เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 153

ตอนที่ 153: พบเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษอีกคน

การบาดเจ็บที่ไหล่ขวาส่งผลต่อความสามารถในการใช้กระบี่ของเขา ชายคนนั้นถูกแทงทะลุไหล่ขวาได้รับบาดเจ็บเกินกว่าจะรู้สึก เนื่องจากปลายกระบี่ได้คลุมปรานกระบี่เอาไว้ด้วย ทำให้กระบี่วายุโปรยซึ่งแทงไปที่ไหล่ขวาของชายคนนั้นจนเขาไม่อาจใช้งานแขนขวาได้และกลับมาต่อสู้ได้อีกต่อไป

สมาชิกที่ได้รับบาดเจ็บทำได้เพียงหลบหนีอย่างน่าสงสาร ขณะที่เจี้ยนเฉินไปต่อสู้กับทหารรับจ้างคนอื่น ๆ

เสียงการปะทะของอาวุธเซียนสามารถได้ยินตลอดเวลาเมื่อพลังเซียนของทุกคนปะทะกัน มันถึงขั้นที่ว่าต้นหญ้าใกล้ ๆ เต็มไปด้วยดินที่ระเบิดออกไป พร้อมกับมีละอองฝุ่นมากมายจนแทบไม่เห็นร่างของคน

“อ๊าก..”

“อ๊าก..”

บ่อยครั้งที่ได้ยินเสียงร้องอย่างเจ็บปวดและโหยหวนออกมาทุกคนที่มีคนถูกเตะขึ้นไปบนอากาศ แต่ละร่างเต็มไปด้วยเลือดและบาดแผลตามร่างกาย ไม่นานทหารรับจ้างทั้ง 10 ก่อนหน้านี้ก็เหลือเพียงไม่กี่คนเท่านั้น

ร่างของเจี้ยนเฉินพุ่งเข้าไปฟาดฟันกับคู่ต่อสู้อย่างดุเดือดตลอดเวลา แต่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บหรือแม้แต่บาดแผลเล็ก ๆ น้อย ๆ บนร่างกายของเขา เขาใช้กระบี่วายุโปรยป้องกันและแทงไปยังไหล่ของทหารรับจ้างคนอื่น

ข้าไม่ต้องการฆ่าคนบริสุทธิ์ เพราะงั้นข้าจะให้โอกาสทุกคนเป็นครั้งสุดท้าย หากพวกเจ้ายังคงดื้อดึงต่อไป เช่นนั้นไม่อาจโทษอะไรข้าได้อีก เจี้ยนเฉินตะโกนออกไปอย่างไร้อารมณ์พร้อมกับจิตสังหารที่อยู่ในดวงตาของเขา เขายอมอ่อนข้อให้มากพอแล้วจนถึงตอนนี้ แต่เพราะพวกเขายังคงดื้อดึง เขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องฆ่าพวกเขา

นี่เป็นสิ่งที่พบได้ทั่ว ๆ ไปในทวีปเทียนหยวน ดังนั้นเจี้ยนเฉินจึงไม่คิดว่าเขาผิด สุดท้ายแล้วโลกใบนี้ก็เชื่อฟังคนที่มีพลัง ตามกฎของป่าและผู้ที่มีพลังก็จะครอบครองทั้งหมด คนอ่อนแอไม่อาจพูดอะไรได้ในโลกใบนี้

หากทหารรับจ้างคนในเข้ามาในเทือกเขาสัตว์อสูร พวกเขาก็มาเพื่อจับตัวเจี้ยนเฉินและพาเขากลับไปหาตระกูลเทียนซ่งเพื่อรับรางวัล ทหารรับจ้างทั้ง 10 คนด้านหน้าเขาก็ไม่แตกต่างกัน หากไม่ใช่ว่าเพราะเจี้ยนเฉินแข็งแกร่งกว่าพวกเขา ทหารรับจ้างเหล่านี้ก็คงไม่ยอมสู้กับเขาตั้งแต่แรก

เมื่อได้ยินอย่างนี้คนที่ชื่อมู่เจี่ยนมองไปยังเพื่อนทหารรับจ้างที่ต่างได้รับบาดเจ็บและอ่อนแอ เขาก็กัดปากของเขาและสุดท้ายก็พูดออกมา หยุด !

