เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1002

ตอนที่ 1002: กำจัดราชาเสือ (2)

ราชาเสือใช้พลังเต็มที่ในการโจมตีด้วยฝ่ามือไปที่พยัคฆ์ปีกเทวะ มันพุ่งออกไปด้วยความยิ่งใหญ่ทำให้มิติรอบ ๆ แตกกระจาย อย่างไรก็ตาม มิติก็ถูกพันธนาการทันทีในเวลาต่อมา ราชาเสือใช้พลังมิติของเขาในการพันธนาการมัน มันตรึงเสือขาวไว้แน่นและป้องกันไม่ให้มันหนีได้

แม้ว่าเสือขาวจะเป็นสัตว์เทวะ แต่มันก็ยังเป็นแค่สัตว์อสูรระดับ 7 อยู่ดี ความแตกต่างมีมากระหว่างมันกับสัตว์อสูรระดับ 8 ดังนั้นมันจึงไม่สามารถต่อต้านราชาเสือที่เป็นเซียนราชาได้ด้วยความแข็งแกร่งของมันในตอนนี้

อย่างไรก็ตาม ปฏิกิริยาของเสือขาวก็ไม่ได้ช้า มันคำรามเสียงทุ้มและพุ่งถอยกลับไปเป็นภาพลาง ๆ สีขาว มันเคลื่อนที่ด้วยความเร็วดุจสายฟ้าในช่วงเวลาที่สำคัญนี้ มันถอยห่างออกไป 20 เมตร มิติพันธนาการของราชาเสือไม่สามารถขังมันได้

การโจมตีของราชาเสือพลาด การระเบิดพลังงานที่น่ากลัวเหนือกว่าที่มิติตรงนั้นจะทนได้และทำให้มิติเป็นโพรงทันที มันกลายเป็นรูขนาดเท่าหม้อในขณะที่มิติรอบ ๆ มันก็บิดเบี้ยวอย่างไม่เป็นระเบียบ

สายตาของราชาเสือเป็นประกายเมื่อเขาเห็นว่าพยัคฆ์ปีกเทวะหลุดจากมิติพันธนาการของเขาได้ อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้หยุดเลย เขาดันมิติที่ว่างเปล่าและไปถึงที่หน้าของเสือขาวในก้าวเดียว เขาเหวี่ยงแขนและพลังงานธรรมชาติก็เริ่มควบแน่นอย่างรวดเร็ว จากนั้น มันก็กลายเป็นมือยาว 10 เมตรซึ่งคว้าไปที่เสือขาว

มือใหญ่ได้ครอบคลุมไปในอาณาเขตของมิติและปิดกั้นทางหนีที่เป็นไปได้ทุกทางของเสือขาว

ราชาเสือเคลื่อนไหวอย่างกะทันหัน ด้วยความเร็วของเขา รัมกุยเนสและสัตว์อสูรระดับ 7 คนอื่น ๆ ที่อยู่รอบ ๆ ก็เพิ่งสังเกตเห็นเขา ใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปทันทีเมื่พวกเขาเห็นว่าราชาเสือต้องการที่จะฆ่าพยัคฆ์ปีกเทวะ

“เจ้ากล้าดียังไง ราชาเสือ ! พยัคฆ์ปีกเทวะเป็นเทพเจ้าที่เป็นที่รู้กันดีของสัตว์อสูร เจ้าไม่เคารพสัตว์เทวะ เจ้าจะทรยศต่อพวกเราสัตว์เทวะอย่างนั้นหรือ ? ” รัมกุยเนสตะโกนออกมาอย่างวิตก นางพูดอย่างเฉียบขาดมาก ก่อนที่นางจะพุ่งไปที่เสือขาวโดยไม่สนใจอันตราย นางพยายามที่จะหยุดเขา

ราชาเปิงลอยอยู่กับที่ในขณะที่เขาดูทุกอย่างเกิดขึ้น ดวงตาของเขาเป็นประกายต่อเนื่อง เขากำลังลังเล

ผู้อาวุโสของตระกูลกิลลิกันหลายคนสับสน พวกเขาไม่รู้ว่าทำไมราชาเสือถึงได้จู่โจมพยัคฆ์ปีกเทวะอย่างกะทันหัน ดังนั้นพวกเขาจึงนิ่งอึ้งอยู่ตรงนั้น พวกเขาไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้ที่ราชาเสือพยายามที่จะฆ่าพยัคฆ์ปีกเทวะ

มีส่วนน้อยเท่านั้นที่รู้ความจริงว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อหลายปีที่ผ่านมา และราชาวานรก็เป็นหนึ่งในนั้น

