เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2307

ตอนที่​ 2307 : เปลี่ยนท่าที​

หาก​เทียบ​กับ​ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​ที่​ซึ่งเหนียมอาย​ราวกับ​สาวน้อย​แล้ว​ เจี้ยนเฉิน​กลับ​สุขุม​อย่าง​มาก​ ลม​หายใจเข้า​มั่นคง​และ​ไม่ได้คิด​อะไร​มาก​

เขา​สอด​แขน​ซ้าย​เข้าไป​ด้านล่าง​แขน​ของ​ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​เพื่อให้​ไหล่​ของ​นาง​พัก​ไว้​บน​แขน​ พร้อมกับ​วาง​แขนขวา​ที่​ด้านล่าง​เข่า​ของ​นาง​ ใช้แรง​แค่​เล็กน้อย​เขา​ก็​อุ้ม​ร่าง​ของ​ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​ขึ้น​มาได้​

ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​ตัว​แข็งทื่อ​ไป​ใน​ทนัที​ แม้ว่า​นาง​จะบ่ม​เพาะ​มานาน​แต่​จิตใจ​ของ​นาง​ก็​ยัง​เป็น​แค่​สาวน้อย​วัย​ 20 ปี​ แม้ว่า​จะแค่​สัมผัสมือ​กับ​ผู้ชาย​ก็​ทำให้​นาง​หน้าแดง​ขึ้น​มาได้​แล้ว​ นี่​ไม่ต้อง​นับ​การ​ถูก​คนอื่น​อุ้ม​เลย​

ผล​ก็​คือ​หน้า​และ​หู​ของ​นาง​แดงก่ำ​ เมื่อ​เจี้ยนเฉิน​อุ้ม​นาง​ไว้​ใกล้​แบบนี้​จึงทำให้​หัว​ของ​นาง​พิง​อยู่​ที่​อก​ของ​เขา​ นาง​ถึงกับ​ได้กลิ่น​ที่​เป็น​เอกลักษณ์​ของ​ผู้ชาย​จาก​ตัว​เจี้ยนเฉิน​ด้วย​

ตอนนั้น​ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​รู้สึก​ได้​แต่​ความ​สับสน​และ​ไม่อาจจะ​คิด​อะไร​ออก​ได้​

เจี้ยนเฉิน​ยังคง​ดู​ปกติ​ เขา​สร้าง​ปีก​ขึ้น​มาจาก​พลัง​เซียน​ธาตุ​แสงที่​หลัง​ของ​เขา​และ​เมื่อ​ปีก​นั้น​กระพือ​ เขา​ก็​บินขึ้น​จาก​พื้น​พร้อมกับ​ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​ เขา​ใช้ความสามารถ​ที่​เซียน​ผู้เชี่ยวชาญ​ธาตุ​แสงที่​มีแกน​วิญญาณ​หนึ่ง​สีควรจะ​มี

“ข้า​หวัง​ว่า​ฉิงฉัน​คง​ไม่มาใน​เร็ว ๆ นี้​ ไม่งั้น​แล้ว​ข้า​คง​เปิดเผย​ตัวเอง​ต่อหน้า​ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่”​ แม้ว่า​เขา​จะมีสาวงาม​อยู่​ใน​อ้อมแขน​ แต่​เจี้ยนเฉิน​ไม่ได้คิด​อะไร​มาก​ใน​เรื่อง​นี้​ เขา​ได้​แต่​ภาวนา​ใน​ใจตัวเอง​กับ​ความกังวล​ที่​มี

ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​มีบทบาท​สำคัญ​ว่า​เขา​จะได้​เข้าไป​ใน​หอคอย​ธาตุ​แสงหรือไม่​ ดังนั้น​นาง​จึงไม่อาจจะ​ตาย​ที่นี่​ได้​ แต่​ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​ใน​ตอนนี้​กลับ​ได้รับ​บาดเจ็บสาหัส​ นาง​ไม่อาจ​แม้แต่​ทำ​อะไร​ง่าย ๆ​ ได้​ หาก​ฉิงฉัน​ไล่ตาม​เขา​มาใน​ตอนนี้​ แน่นอน​ว่า​นาง​คง​ไม่อาจจะ​ทน​การ​โจมตีจาก​ฉิงฉัน​ได้​แม้แต่​ครั้ง​เดียว​ เจี้ยนเฉินคง​ต้อง​ออกโรง​ปกป้อง​นาง​

