เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2395
ตอนที่ 2395 – การทะลวงผ่านด่าน
“ ถ้าเจ้าแลกเปลี่ยนกับข้า ไม่เพียงแต่ข้าจะให้ทรัพยากรการบ่มเพาะและสมบัติสวรรค์จำนวนมหาศาลแก่เจ้าเท่านั้น แต่ข้ายังจะปกป้องเจ้าจากสิ่งรบกวนต่าง ๆ เพื่อที่เจ้าจะได้ฝึกฝนได้อย่างสบายใจ” บรรพชนทลายสวรรค์กล่าวอย่างใจเย็น
“ผู้อาวุโส ท่านจะขับไล่พวกเราไปหรือไม่ ? ” หัวใจของจื่อหยุนมืดครึ้มลงเล็กน้อย
“ความอดทนของข้ามีขีดจำกัด” บรรพชนทลายสวรรค์ตอบ
“เราจะทำ ! เรายินดีแลกเปลี่ยนกับท่าน” อย่างไรก็ตาม หลังจากที่บรรพชนทลายสวรรค์พูดจบ จิตวิญญาณวัตถุของพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนก็ตกลงอย่างกระตือรือร้น เขารู้สึกหวาดกลัวอย่างมากต่อบรรพชนทลายสวรรค์ ปัจจุบันจิตวิญญาณวัตถุยืนอยู่ที่นั่นในรูปลักษณ์ของชายชราตัวเตี้ย
“เอาล่ะ ข้าจะไปเตรียมของและเราจะแลกเปลี่ยนกันในสามวัน” บรรพชนทลายสวรรค์รู้สึกยินดี เขาหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่จะหายตัวไปจากพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน
หลังจากการจากไปของบรรพชนทลายสวรรค์ จิตวิญญาณวัตถุกล่าวกับเสี่ยวม่านอย่างขมขื่นและไร้พลัง “คุณหนู พวกเราไม่มีทางเลือก หากเราไม่เห็นด้วยกับเงื่อนไขของบรรพชนทลายสวรรค์ เราจะไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป”
“ท่านยังคงจำสิ่งที่เราเผชิญเมื่อหลายวันก่อนได้นะ คุณหนู เราไม่มีทางขัดขวางบรรพชนทลายสวรรค์และบรรดาผู้เชี่ยวชาญระดับสูงที่ต้องการพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนที่เข้ามารุมล้อมพวกเรา การป้องกันของพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนนั้นยอดเยี่ยมมาก แต่ก็ไม่สามารถคงอยู่ได้ เมื่อพวกเราตกไปอยู่ในเงื้อมมือของผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียงเหล่านั้น เราอาจสูญเสียอิสรภาพ เหตุการณ์ที่รุนแรงกว่านี้ก็อาจเกิดขึ้น”
“แต่บรรพชนทลายสวรรค์นั้นแตกต่างกัน เขาไม่ได้สนใจพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน สิ่งที่เขาสนใจมีเพียงแร่ไพไรต์ที่ชั้นแปด ดังนั้นบรรพชนทลายสวรรค์จะไม่ทำร้ายเราอย่างแน่นอน”
“ตะ- แต่เขาไม่ได้พาพี่เจี้ยนเฉินกลับมา” เสี่ยวม่านปฏิเสธที่จะยอมรับมัน
จิตวิญญาณวัตถุถอนหายใจและพูดด้วยความจริงใจว่า “คุณหนู ท่านยังไม่เข้าใจว่าสิ่งที่เราต้องพิจารณาไม่ใช่ความปลอดภัยของเจี้ยนเฉิน แต่เป็นของเราเอง เราไม่สามารถล่วงเกินบรรพชนทลายสวรรค์ได้ เขาสามารถเข้ามาในพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนได้ตามที่เขาต้องการ ถ้าเขาเอาแร่ไพไรต์ออกไปจริง ๆ เราก็จะไม่สามารถหยุดยั้งเขาได้เลย หากไม่ใช่เพราะความภาคภูมิใจของเขาในฐานะผู้เชี่ยวชาญสูงสุดในระดับของเขา ประกอบกับความจริงที่ว่าคุณหนูไม่ต่างอะไรจากเด็กในสายตาของเขา บรรพชนทลายสวรรค์ก็จะเอาสิ่งที่เขาต้องการไป และเราก็คงไม่สามารถเก็บแร่ไพไรต์ไว้ได้จนถึงตอนนี้”
“อย่างไรก็ตาม เนื่องจากบรรพชนตระกูลทลายสวรรค์ต้องการ แร่ไพไรต์จึงไม่ใช่สิ่งที่เราจะเก็บไว้ได้ แม้ว่าพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนจะตกอยู่ในมือของผู้เชี่ยวชาญระดับสูงคนอื่น ๆ แต่พวกเขาก็สามารถเสนอแร่ไพไรต์ให้กับบรรพชนทลายสวรรค์เพื่อให้เขายอมทำตามคำขอได้ … ”
