เทพบุตรในคราบซาตาน นิยาย บท 67

เมื่อความใกล้ชิดที่เกิดขึ้น กำลังจะทำให้คนทั้งคู่ผูกพันกันอย่างไม่รู้ตัว อย่างน้อยในวันที่ริสาเคว้งคว้างรู้สึกอ้างว้างในใจ เธอก็ยังมีใบโพธิ์ที่โผล่มา ซึ่งถ้าเกิดว่าหล่อนได้รู้ความจริงทั้งหมดในสิ่งที่ใบโพธิ์ได้กระทำต่อเธอ ชายหนุ่มจะได้รับการอภัยจากหญิงสาวหรือเปล่า เขานั้นก็ยังไม่แน่ใจ

หลังจากที่ใบโพธิ์กลับมาจากการซื้อยา เขาเดินเข้ามาในห้องนอน พร้อมกับนั่งลงที่เตียงนุ่ม ก่อนจะจับจ้องไปที่ใบหน้ารูปไข่ ที่สวยสะดุดตาด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เมื่อสิ่งที่เขาทำกับเธอนั้นมันไม่ใช่วิธีของลูกผู้ชาย แต่สิ่งที่แย่กว่าในตอนนี้ก็คือ เขาไม่กล้าสารภาพความจริงกับเธอ

“ผมขอโทษนะริสา หมาวัดอย่างผมไม่คู่ควรกับนางฟ้าอย่างคุณหรอก ผมไม่แน่ใจว่ากำลังรู้สึกยังไงกับคุณกันแน่ ความรู้สึกที่มันกำลังเกิดขึ้น เขาเรียกว่ารักหรือเปล่า ผมเองก็ยังไม่แน่ใจ แต่ที่แน่ๆ ผมไม่มีวันคิดที่จะทำร้ายคุณ ผมไม่อยากเห็นคุณเจ็บ ไม่อยากเห็นคุณร้องไห้ น้ำตาของคุณมันทำให้ผมรู้สึกปวดใจอย่างบอกไม่ถูก”

ใบโพธิ์พูดออกมาเสียยืดยาว พลางเอื้อมมือลงไปปัดปอยผมที่มันปรกใบหน้าหญิงสาวออก ซึ่งทำให้เขาได้เห็นว่าริสาดูสวย เธอสวยมากสำหรับเขา แต่ทำไมบิดาของเธอถึงได้ดูใจร้ายกับลูกสาวจังเลย

“ชีวิตของคุณต้องเจอกับอะไรอีกมากมาย ผมแค่อยากบออกว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ผมยินดีรับผิดชอบขอแค่คุณเอ่ยปาก แต่สำหรับคุณผมคงดีไม่พอ ผมมันก็แค่ช่างซ่อมรถกระจอกๆ พ่อของคุณคงมองหานักธุรกิจหมื่นล้าน พันล้านให้แล้วมั้งป่านนี้”

ใบโพธิ์ล้มตัวลงไปนอนตะแคงข้างๆ หญิงสาว จากนั้นเขาได้พูดความในใจออกมา ราวกับว่าริสาคือคนรักที่เขารอคอยมาแสนนานทั้งที่เพิ่งเจอกันได้ไม่กี่วัน พลางเอามือลูบที่ศีรษะของเธอเบาๆ

ซึ่งเขากำลังสับสนควรจัดการกับสิ่งที่ทำลงไปยังไงดี เธอจะว่ายังไงถ้ารู้ความจริง หลังจากที่เขาเพิ่งรู้ว่าริสาต้องเจอะเจอกับอะไรมาบ้าง จากที่เขตแดนเล่าให้ฟัง เธอดูน่าสงสารเกินกว่าที่เขาจะอภัยให้ตัวเองได้ เมื่อใบโพธิ์ได้ทำให้เธอบอบช้ำทั้งกายและใจ

“บางทีความรักมันก็มักจะเดินทางมาหาเรา ในวันที่เรายังไม่พร้อมที่จะดูแลใครให้สบายได้ ผมขอโทษนะริสา ที่ไม่สามารถเป็นผู้ชายคนนั้นให้กับคุณได้ ผมเป็นแค่ช่างที่กำลังจะสร้างตัว ถ้าไม่ขอมากไปคุณรอผมหน่อยนะ อย่าเพิ่งมีใคร รอให้ผมเปิดอู่มีธุรกิจเป็นของตัวเอง แล้วจะไปสารภาพความจริงทั้งหมดกับคุณอย่างหมดเปลือก”