แต่​ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​ได้สติ​ขึ้น​มาแล้ว​ หาก​เขา​เปิดเผย​ความ​แข็งแกร่ง​ต่อหน้า​ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่ ​ เขา​คง​ถูก​เปิดโปง​

ผล​ก็​คือ​สิ่งที่​เขา​กังวล​คือ​ฉิงฉัน​จะไล่ล่า​เขา​ด้วย​หรือไม่​

ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​ใจเย็น​ลง​ได้​ แม้ว่า​นาง​จะอึดอัด​กับ​เรื่อง​นี้​ แต่​นาง​ก็​รู้​ว่า​นาง​ไม่อาจจะ​เปลี่ยนแปลง​อะไร​ได้​ ผล​ก็​คือ​นาง​ได้​แต่​ยอมรับ​ความจริง​กับ​การ​ที่​เจี้ยนเฉิน​อุ้ม​นาง​ไว้​แบบนี้​

ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​ทำการ​ตรวจสอบ​เจี้ยนเฉิน​ เมื่อ​นาง​พบ​ว่า​เขา​เอาแต่​สนใจ​ที่​พื้นดิน​และ​ไม่ได้​มีความคิด​เป็นอื่น​ ตอนนั้น​ความคิด​ที่​นาง​มีต่อ​เจี้ยนเฉิน​ก็​เปลี่ยนไป​อีกครั้ง​

“แม้ว่า​เขา​จะมาเป็น​ผู้พิทักษ์​ของ​ข้า​ด้วย​ความคิด​จะเข้าใกล้​ข้า​ แต่​อย่าง​น้อย​เขา​ก็​ไม่เหมือนกับ​ผู้พิทักษ์​อีก​ 8 คน​ที่​ทิ้ง​ข้า​ไป​ตอนที่​ข้า​เผชิญหน้า​กับ​ความตาย​ ตอนที่​ข้า​ได้รับบาดเจ็บ​โดย​ฉิงฉัน​และ​หมดสติ​ไป​ เขา​ก็​ไม่ได้​ทิ้ง​ข้า​และ​หนี​เอาตัวรอด​คนเดียว​…” ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​คิด​ แม้แต่​ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​ก็​ยัง​ไม่รู้ตัว​ว่า​นาง​ประทับใจ​ใน​ตัว​เจี้ยนเฉิน​มากขึ้น​

แม้แต่​ท่าที​ขัดขืน​ที่​นาง​มีตอนที่​เจี้ยนเฉิน​อุ้ม​นาง​ไว้​ก็​ลดลง​ไป​ด้วย​

ตอนนี้​ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​ได้​ดมกลิ่น​ที่​อก​ของ​เจี้ยนเฉิน​ และ​นาง​ก็​ต้อง​แปลกใจ​ทันที​ นาง​คิด​ “นี่​มัน​กลิ่น​เลือด​” หลังจากนั้น​เพราะ​เหตุผล​บางอย่าง​นาง​จึงดึง​เสื้อ​ที่​อก​ของ​เจี้ยนเฉิน​ออก​ ทันใดนั้น​นาง​ก็​พบ​บาดแผล​ภายใต้​เสื้อผ้า​ของ​เขา​

เจี้ยนเฉิน​ได้รับบาดเจ็บ​มาระหว่าง​ที่​สู้กับ​ฉิงฉัน​ บาดแผล​บาง​จุด​หาย​ดีแล้ว​ภายใต้​การฟื้นฟู​อัน​แข็งแกร่ง​ของ​ร่าง​บรรพกาล​โดย​ไม่เหลือ​แม้แต่​รอย​แผลเป็น​ แต่​มัน​ก็​มีบาดแผล​บาง​จุด​ที่​ได้รับ​ความเสียหาย​หนัก​ซึ่งปาก​แผล​ยัง​ไม่ปิด​เพราะ​เวลา​ยัง​ไม่เพียงพอ​

แม้ว่า​เขา​จะเปลี่ยน​ชุด​แต่​เขา​ก็​ไม่อาจจะ​ล้าง​กลิ่น​เลือด​ที่​มีติดตัว​ได้​ สุดท้าย​ ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​ก็​ได้กลิ่น​และ​พบ​บาดแผล​นี้​ทันที​

