เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1109

ตอนที่ 1109: ผลไม้เซียน

เจี้ยนเฉินสูดลมหายใจเข้าลึกและไม่สนใจกับเรื่องปัญหาวุ่นวาย เขาแค่หวังว่าเขาจะมีพลังที่จะหยุดทั้งสองถ้าสถานการณ์แบบนั้นเกิดขึ้น

เขาไม่ถามเถี่ยต้าถึงอนาคต โลกยังอยู่อยู่สภาวะสงบ ดังนั้นจึงไม่มีใครตัดสินใจว่าพวกเขาจะทำอะไรในอนาคต เรื่องที่ให้สัญญาไว้ในวันนี้จู่ ๆ อาจจะเปลี่ยนไปก็ได้ในวันถัดไป

เจี้ยนเฉินยืนอยู่ที่จุดต่ำของยอดเขา ในขณะที่เขาจ้องไปที่ทิศทางของหลุมดาราสักพัก เขาถอนหายใจ “พวกเรากลับกันเถอะ”

เนื่องด้วยลักษณะนิสัยของเถี่ยต้า เขาจึงไม่ทันได้สังเกตเห็นถึงความกังวลที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของเจี้ยนเฉิน เขาพูดและหัวเราะอย่างตื่นเต้นกับเจี้ยนเฉินในขณะที่พวกเขาออกไป

“เจี้ยนเฉิน ความแข็งแกร่งของข้าเพิ่มขึ้นมากเลยในครั้งนี้ เจ้าคิดว่าข้ายังต้องถูกขังอยู่ในเมืองทหารรับจ้างกับผู้อาวุโสเทียนเจี้ยนอยู่หรือไม่…”

“เจี้ยนเฉิน ตระกูลผู้พิทักษ์ทั้งสิบทรงพลังขนาดไหน ? ความแข็งแกร่งของข้าพอที่จะเทียบกับพวกนั้นได้หรือยัง…

“เมื่อพวกเรากลับไปแล้ว ข้าจะไปเยี่ยมบ้านก่อน ข้าไม่ได้กลับไปหลายปีแล้ว ข้าคิดถึงครอบครัวของข้า…

เถี่ยต้าลืมเกี่ยวกับความเศร้าโศกและเสียใจที่เขารู้สึกต่อการต่อของเออหยิน เขาลบมันไปอย่างรวดเร็ว เขากลับไปทำตัวเหมือนที่เขาเคยเป็น

เจี้ยนเฉิน เถี่ยต้า และเฮยยู่ไม่อยู่ที่เกาะมังกรต่อ พวกเขาปรากฎตัวขึ้นที่ด้านนอกของมิติที่แยกตัวอีกครั้ง

“เจี้ยนเฉิน ! ” เสียงเย็นชาของผู้หญิงจู่ ๆ ก็ดังขึ้นมา ร่างลวงตาของเทพเจ้าแห่งท้องทะเลปรากฏขึ้นมาทันใดในพื้นที่ว่างเปล่า ใบหน้าของนางเลือนลาง เหมือนว่ามันถูกปกคลุมไปด้วยหมอก มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นหน้าตาของนาง

“ขอคารวะฝ่าบาท” เจี้ยนเฉินประสานมือและคำนับหลังจากที่ประหลาดใจเล็กน้อย

“ข้าขอคารวะผู้อาวุโส ! ” เฮยยู่และเถี่ยต้าไม่กล้าที่จะชักช้า พวกเขาก็คำนับอย่างเคารพไปที่เทพเจ้าแห่งท้องทะเลด้วย

เทพเจ้าแห่งท้องทะเลไม่มองไปแม้แต่ที่เฮยยู่ สายตาของนางหยุดที่เถี่ยต้าสักพักก่อนที่จะมองไปที่เจี้ยนเฉินอีกครั้ง นางพูด “ผลไม้เซียนที่รังมรณะกำลังจะปรากฏขึ้นมาอีกครั้งแล้ว ผลไม้นี้เป็นอะไรที่รวบรวมเอาโชคของโลกเอาไว้และมันช่วยให้คนกลายเป็นเซียนจักรพรรดิได้ มันใช้เวลาโตเป็นหมื่นปี ออกดอกในอีกหมื่นปี มีผลในตอนอีกหมื่นปี และสุกงอมในอีกหมื่นปี มันใช้เวลาทั้งหมดสี่หมื่นปีในการให้ผลออกมา 1 ลูก และมันจะอยู่ได้ 3 เดือนเท่านั้นเมื่อมันสุกเต็มที่แล้ว มันจะหายไปหลังจากเวลาสามเดือนหมดไป ผลไม้นี้กำลังจะโตเต็มที่แล้ว เจ้าจะพลาดมันไม่ได้”

“อะไรนะ ! ? ผลไม้เซียนที่สามารถทำให้คนกลายเป็นเซียนจักรพรรดิได้ ? มีผลไม้ที่มหัศจรรย์แบบนั้นในโลกด้วยหรือ ! ? ” ทั้งสามคนตกตะลึง ในขณะที่ใบหน้าของพวกเขาแสดงความเหลือเชื่อออกมา พวกเขาคงไม่เชื่อว่าของแบบนี้มันมีจริง ถ้ามันไม่ได้มาจากปากของเทพเจ้าแห่งท้องทะเล

ประโยชน์ของผลไม้นั้นดูเกินจริงไปมาก เพราะมันช่วยให้คนกลายเป็นเซียนจักรพรรดิได้ แม้แต่สมบัติสวรรค์แสนปียังไม่มีประโยชน์ขนาดนี้เลย