“ราชาเสือพยายามที่จะฆ่าเทพเจ้าของพวกเรา ไปหยุดเขากับข้า” ราชาวานรร้องออกมา ในขณะที่เขาพุ่งไปที่ราชาเสือก่อน

ผู้อาวุโสบางคนที่ไม่รู้ความจริงก็ตกตะลึงจากคำพูดของราชาวานร หลายคนพุ่งเข้าไปที่ราชาเสือโดยไม่สนอันตราย เพราะพวกเขาต้องการที่จะหยุดราชาเสือไม่ให้ทำร้ายพยัคฆ์ปีกเทวะ

ราชาเสือเป็นราชาของตระกูลกิลลิกันและมีเกียรติท่ามกลางหมู่ผู้อาวุโส แต่พยัคฆ์ปีกเทวะเป็นสัตว์เทวะ มันเป็นเทพเจ้าที่ยิ่งใหญ่ในสายตาของผู้อาวุโสเหล่านั้นซึ่งมีค่าให้นับถือและได้รับการสนับสนุนจากสัตว์อสูรทั้งหมด เช่นนั้น ผู้อาวุโสเหล่านี้จึงเลือกที่จะอยู่ข้างพยัคฆ์ปีกเทวะในสถานการณ์นี้อย่างไม่ต้องคิดซ้ำสอง

อย่างไรก็ตาม มันก็สายไป การโจมตีของราชาเสือนั้นเร็วเกินไป และมันไม่ใช่อะไรที่สัตว์อสูรระดับ 7 จะสามารถป้องกันได้ มือใหญ่ที่ถูกควบแน่นมากจากราชาเสือได้ล้อมเสือขาวและมันก็บีบเข้าหากันอย่างรวดเร็ว มันพยายามที่จะบดขยี้เสือขาวให้ตาย

“เป็นไปได้ยังไง ? ! มันเป็นไปได้ยังไงกัน ! ? ทำไมเจ้าถึงแข็งแกร่งขึ้นมากในเวลาอันสั้นขนาดนี้ ! ? ” ราชาเสือร้องออกมา

เจี้ยนเฉินเหยียดออกมา “ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ ราชาเสือ วันนี้จะเป็นวันตายของเจ้า” หลังจากนั้น เจี้ยนเฉินก็มาถึงตรงหน้าราชาเสือ เขาโจมตีไปที่หน้าอกของราชาเสือด้วยฝ่ามือที่เต็มไปด้วยพลังบรรพกาลทำลายล้าง เจี้ยนเฉินไม่ต้องพึ่งยุทธภัณฑ์จักรพรรดิเมื่อเขาสู้กับเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 1 ที่ได้รับบาดเจ็บอยู่

ราชาเสือคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวและพลังงานธาตุความมืดก็พุ่งพวยอย่างรุนแรงอยู่ในร่างของเขา มือของเขาเปลี่ยนเป็นกรงเล็บเสือขนาดใหญ่และตะปบไปที่มือของเจี้ยนเฉิน

ในตอนที่กรงเล็บสัมผัสกับมือของเจี้ยนเฉิน ราชาเสือก็ตกใจที่พบว่าการโจมตีเต็มกำลังของเขาไม่สามารถทำอะไรเจี้ยนเฉินได้เลย

แกร่ก ! ในเวลาต่อมา เสียงกระดูกแตกก็ดังออกมาอย่างชัดเจน กรงเล็บของราชาเสืองอ มือของเจี้ยนเฉินทำให้กรงเล็บของเขาหักในตอนที่ปะทะกัน

ราชาเสือครางออกมา ความทุกข์ทรมานทำให้เขาหน้าซีดลงเล็กน้อย เขามองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความตกใจ จากนั้น เขาก็พุ่งถอยหลังไปทันทีห่างออกไป 100 เมตร

“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ นี่มันเป็นไปไม่ได้ ในตอนที่ข้าพบเจ้าครั้งล่าสุด เจ้ายังเป็นเซียนผู้คุมกฎอยู่และยังทำอะไรข้าไม่ได้เลย แค่สิบปีผ่านไป ทำไมความแข็งแกร่งของเจ้าถึงได้มาถึงระดับนี้ได้ ? ” ราชาเสือมองไปที่แขนที่หักของเขาและมองไปที่เจี้ยนเฉิน เขานิ่งอึ้งในขณะที่เขาพึมพำด้วยเสียงทุ้ม เขายากที่จะยอมรับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาเขาได้