงด้านนอก เซียวเซิ่งนั่งหลังตรง นิ้วมือแข็งกร้าววางอยู่บนริมฝีปาก ความรู้สึกหวานนุ่มละมุนยังคงติดอยู่ เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนจูบเขาก่อนเป็นครั้งแรก ถึงแม้ว่าเหตุการณ์สุดท้าย......โมโหอย่างมาก เธอไม่ได้ตั้งครรภ์?

โทรศัพท์ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เซียวเซิ่งหัวใจเต้นทะยานขึ้นสูงสุด ผ่านไปสักพักถึงได้รับ เสียงของเซี่ยเอ่อดังมา “คุณชาย ผลตรวจออกมาแล้ว เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่ได้ตั้งครรภ์”

เซียวเซิ่งเพียงแค่“อืม”ออกมา แสดงออกว่าได้ยินแล้ว

โคตรดี เกือบจะได้เป็นพ่อของลูกคนอื่นแล้ว

เด็กคนนี้แสดงความประจักษ์ออกมาแล้ว ถ้าตั้งครรภ์ขึ้นมาละก็ เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะจัดการอย่างไร เป็นพ่อบุญธรรมให้กับเอี๋ยนต้าฟาก็แล้ว ใครให้เขารู้จักเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนช้าไปหนึ่งปีล่ะ?

แต่ตอนนี้เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนถูกกักบริเวณ ยังจะสามารถสวมเขาให้เขาได้อีก นั่นเป็นเรื่องที่โง่เง่าที่สุดแล้ว

------------