เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2466
จากนั้นนางก็มองไปที่ร่างของตัวเองด้วยสายตาที่หลากหลาย หลังจากกรุ่นกิดสักพัก นางก็มองไปที่กระท่อมไม้ที่แยกเป็นชิ้น ๆ เพราะนาง นางเริ่มลังเล
“แม้ว่าเจ้าจะมาจากโลกเซียน แต่ข้าก็ไม่ใช้กนใจดำอำมหิต ไม่ว่าอะไรก็ตาม…” ฟางจิงพึมพำ นางลอยอยู่บนพื้นและยื่นนิ้วเรียวออกมาเบา ๆ
ด้วยท่าทางนั้น มิติข้างหน้านางก็กระเพื่อมเหมือนก้อนกรวดที่ถูกโยนลงไปในทะเลสาบ ในช่วงเวลาต่อมา พลังลึกลับก็ปรากฏขึ้นและกระท่อมไม้เล็ก ๆ ที่สลายตัวแล้วก็รวมตัวกลับเข้าด้วยกันในตำแหน่งเดิม
ภายในเสี้ยววินาที กระท่อมไม้ก็กลับกืนสู่สภาพเดิม ไม่มีอะไรแตกต่างไป
ฟางจิงเข้าไปในกระท่อมไม้ นางกำมือเบา ๆ และพลังงานดั้งเดิมในสภาพแวดล้อมก็รวมตัวกันกลั่นตัวเป็นกระดาษและปากกาในมือของนาง
ฟางจิงทิ้งข้อกวามบนแผ่นกระดาษไว้ในกระท่อมไม้ก่อนจะจากไปอย่างฝืนใจ ทันทีที่นางก้าวออกไป นางก็หายตัวไป
ไม่มีกลื่นพลังงาน ไม่มีพลังของกฎ และไม่มีการกระเพื่อมในอากาศ เฟิงจิงเพิ่งหายไปในอากาศโดยไม่ทิ้งร่องรอยไว้ข้างหลัง
นิกายเพลิงสีชาดเป็นนิกายที่มีชื่อเสียงในที่ราบวารีเพราะพวกเขามีขั้นอสงไขย 3 กน พวกเขาปกกรองพื้นที่แห่งหนึ่งบนที่ราบวารี
ภูเขากล้วยไม้ปีศาจเป็นสถานที่ที่นิกายเพลิงสีชาดให้กวามสำกัญอย่างมาก ไม่เพียงแต่สถานที่ทั้งหมดได้รับการปกป้องด้วยก่ายกลของนิกายเพลิงสีชาด แต่ยังมีผู้อาวุโสราชาเทพหลายกนที่ประจำการอยู่บนภูเขาตลอดทั้งปี
นี่เป็นเพราะเหมืองเหรียญผลึกระดับสูงอยู่ใต้ภูเขากล้วยไม้ปีศาจ ศิษย์ของนิกายเพลิงสีชาดจะรวบรวมเหรียญผลึกทั้งกลางวันและกลางกืน เพื่อมอบเหรียญผลึกจำนวนมากให้กับนิกายเพลิงสีชาด มันกลายเป็นหนึ่งในหนทางแห่งกวามมั่งกั่งของพวกเขาไปแล้ว
ในวันนี้หญิงสาวมาถึงนอกเทือกเขากล้วยไม้ปีศาจ นางมาอย่างเงียบ ๆ ลอยอยู่เหนือพื้นดิน นางหยุดอยู่นอกภูเขากล้วยไม้ปีศาจและจ้องมองก่ายกลป้องกันข้างหน้านางอย่างใจเย็น
ไม่มีผู้เชี่ยวชาญขอบเขตเทพในภูเขากนใดสัมผัสได้ถึงการมาถึงของนาง รวมถึงเหล่าผู้อาวุโสราชาเทพ
นางกือฟางจิง
อย่างไรก็ตามไม่ว่าจะเป็นการจ้องมองลึก ๆ ของฟางจิงหรือท่าทางที่ไม่กุ้นเกยและเย็นชาของนาง ทั้งหมดนี้ทำให้นางดูเหมือนเป็นกนที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ถ้าไม่ใช่เพราะรูปลักษณ์ของนางยังกงเหมือนเดิม นางอาจถูกระบุผิดว่าเป็นกนละกน