“การมีอยู่ของผลไม้เซียนนั้นเป็นความลับสุดยอดบนทวีปเทียนหยวน มีเพียงตระกูลโบราณจำนวนจำกัดเท่านั้นที่รู้เรื่องเกี่ยวกับมัน แต่องค์กรใหญ่จะพุ่งเป้าไปที่มันเมื่อใดก็ตามที่มันปรากฏออกมา เคยมีเซียนจักรพรรดิที่ต่อสู้เพื่อแย่งชิงมันมา” เทพเจ้าแห่งท้องทะเลอธิบาย

เจี้ยนเฉินเคร่งเครียดทันที “ฝ่าบาท ข้าขอถามได้ไหมว่าผลไม้นี้มันโตขึ้นที่ไหนในรังมรณะ ? ท่านทราบสถานที่ที่แน่นอนหรือไม่ ? “

“มันอยู่ในส่วนลึกมากของรังมรณะ มันอันตรายมากที่นั่น ดังนั้นระวังให้ดีตอนที่เจ้าเข้าไป แม้แต่เซียนจักรพรรดิยังตายที่นั่นได้” เทพเจ้าแห่งท้องทะเลตอบกลับ

“อะไรนะ ? แม้แต่เซียนจักรพรรดิยังตายได้ ? ” ทั้งเจี้ยนเฉินและเฮยยู่นิ่งอึ้งไป พวกเขายากที่จะเชื่อมันได้

เจี้ยนเฉินและเฮยยู่ไม่ได้สังเกตว่าเทพเจ้าแห่งท้องทะเลจากไปแล้ว พวกเขาครุ่นคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เทพเจ้าแห่งท้องทะเลพูดในตอนท้าย สิ่งมีชีวิตที่เหลือเชื่อซ่อนอยู่ในส่วนลึกของโซนที่สาม

“มันใช่เซียนจักรพรรดิขั้นสูงสุดหรือเปล่านะ ? ” เจี้ยนเฉินครุ่นคิดเสียงแหบแห้ง เขารู้สึกเย็นยะเยือกข้างใน เขาเข้าใจว่าเซียนราชาขั้นสูงสุดนั้นแข็งแกร่งเพียงใด นางฟ้าเฮายู่นั้นเป็นตัวอย่างที่ดี นางนั้นสามารถขังกลุ่มเซียนราชาได้ด้วยข่ายอาคมเดียวที่แม้แต่เฮยยู่ก็ยังไม่สามารถหลุดออกมาได้

“เทพเจ้าแห่งท้องทะเลเองก็เป็นจอมยุทธที่อยู่ในขอบเขตดั้งเดิม แม้แต่นางยังได้ชื่อว่าเป็นสิ่งที่ชีวิตที่ทรงพลัง ถ้างั้นวิญญาณแค้นนี้ก็คงยากที่จะรับมือแน่ มันต้องเป็นเซียนจักรพรรดิขั้นสูงสุดก่อนที่จะมันจะตายไปแน่” เฮยยู่พูดเสียงทุ้ม เขาเคร่งเครียด ความแตกต่างในความแข็งแกร่งระหว่างเซียนจักรพรรดินั้นช่างมากมายเหมือนความต่างระหว่างเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 1 กับขั้นสูงสุด

“เจี้ยนเฉิน เจ้าจะไปที่รังมรณะหรือไม่ ? ” เฮยยู่หันไปหาเจี้ยนเฉินหลังจากที่เงียบไปสักพัก

เจี้ยนเฉินก้มหัวลงอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่เขาคิดเรื่องผู้อาวุโสสูงสุดเทียนเจี้ยน เทียนเจี้ยนได้เคยช่วยเขาไว้หลายครั้งและมีเมตตากับเขามาก ในตอนนี้เขากำลังจะหมดอายุขัยแล้ว มันยากมากที่เขาจะกลายเป็นเซียนระดับจักรพรรดิได้ด้วยตัวเองในยุคนี้ “ข้าจะไป ข้าต้องไป” สายตาของเจี้ยนเฉินแน่วแน่ในตอนนี้ เขาคงไม่อยู่มาได้ถึงทุกวันนี้ถ้าไม่ได้ความช่วยเหลือของเทียนเจี้ยน

“ข้ามาจนถึงทุกวันนี้ได้ ทั้งหมดเป็นเพราะผู้อาวุโสเทียนเจี้ยนและความช่วยเหลือที่ไม่คิดถึงตัวเองของเขา แต่ข้ายังไม่เคยทำอะไรตอบแทนเขาเลยแม้แต่อย่างเดียว ถ้าข้าสามารถช่วยเขาได้ในครั้งนี้ มันจะเป็นเรื่องใหญ่อย่างนั้นเชียวหรือถึงข้าจะต้องเสี่ยงชีวิตของข้า ? ” เจี้ยนเฉินกำหมัดและแน่วแน่

“ข้าจะไปกับเจ้า ข้าอยากจะเห็นว่ารังมรณะที่เต็มไปด้วยวิญญาณแค้นนี้ ฮ่าอ่า ข้าก็อยู่มาหลายปีแล้ว แต่ข้ายังไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน” เฮยยู่หัวเราะ

หลังจากนั้น เจี้ยนเฉินก็เข้าไปในมิติวัตถุเซียนและไปหารุยจินและหงเหลียน เขาบอกทุกอย่างที่เทพเจ้าแห่งท้องทะเลพูดโดยไม่ได้ปิดบังข้อมูลใดเอาไว้

“ข้าไม่คิดเลยจริงจริงว่าจะมีของศักดิ์สิทธิ์เช่นผลไม้เซียนที่สามารถเอาโชคมาจากธรรมชาติได้ โมเทียนหยุนนั้นช่างมีทักษะจริง ๆ ” รุยจินและหงเหลียนตกตะลึงเช่นกันเมื่อพวกเขาได้รู้เรื่องเกี่ยวกับผลไม้เซียน ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