เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1072

ตอนที่ 1072: ทำความเข้าใจความลึกลับของโลก

เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะสลดใจเล็กน้อยเมื่อได้เห็นว่าเสี่ยวหลิงไม่สามารถทำอะไรได้ เขาถอนหายใจในใจ “ดูเหมือนข้าจะต้องไปถามผู้อาวุโสเทียนเจี้ยนและคนของตระกูลผู้พิทักษ์เท่านั้นในอนาคต ข้าหวังว่าข้าจะหาวิธีที่จะเอาผนึกออกจากหวงหลวนจากพวกเขาได้”

เจี้ยนเฉินและหวงหลวนอยู่ที่นี่เพื่อที่จะให้เสี่ยวหลิงดึงเอาความลึกลับของโลกมาให้พวกเขา

แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะมีความแข็งแกร่งเท่ากับเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 7 ถ้าเขาใช้ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ แต่ความเข้าใจในความลึกลับของโลกของเขานั้นยังอยู่ในระดับเซียนผู้คุมกฎชั้นสวรรค์ที่ 7 เท่านั้น เขามีความสามารถที่จะฆ่าเซียนราชาได้ แต่เขาไม่สามารถเปิดประตูมิติได้ และเขาต้องคอยให้รุยจินและเฮยยู่เปิดให้อยู่เรื่อย

เจี้ยนเฉินต้องการที่จะขจัดจุดอ่อนนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขาไม่ได้ปรารถนาให้เขาเข้าใจไปถึงระดับของความแข็งแกร่งของเขา เขาเพียงแต่ต้องการเข้าใจให้ถึงระดับเซียนราชา เพื่อที่เขาจะสามารถเปิดประตูมิติของตัวเองได้

มันเป็นหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าความสามารถของเจี้ยนเฉินนั้นอยู่ในระดับอัจฉริยะ ความเร็วในการฝึกฝนและความเข้าใจของเขานั้นสุดยอด เขาดึงความสนใจทั้งหมดไปในความลึกลับของโลกที่ถูกเสี่ยวหลิงดึงมา และหลอมรวมมันเข้ากับวิญญาณของเขาเพื่อที่เขาจะได้เข้าใจมันได้อย่างใกล้ชิด

คนธรรมดาต้องทุ่มเทความพยายามอย่างมากเพื่อที่จะเข้าใจความความลึกลับของโลก ความลึกลับของโลกนั้นเป็นภาพเลือนราง ลวงตา และไม่แน่นอน เหมือนภาพที่อยู่ในหมอก พวกเขาต้องผ่านหมอกเข้าไปก่อนถึงจะเห็นภาพที่แท้จริงด้านในนั้น ถ้าพวกเขาต้องการที่จะทำความเข้าใจมัน

ในตอนนี้ เจี้ยนเฉินและคนอื่น ๆ ได้รับการช่วยเหลือจากเสี่ยวหลิง พวกเขาดูเหมือนจะสามารถมองเห็นภาพได้ด้วยตัวเองได้อย่างชัดเจน มันไม่ได้ถูกบดบังโดยหมอก ภาพลวงตา หรือความไม่แน่นอนอีกต่อไป พวกเขาไม่ต้องเผชิญอุปสรรค์แบบนั้น ดังนั้นมันจึงง่ายมากที่พวกเขาจะทำความเข้าใจได้เมื่อเทียบกับเซียนผู้คุมกฎคนอื่น ๆ

นี่ไม่เหมือนการเอาข้าวป้อนใส่ปากของพวกเขา แม้ว่าความลึกลับของโลกจะถูกดึงมาโดยเสี่ยวหลิง แต่พวกเขาก็ยังต้องทำความเข้าใจมันอยู่ดีถ้าพวกเขาต้องการที่จะได้ประโยชน์จากมัน ไม่เช่นนั้น มันก็สูญเปล่าและพวกเขาก็จะไม่ได้อะไร