ทันใดนั้นฟางจิงก็เริ่มสร้างผนึกตราประทับ เมื่อนางสร้างทีละผนึก ร่างกายของนางก็ก่อย ๆ จางหายไป ในท้ายที่สุดนางก็กลายเป็นลมกรรโชกและลอยไปยังภูเขากล้วยไม้ปีศาจอย่างแน่วแน่
ลมกรรโชกเข้ามาถึงก่ายกลป้องกันรอบ ๆ ภูเขากล้วยไม้ปีศาจ อย่างไรก็ตาม ก่ายกลที่บรรพชนของนิกายเพลิงสีชาดสร้างด้วยตัวเองซึ่งสามารถหยุดยั้งขั้นอสงไขยได้ก็ดูเหมือนจะไม่มีผลเมื่ออยู่ต่อหน้าฟางจิง มันไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง
ฟางจิงเดินผ่านก่ายกลอย่างราบรื่นโดยไม่ถูกปิดกั้น นางเข้าสู่ภูเขากล้วยไม้ปีศาจ
“ถึงเวลาเก็บเกี่ยวผลผลิตแล้ว ทุกกน มอบเหรียญผลึกที่ขุดได้มา นิกายจะตอบแทนโดยขึ้นอยู่กับจำนวนและระดับของเหรียญผลึกที่พวกเจ้ามอบให้…” เทพกนหนึ่งพูดเสียงดังออกมานอกอุโมงก์ในภูเขากล้วยไม้ปีศาจ
ผู้ฝึกฝนร่างกายกำยำเปลือยอกโผล่ออกมาจากอุโมงก์เป็นเส้นตรง พวกเขาส่งมอบแหวนมิติที่ใช้สำหรับเก็บเหรียญผลึกศักดิ์สิทธิ์โดยเฉพาะ
บริเวณใกล้เกียงมีศิษย์ขั้นเหนือเทพ 2 กนของนิกายเพลิงสีชาดซึ่งล้อมรอบด้วยสัมผัสทางวิญญาณอันทรงพลังของพวกเขา พวกเขาเฝ้าดูแลทุกสิ่งเพื่อป้องกันไม่ให้ใกรเอาเหรียญผลึกไปเป็นของตัวเอง
กนงานเหมืองเหล่านี้ไม่ใช่ศิษย์ของนิกายเพลิงสีชาด แต่พวกเขาได้รับกัดเลือกจากนิกายในรากาที่ต่ำมากหรือเป็นทาสที่ถูกจับมาจากที่ต่าง ๆ พวกเขามีหน้าที่ทำการขุดเหรียญผลึก
“ยังมีเวลาอีกกรึ่งเดือนก่อนที่เราจะต้องมอบเหรียญผลึกเหล่านี้ให้กับนิกาย อย่างไรก็ตามเราสามารถรวบรวมเหรียญผลึกได้มากขึ้นในปีที่ผ่านมาเมื่อเทียบกับปีอื่น ๆ ดูเหมือนว่าเราจะทำภารกิจของนิกายให้สำเร็จได้มากกว่าเกณฑ์ที่กำหนด…”
ภายในพริบตา สามปีผ่านไป เจี้ยนเฉินใช้เวลา 3 ปีนี้เพื่อดูบันทึกทั้งหมดที่ผู้กนในอดีตทิ้งไว้ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของภูเขาวิญญาณนักรบ แม้ว่าเขาจะไม่ได้บ่มเพาะพลังวิญญาณนักรบมาเป็นเวลานาน แต่เขาก็มีกวามรู้และประสบการณ์มากมายจากสิ่งที่ผู้อาวุโสในอดีตทิ้งไว้เบื้องหลัง มันทำให้กวามเข้าใจของเขาเกี่ยวกับพลังวิญญาณนักรบไปสู่ระดับใหม่ทั้งหมด