มู่เจี่ยนไม่ได้หยิ่งในศักดิ์ศรีของกลุ่มทหารรับจ้างอีกต่อไป ช่วงเวลาที่เขาพูดทหารรับจ้างทุกคนกระโดดถอยหลังทันทีและมองด้วยความหวาดกลัวไปยังเจี้ยนเฉินและกระบี่วายุโปรย กระบี่ของเขาเร็วมาจนทำให้พวกเขากลัวเป็นอย่างยิ่ง ในระหว่างการต่อสู้กับเจี้ยนเฉินมีหลายคนที่กระบี่วายุโปรยเกือบจะโดนพวกเขา ก่อนที่จะถูกช่วยเหลือจากเพื่อนที่อยู่ข้าง ๆ ในนาทีสุดท้าย

มู่เจี่ยนมองไปยังเจี้ยนเฉินด้วยท่าทีที่ซับซ้อน แต่เมื่อเห็นจำนวนเลือดที่ไหลออกมาจากกระบี่วายุโปรยของเขา เขาก็พูดอย่างสลดอย่างช่วยไม่ได้ ทุกคน นำแกนอสูรของพวกเจ้าออกมา เจี้ยนเฉินผู้มีเกียรติได้เมตตาพวกเราแล้ว หากเราไม่ทำตามความต้องการของเขาในครั้งนี้ มันคงไม่ใช่อาการบาดเจ็บเล็กน้อยอีกต่อไปแล้ว

คราวนี้ไม่มีทหารรับจ้างคนใดไม่เห็นด้วยอีกต่อไป เมื่อมองไปยังด้านหน้าด้วยใบหน้าที่หดหู่พร้อมกับนำแกนอสูรที่เหลืออยู่ทั้งหมดออกมาอย่างเงียบ ๆ และวางมันลงไปบนพื้น

เจี้ยนเฉินเก็บกระบี่วายุโปรยของเขาและเดินไปยังกองแกนอสูรอย่างใจเย็น หลังจากที่ก้มเก็บพวกมันไว้ในเข็มขัดมิติส่วนตัวของเขา เขาก็รู้ว่ามันมีจำนวนกว่า 200 อัน ส่วนมากเป็นระดับ 2 และระดับ 3 มีเพียง 20 อันเท่านั้น

เมื่อเจี้ยนเฉินเก็บแกนอสูรทั้งหมดแล้ว เขาก็ค่อย ๆ ยืดหลังบิดขี้เกียจและยิ้มอย่างเย็นชาพลางพูดออกมาว่า เพื่อนยาก เจ้ามาที่นี่สักพักแล้วและก็เห็นมากแล้ว เจ้ายังไม่ออกมาอีก?

“ฮ่าฮ่าฮ่า…”

เมื่อเจี้ยนเฉินพูดจบก็มีเสียงดังออกมาจากป่า หลังจากนั้นก็มีเงาสีเทาบินออกมาจากในป่าและหยุดลงห่างจากเขา 20 เมตร

คนที่มาค่อนข้างแก่อายุประมาณ 50-60 ปี ใบหน้าของเขาแดง เขามองมายังเจี้ยนเฉินด้วยท่าทีร่าเริง ตัดสินจากผมเผ้าที่กลายเป็นสีเงินดอกเลา ชายคนนั้นทำตัวขัดกับอายุของเขาอย่างมาก เขาสวมเสื้อคลุมสีเทาและสูงกว่าเจี้ยนเฉินมากและแม้ว่าเขาจะยืนด้วยอยู่ที่พื้นปกติ เจี้ยนเฉินก็รับรู้ถึงความรู้สึกกดดันที่แผ่ออกมาจากตัวเขา

เมื่อเห็นผู้อาวุโส เจี้ยนเฉินก็ทำอะไรไม่ได้ แต่เพิ่มความระมัดระวังและใบหน้าของเขาเริ่มจริงจังมากขั้น เขามองไปอย่างลึกซึ้งและพูดว่า เซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ !

ผู้อาวุโสหัวเราะ เด็กน้อย ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะสามารถบอกได้ถึงความแข็งแกร่งของตาเฒ่าอย่างข้าได้ ไม่เลว ไม่เลว ไม่เลวเลย ไม่น่าแปลกดูจากความแข็งแกร่งของเจ้าก็ไม่ต่างจากที่ไอ้บัดซบเฒ่าเทียนซ่งหลีบอก