ชายหนุ่มยังคงพูดให้คนตัวเล็กที่กำลังหลับได้รับฟัง แม้เขาจะเชื่อว่าเธอไม่ได้ยินแต่ความจริงคือสิ่งไม่ตาย ยังไงสักวันเธอก็ต้องรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นในค่ำคืนที่ผ่านมา

เมื่อได้ระบายความในใจ ชายหนุ่มได้เดินออกมาที่ระเบียง เขามองไปด้านหน้าด้วยความรู้สึกไม่แน่ใจ เขาควรจัดการกับชีวิตนี้ยังไงดี วิวทิวทัศน์ของท้องทะเลสุดลูกหูลูกตา พร้อมกับพระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า ยิ่งทำให้เขาเกิดความคิดที่หลากหลาย เมื่อสมองกับหัวใจเริ่มตกลงกันไม่ได้

“ถ้าใช่ยังไงก็ใช่ ทำไมโลกใบนี้ถึงได้ลำเอียงกับชีวิตของกูจังวะ” ใบโพธิ์พูดพลางหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุด ก่อนที่ชายหนุ่มจะกลายร่างเป็นสิงห์อมควันเขาสูบเข้าไปแล้วพ่นออกมาราวกับว่ามันคือสิ่งที่จะทำให้คิดหาทางออกกับปัญหาที่กำลังเกิดขึ้น

ภาพของชายหนุ่มที่กำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียงของห้อง ซึ่งมองผ่านประตูกระจกใสบานใหญ่ ทำให้ริสาแอบยกยิ้มที่มุมปาก เมื่อใบโพธิ์อยู่ในลุคของหนุ่มเซอร์ดูมีเสน่ห์ เขาดูดีแบบไม่ต้องเติมแต่งด้วยชุดราคาแพง ความเรียบง่ายสบายๆ เสื้อยืดกางเกงยีนที่ดูแมทช์กันแบบคูลดูสบายๆ แต่ทว่าเขากลับดูน่าค้นหา ซึ่งทำให้หัวใจดวงน้อยของริสาหวั่นไหวจน เธอแอบมองเขาด้วยความปลาบปลื้มใจ จนอดไม่ได้ที่จะลุกเดินออกไปที่ระเบียง

“ค่อกๆ ทำไมชอบสูบบุหรี่” เสียงหวานดังขึ้น ขณะที่ชายหนุ่มกำลังคิดอะไรเพลินๆ

“อ้าวคุณ! ตื่นแล้วเหรอ” ใบโพธิ์พูดพลางขยี้มวนบุหรี่จี้ลงไปกับกระถางดอกไม้ เพื่อให้มันดับลง เมื่อเขาเห็นริสาลำลักควันจนทำหน้านิ่วคิ้วขมวด

“ถ้าคุณไม่ชอบกลิ่นของมัน เดินออกมาทำไม ไม่เห็นเหรอว่าผมกำลังสูบบุหรี่อยู่ กลับเข้าห้องไปก่อน” เมื่อชายหนุ่มเห็นท่าทีของริสาทำให้เขาเอ็ดเธอออกไปเบาๆ แต่ทว่าในน้ำเสียงทุ้มนั้นกลับแฝงความห่วงใยเอาไว้ด้วย

“บุหรี่มันไม่ดีต่อสุขภาพนะใบโพธิ์” หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ปรารถนาดีต่อชายหนุ่ม

“ผมรู้ ถึงได้บอกให้คุณกลับเข้าไปในห้องไง” ซึ่งเขาเองได้ตอบกลับหญิงสาวออกไปด้วยความห่วงใยเช่นกัน

“บรรยากาศดีจัง พระอาทิตย์กำลังจะตกดินสวยมากเลย ฉันไม่ได้เห็นภาพสวยแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้” ริสาไม่ได้สนใจคำพูดของใบโพธิ์ เธอมองออกไปยังท้องทะเล พลางนั่งลงที่เก้าข้างๆ เขา ก่อนที่เธอจะบรรยายถึงความสวยงามของพระอาทิตย์ ซึ่งหญิงสาวไม่ค่อยได้สัมผัสกับบรรยากาศแบบนี้มานานมากแล้ว เพราะต้องตั้งแต่เรียนจบต้องคอยติดตามบิดาไปทุกที่ จนเธอไม่เป็นตัวของตัวเอง