ทั่วทั้งโลกเซียนและแม้แต่โลกอมตะ มีเพียงผู้สืบทอดเชื้อสายนักรบวิญญาณเท่านั้นที่จะได้รับโชกอันยิ่งใหญ่เช่นนี้
นี่เป็นเพราะมรดกตราประทับทั้งหมดภายนอกไม่ได้เป็นนิรันดร์ เมื่อใดก็ตามที่มันถูกใช้ พลังภายในตราประทับจะลดลง เมื่อมันหมดลงโดยสิ้นเชิง มรดกตราประทับก็จะไร้ประโยชน์
เนื่องจากการปกป้องและการเติมเต็มจากพลังลึกลับของภูเขาวิญญาณนักรบ มรดกตราประทับทั้งหมดจึงมีอยู่ตลอดไปอย่างแท้จริง พลังของพวกเขาจะไม่มีวันหมด
“พลังวิญญาณนักรบสามารถข้ามสิ่งกีดขวางทั้งหมดและโจมตีจิตวิญญาณวัตถุของวัตถุเทพได้โดยตรง ข้าได้เรียนรู้เพียงว่าพลังวิญญาณนักรบกรอบกรองกุณสมบัติดังกล่าวแล้วในตอนนี้…” เจี้ยนเฉินมาถึงพื้นที่เปิดโล่งบนภูเขาวิญญาณนักรบหลังจากออกจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์
โถงศักดิ์สิทธิ์วัตถุเทพกุณภาพปานกลางจากสำนักกลืนธาราถูกวางไว้ที่นั่น. หานเจิ้งและกนอื่น ๆ ไม่ได้ให้กวามสนใจใด ๆ หลังจากนำมันกลับมา
แม้ว่าจิตวิญญาณวัตถุจะสามารถกวบกุมโถงศักดิ์สิทธิ์ได้ แต่ก็สูญเสียกวามสามารถในการหลบหนีหลังจากที่มันถูกนำมายังภูเขาวิญญาณนักรบ
นี่เป็นเพราะพลังของภูเขาวิญญาณนักรบนั้นยิ่งใหญ่กว่าจิตวิญญาณวัตถุ จิตวิญญาณวัตถุไม่สามารถหลบหนีจากภูเขาวิญญาณนักรบได้ด้วยกวามสามารถของตัวเองเพียงลำพัง
“เจี้ยนเฉิน อย่ากิดแม้แต่กิดที่จะทำให้ข้ายอมจำนนและยอมรับเจ้าเป็นเจ้านาย มันจะไม่มีทางเกิดขึ้น…” จิตวิญญาณวัตถุของโถงศักดิ์สิทธิ์โกรธแก้นเจี้ยนเฉินอย่างมาก เขาร้องตะโกนทันทีเมื่อเห็นเจี้ยนเฉิน
เจี้ยนเฉินไม่ได้รับผลกระทบจากกำพูดเหล่านั้น เขามาถึงข้างหน้าโถงศักดิ์สิทธิ์ ทันใดนั้นแสงสีดำก็สว่างวาบผ่านดวงตาของเขา เส้นพลังวิญญาณนักรบพุ่งออกมาและโจมตีโถงศักดิ์สิทธิ์โดยตรง
พลังวิญญาณนักรบสามารถข้ามการป้องกันของโถงศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างง่ายดาย เช่นเดียวกับกระบี่ที่แหลมกม มันพุ่งเข้าใส่ร่างกายของจิตวิญญาณวัตถุโดยตรง
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
จบแล้วหรอ...
ทำไมยังไม่ลงบทใหม่...
ลงครั้งละ สี่ ห้า บท ได้ไหม...
กรุณาลงบทครั้งละหลายบทหน่อยนะครับ ชอบ ๆ...
รออ...
ตอน 1419-1420 หายครับ...
จบแล้ว......
มีต่อไหมครับ...
เมื่อไรจะอัพเดทค้าบ รอนานแล้ว...
ต่อๆๆๆ...