“นอกจากนี้ ทั้งหมดมันก็เป็นเพราะเราอ่อนแอเกินไป เสี่ยวม่าน หลังจากที่เราได้รับทรัพยากรการบ่มเพาะจากผู้อาวุโสทลายสวรรค์ เราต้องทุ่มเทให้กับการบ่มเพาะ หากปราศจากความเข้มแข็ง เราจะถูกควบคุมอยู่ตลอดเวลา ภายใต้การควบคุมของผู้อื่น ไม่ว่าเราจะไปที่ใดในโลกนี้” จื่อหยุนถอนหายใจเบา ๆ ขณะที่ความมุ่งมั่นปรากฏอยู่เต็มดวงตาของนาง
นางได้รับมรดกของขั้นบรรพกาลจากพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน ดังนั้นนางจึงยืนอยู่ในจุดเริ่มต้นที่ดี สิ่งเดียวที่นางขาดในตอนนี้คือการฝึกฝนอย่างหนักและทรัพยากรในการบ่มเพาะ
…
เวลาผ่านไปอย่างเงียบงัน โดยไม่รู้ตัวว่าหนึ่งปีครึ่งได้ผ่านไปแล้วนับตั้งแต่ความยุ่งเหยิงบนที่ราบรกร้าง
ยานอวกาศขนาดมหึมาที่พุ่งผ่านทะเลแห่งดวงดาวที่ไม่มีที่สิ้นสุดภายในโลกแห่งเซียนซึ่งเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง
ในขณะนี้ เจี้ยนเฉินค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาในขณะที่เขานั่งอยู่ในห้องโดยสารชั้นสูง
เขามองไปที่ขวดหยกที่วางอยู่ข้าง ๆ เขา เมื่อเขาต้องการจะยกมันขึ้นมา เขาก็ลังเลทันที
ทันใดนั้น ค่ายกลก็กระเพื่อมบนผนังและปิดกั้นพลังงานทั้งหมดภายในห้องโดยสารโดยป้องกันไม่ให้กระจายออกไปข้างนอก
การป้องกันของยานอวกาศนั้นยอดเยี่ยมมาก แม้ว่าพายุพลังงานจะมีพลังมาก แต่ค่ายกลก็ปิดกั้นมันได้อย่างง่ายดาย
มีห้องโดยสารชั้นสูงหลายห้องบนเรือรบอวกาศ เจี้ยนเฉินบังเอิญอาศัยอยู่ในหนึ่งในนั้น
ทันใดนั้น ดวงตาของไคยะก็ลืมขึ้นในห้องโดยสารอีกห้อง นางจ้องมองไปในทิศทางของเจี้ยนเฉินด้วยดวงตาที่ทอประกายในขณะที่รอยยิ้มค่อย ๆ ปรากฏบนใบหน้าของนาง นางพึมพำ “ เจี้ยนเฉินได้ทะลวงผ่านด่านอีกแล้ว”
หลังจากนั้นดูเหมือนนางจะคิดอะไรบางอย่างได้และนางก็เปลี่ยนเป็นมืดครึ้ม นางกล่าวด้วยความเศร้าใจว่า “ ตอนนี้เจี้ยนเฉินแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ แต่ข้ากลับติดอยู่ที่เดิม ไม่แม้แต่จะก้าวไปข้างหน้า ข้ามักจะรู้สึกเหมือนมีพลังลึกลับขัดขวางไม่ให้ข้าไปถึงระดับการบ่มเพาะที่สูงขึ้นไปได้” ไคยะยืนขึ้นและเดินออกจากห้องโดยสารพร้อมกับการถอนหายใจเบา ๆ
เจี้ยนเฉินได้ทำการบ่มเพาะเสร็จแล้วเขาจึงเดินออกจากห้องโดยสารที่เขาบ่มเพาะโดยยืนอยู่ในช่องว่างทั่วไปบนยานอวกาศ
ท่าทางของเขาแตกต่างกันอย่างมากจากเมื่อก่อน นี่เป็นเพราะการเปลี่ยนแปลงของพลังตัวตนของเขา การก้าวกระโดดในเชิงคุณภาพของพลังงานที่สำคัญของเขา
หลังจากสิบปีของการบ่มเพาะที่เงียบสงบ ในที่สุดร่างบรรพกาลของเขาก็ก้าวไปสู่ขั้นที่ 14 เขามาถึงระดับใหม่ของความแข็งแกร่ง
“การบ่มเพาะในปัจจุบันของข้าเทียบเท่ากับขั้นอสงไขยชั้นสวรรค์ที่ 3 แน่นอนว่านั่นเป็นเพียงการบ่มเพาะเท่านั้น ในแง่ของความสามารถในการต่อสู้ ข้าจะไปไกลกว่าชั้นสวรรค์ที่ 3 ของขั้นอสงไขย ด้วยความแข็งแกร่งของร่างบรรพกาลของข้า” เจี้ยนเฉินกำหมัดแน่น ในขณะที่เขารู้สึกได้ถึงพลังงานที่น่ากลัวที่พลุ่งพล่านผ่านตัวเขา เขาก็รู้สึกยินดี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
จบแล้วหรอ...
ทำไมยังไม่ลงบทใหม่...
ลงครั้งละ สี่ ห้า บท ได้ไหม...
กรุณาลงบทครั้งละหลายบทหน่อยนะครับ ชอบ ๆ...
รออ...
ตอน 1419-1420 หายครับ...
จบแล้ว......
มีต่อไหมครับ...
เมื่อไรจะอัพเดทค้าบ รอนานแล้ว...
ต่อๆๆๆ...