ยังไง​ซะพลัง​ของ​แกน​วิญญาณ​หนึ่ง​สีก็​มีจำกัด​ เซียน​ผู้เชี่ยวชาญ​ธาตุ​แสงที่​มีแกน​วิญญาณ​หนึ่ง​สีคง​ต้อง​ถึงขีดจำกัด​มานาน​แล้ว​หลังจากที่​เดิน​เทา​ง 3 วัน​ติดต่อกัน​ด้วย​ความเร็ว​ระดับ​นี้​ หาก​เขา​ยัง​เดินทาง​ต่อไป​ เขา​อาจจะ​เผย​ตัวตน​ออกมา​ได้​ง่าย ๆ​ ผล​ก็​คือ​เขา​ต้อง​ทำ​การหยุดพัก​

ถ้ำแห่ง​นี้​เงียบสงบ​ ไข่มุก​ขนาด​เท่ากับ​กำปั้น​ถูก​ฝังไว้​ที่​เพดาน​คอย​ให้​แสงสว่าง​กับ​ที่นี่​ ภายใต้​แสงสลัว​นี้​ เจี้ยนเฉิน​ และ​ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​แค่​พอ​มองเห็น​หน้า​กัน​ได้​

ทั้งสอง​คน​นั่ง​แยกกัน​ เจี้ยนเฉิน​ได้​หลับตา​ลง​เพื่อ​ฟื้นฟู​บาดแผล​ด้วย​พลัง​เซียน​ธาตุ​แสง

อันที่จริง​เขา​ฟื้นฟู​บาดแผล​จน​หาย​ดี​ได้​ด้วย​ร่าง​บรรพกาล​ เขา​แค่​ใช้พลัง​เซียน​ธาตุ​แสงให้​ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​เห็น​ เพื่อ​จะได้​มีข้อแก้ตัว​กับ​บาดแผล​ที่​หาย​ดี​ของ​เขา​

ตรงหน้า​เขา​ ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​นั่ง​อยู่​กับ​พื้น​กอดเข่า​ตัวเอง​เอาไว้​ นาง​มอง​ไป​ที่​เจี้ยนเฉิน​ด้วย​ความรู้สึก​ซับซ้อน​อยู่​ตลอด​จนกระทั่ง​เขา​ฟื้นฟู​บาดแผล​จน​เสร็จ​

“เจ้าหาย​ดีแล้ว​หรือ​ ? ” เมื่อ​ลืมตา​ขึ้น​มา เจี้ยนเฉิน​ก็​มอง​ไป​ที่​ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​และ​ถามออกมา​ทั้ง ๆ ที่​รู้​คำตอบ​อยู่แล้ว​

ตง​หลิน​ห​ยาน​เซว่​สีหน้า​หม่น​ลง​ นาง​ได้​ตอบกลับ​ “วิญญาณ​ของ​ข้า​บาดเจ็บ​เพราะ​พลัง​วิญญาณ​นักรบ​ ข้า​ไม่อาจจะ​ใช้พลัง​เซียน​ธาตุ​แสงได้​ มัน​ยังมี​เศษเสี้ยว​พลัง​วิญญาณ​นักรบ​อยู่​ใน​ตัว​ข้า​ แม้ว่า​ข้า​จะสยบ​มัน​ได้​ด้วย​ยา​ แต่​มัน​ก็​กัน​ไม่ให้​ข้า​ฟื้นฟู​ได้​เช่นกัน​ ข้า​ไม่อาจจะ​ฟื้นฟู​ตัวเอง​ได้​ตราบใดที่​ยังมี​พลัง​วิญญาณ​นักรบ​เหลืออยู่​”

“แต่​ใน​โลก​ดวงจันทร์​และ​ดวงดาว​ มัน​ไม่มีใคร​อื่น​ที่​ช่วย​ข้า​ดึง​เอา​พลัง​วิญญาณ​นักรบ​ออก​ไป​นอกจาก​ฉิงฉัน​ ดังนั้น​ดูเหมือนว่า​ข้า​จะฟื้นฟู​ตัวเอง​ได้​เมื่อ​ออกจาก​โลก​นี้​ไป​และ​กลับ​ไป​ยัง​โถงศักดิ์สิทธิ์​”