“ปล่อยนะ นายคิดจะทำอะไร ฉันเพิ่งผ่านผู้ชายมา คงไม่มีค่าพอที่จะให้ใครได้จดจำ” น้ำเสียงที่ฟังดูประชดประชัน ใบโพธิ์เองก็ไม่แน่ใจว่าหญิงสาวกำลังสื่อถึงอะไร เพราะถ้อยคำเหล่านั้นมีนัยบางอย่างซ่อนเอาไว้

“ผมขอกอดคุณเอาไว้แบบนี้สักพักจะได้ไหม ก่อนที่เราจะห่างกันไป เพราะผมเองก็ไมรู้ว่าเมื่อไหร่เราจะได้พบกันอีก” คำพูดของชายหนุ่ม กำลังทำให้หัวใจดวงน้อยของริสาเต้นไม่เป็นจังหวะขึ้นมาอีกครั้ง เวลาที่เขาเข้าใกล้ทำไมเธอถึงได้รู้สึกหวั่นไหนทุกที เมื่อความรู้สึกดีๆ กำลังจะก่อเกิดกลายเป็นสายใยของความผูกพันอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

เพียงแค่ได้รับสัมผัสจากอ้อมกอดของใบโพธิ์ความอบอุ่นจากชายหนุ่ม กำลังจะทำให้หัวใจของริสารู้สึกดีไม้น้อย เมื่อเขาคือผู้ชายคนแรกที่เดินเข้าในชีวิต แล้วทำให้เธอรู้สึกผูกพันอย่างไม่ต้องใช้ความพยายาม

หลังจากความใกล้ชิดมันได้ก่อตัวขึ้นจนคล้ายกับว่าหล่อนนั้นกำลังตกหลุมรักเขาเข้าให้แล้ว แต่ก็ยังไม่อยากเปิดเผยความในใจออกมาให้เขาได้รู้ เพราะริสายังไม่แน่ใจว่าเขาจะรู้สึกเช่นเดียวกับเธอหรือเปล่า

“ปล่อยได้แล้ว นายจะกอดฉันทำไม ผู้หญิงอย่างฉันคงไม่ดีพอสำหรับใครหรอก เพราะฉันเกิดมาเพียงแค่เป็นหมาก ให้คุณพ่อใช้เดินเกมในธุรกิจก็เท่านั้น ซึ่งไม่รู้ว่าเป้าหมายรายต่อไปจะเป็นผู้ชายคนไหน ถ้าหากพลาดจากคุณกวิน พ่อคงหาผู้ชายคนใหม่ให้กับฉัน” คำพูดของริสาทำให้ใบโพธิ์จุกอยู่ในอก เมื่อเขาเป็นแค่ผู้ชายธรรมดา ไม่มีเงินตราพอมากพอที่จะทำให้ว่าที่พ่อตาพอใจได้

“ความรักมันมีองค์ประกอบหลายอย่าง แต่ระหว่างเงินทองกับหัวใจคุณจะเลือกอะไร พอจะบอกผมได้ไหมคุณริสา” น้ำเสียงทุ้มดังขึ้นที่ข้างใบหูของริสา จนทำให้คนตัวเล็กเอี้ยวตัวเงยหน้าขึ้นมาสบสายตาคมกริบ ที่กำลังทอดมองเธอด้วยแววประกายของความหวัง

“เอาไว้ถ้าฉันมีโอกาสได้เจอกับนายอีกครั้ง ฉันจะให้คำตอบนายนะใบโพธิ์” พูดจบประโยคริสาได้แกะมือใบโพธิ์ออกจากร่างอรชรของเธอ เพื่อให้เธอพ้นจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม ก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง พร้อมกับหยิบยาคุมฉุกเฉินขึ้นมาแกะ ถ้าหากชีวิตของเธอต้องเปลี่ยนไปจากเดิม สิ่งที่ริสาอยากได้มาเติมเต็ม คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากใบโพธิ์

แต่เธอคงไม่สามารถที่จะสานฝันให้เป็นจริงได้ ถ้าหากยังอยู่ภายใต้เผด็จการของผู้เป็นบิดาเฉกเช่นวันวานที่ผ่านมา แต่ทว่าชีวิตนอกกรอบคงโหดร้ายกับผู้หญิงอย่างเธอพอสมควร