เจี้ยนเฉิน หวงหลวน ไป๋ไฮ และหวงเทียนป้าจมอยู่ในความลึกลับที่ถูกดึงมา พวกเขารู้สึกเหมือนพวกเขาได้ใกล้ชิดกับความลึกลับของโลก พวกเขาจำไม่ได้ว่าเคยได้ใกล้ชิดกับมันขนาดนี้ พวกเขารู้สึกว่าความลึกลับมันชัดเจนมากในครั้งนี้ มันไม่เลือนลางเหมือนเมื่อก่อน

ในห้องที่เจียงหวูจี่อยู่ ขนสัตว์อสูรทั้งสามกำลังลอยอยู่ด้วยตัวของมันเอง พลังแห่งการมีอยู่ที่ลึกซึ้งเปล่งรัศมีออกมาจากพวกมัน และพวกมันกำลังหมุนวนอยู่รอบ ๆ เจียงหวูจี่

เจียงหวูจี่ดูเหมือนพระที่กำลังทำสมาธิอยู่ เขานั่งโดยไม่ไหวติง ความสนใจทั้งหมดของเขาพุ่งไปที่ขนสัตว์อสูร เขารู้สึกเหมือนเขาเข้าใจในบางอย่างได้อย่างลาง ๆ แต่เขาก็ไม่ทั้งหมดอยู่ดีในระหว่างการทำความเข้าใจนั้น

หยางหลิงก็นั่งอยู่ที่นั่นเงียบ ๆ เขาไม่ได้มีขนสัตว์อสูรคอยช่วย ดังนั้นเขาต้องพยายามอย่างหนักด้วยตัวเอง และพยายามทำความเข้าใจในความลึกลับของโลกเพื่อที่จะกลายเป็นเซียนผู้คุมกฎให้ได้

พวกเขาลืมวันเวลาไปในตอนที่พวกเขาฝึกฝน ในพริบตาเดียว พวกเขาก็อยู่ในเมืองทหารรับจ้างไปถึง 1 ปีเต็ม พวกเขาได้รับประโยชน์อย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เจี้ยนเฉิน เขาอยู่ในชั้นสวรรค์ที่ 8 และกำลังจะไปถึงชั้นสวรรค์ที่ 9 ในตอนนี้

ไป๋ไฮและหวงเทียนป้าก็คืบหน้าไปมากเช่นกัน พวกเขาอยู่ในระดับชั้นสวรรค์ที่ 6 และที่ 5 ตามลำดับมาได้ซักพักแล้ว และพวกเขากำลังจะถึงจุดสูงสุดในระดับ ในตอนนี้ที่มีเสี่ยวหลิงคอยช่วย พวกเขาก็ได้เข้าใจในความลึกลับของธรรมชาติได้ตรงตรง ซึ่งทำให้พวกเขาก้าวหน้าไปอย่างเร็วมาก พวกเขาเกือบที่ตัดผ่านไปถึงอีกระดับของการฝึกฝน และกำลังจะถึงชั้นสวรรค์ที่ 7 และที่ 6

หวงหลวนเพิ่งจะเป็นเซียนผู้คุมกฎมาเมื่อไม่นานนี้ แต่ความแข็งแกร่งของนางก็อยู่ในชั้นสวรรค์ที่ 3 แล้วเนื่องจากเจี้ยนเฉิน ร่างของนางไม่ได้แข็งแกร่งใกล้เคียงกับหวงเทียนป้าและไป๋ไฮ ดังนั้นความแข็งแกร่งของนางจึงไม่ได้เพิ่มขึ้นในปีนี้

นางก็ไม่สูญเวลาไปเปล่าเช่นกัน แม้ว่านางจะยังอยู่ในชั้นสวรรค์ที่ 3 แต่ความเข้าใจในความลึกลับของธรรมชาติก็เพิ่มขึ้นค่อนข้างมาก นางกำลังจะเข้าสู่ชั้นสวรรค์ที่ 4

ในขณะเดียวกัน หยางหลิงและเจียงหวูจี่ก็ยังอยู่ในระดับเดิมโดยที่ยังไม่ได้เป็นเซียนผู้คุมกฎ

แนวภูเขาไม่ได้เงียบสงัด แทนที่กันมันกลับเต็มไปด้วยชีวิต พืชผักสีเขยวจำนวนมากโตอยู่ที่นั่น ยังมีแม้แต่ต้นไม้ใหญ่ที่มีอายุเป็นหมื่นเป็นแสนปีที่นั่น สัตว์อสูรเดินไปมาเป็นครั้งคราวระหว่างพุ่มไม้ มันไม่ต่างไปจากป่าไม้ธรรมดาเลย

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่แตกต่างไปก็คือ ทุก ๆ อย่างที่นี่เป็นพิษ มีพิษอยู่ทุกที่ ไม่เพียงแต่พืชเท่านั้นที่เป็นพิษ แม้แต่ดินก็ยังเป็นพิษไปด้วย และมันเป็นอันตรายกับเซียนปฐพี พิษจะมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเข้าไปลึกขึ้นในแนวภูเขา แม้แต่เซียนสวรรค์ยังยากที่จะทนได้ สัตว์อสูรทั้งหมดที่นี่เป็นสัตว์อสูรพิษที่ทรงพลัง

มียอดภูเขาโล้นที่อยู่ลึกเข้าไปในแนวภูเขา มันถูกล้อมไปด้วยหมอกพิษจำนวนมาก มันเข้มข้นจนมันควบแน่นกันจนกลายเป็นของเหลว แม้แต่สัตว์อสูรระดับสูงที่อาศัยอยู่ที่นี่ยังเข้าใกล้มันไม่ได้

ที่กึ่งกลางของแนวภูเขามีถ้ำใหญ่ที่ถูกขุดเอาไว้โดยคนอยู่ มุกส่องแสงขนาดเท่ากำปั้นติอยู่บนเพดาน พวกมันเปล่งประกายไปด้วยแสงจ้าและส่องสว่างให้ถ้ำที่มืดมิด

ชายวัยกลางคน ที่ดูเหมือนจะมีอายุสี่สิบกว่ากว่านั่งอยู่เหมือนรูปปั้น เขาไส่ชุดสีดำ

รูปร่างของชายคนนี้ดูธรรมดา แต่ใบหน้าของเขานั้นเด็ดเดี่ยว กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขานั้นแข็งกร้านเหมือนว่าเขานั้นไม่เคยยิ้มเลย มันทำให้เขาดูเหมือนคนตรงไปตรงมาในเวลาเดียวกัน มีแผลเป็นทู่เตะตาอยู่ที่หน้าผากของเขา มันดูน่ากลัวแม้แต่จะแค่มองมัน

ข้างข้างเขามีดาบยาวหนึ่งเมตรสามสิบเซนติเมตรอยู่ ดาบดูเหมือนธรรมดา แต่มันก็มีความกดดันที่เย็นและยิ่งใหญ่ที่ไหลออกมาจากมัน

ทันใดนั้นเอง ชายคนนี้ก็ลืมตาขึ้น และตาของเขาก็เริ่มส่องสว่างออกมาด้วยแสงประหลาดที่ไม่เหมือนกันจากตาทั้งสองข้าง ตาหนึ่งนั้นแหลมคมเต็มไปด้วยความมั่นใจและกล้าหาญ ในขณะที่อีกข้างมีแสงที่ชั่วร้ายออกมา

“คาคาคาคาคา ไป๋เด๋า วิญญาณของของข้าได้หลอมรวมกับวิญญาณของเจ้า เจ้าสามารถใช้พลังส่วนหนึ่งของข้าได้ และเจ้าสามารถใช้พลังทั้งหมดในอาวุธเซียนของข้าได้ ดาบสะเทือนสวรรค์ เจ้าในตอนนี้มีความแข็งแกร่งที่จะไปมาในทวีปเทียนหยวนได้แล้ว ไปจัดการกับเรื่องของเจ้าให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่าลืมสัญญาหลังจากที่เจ้าจัดการพวกมันแล้ว” เสียงหัวเราะแปลกและแหบแห้งดังอยู่ในหัวของชายวัยกลางคนผู้นี้ เสียงนั้นไม่น่าฟังเลย มันเหมือนเสียงครวญครางของภูตผี