เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2545

ตอนที่​ 2545 : การ​กลับมา​ของ​หัวหน้า​พิรุณ​

เมื่อ​เข้ามา​ใน​ที่​ซึ่งหัวหน้า​พิรุณ​ทำ​การบ่ม​เพาะ​ เจี้ยนเฉิน​ก็​ทำการ​ตรวจสอบ​รอบตัว​ด้วย​สีหน้า​เคร่งเครียด​โดยที่​ไม่คลาย​การ​ระวังตัว​เลย​แม้แต่น้อย​

แม้ว่า​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​จะบอ​กว่า​ที่นี่​ปลอดภัย​อย่าง​มาก​ แต่​เจี้ยนเฉิน​ก็​ไม่กล้า​ที่จะ​ประมาท​ ยังไง​ซะที่นี่​ก็​คือ​ที่​ที่​อัคร​สูงสุด​ทำ​การบ่ม​เพาะ​

ยิ่งกว่านั้น​นี่​ก็​ไม่ใช่อัคร​สูงสุด​ทั่วไป​ แต่​เป็น​คน​ที่อยู่​จุดสูงสุด​ของ​ที่ราบ​สำราญ​

ที่นี่​จัด​แต่ง​ดู​เรียบง่าย​ โครงสร้าง​เพียง​อย่าง​เดียว​ใน​ที่นี่​มีแค่​บ้าน​สามชั้นหลัง​เล็ก​ ๆ

มัน​มีสวน​โดยรอบ​และ​มีบ่อ​ปลา​ นอกนั้น​แล้ว​ไม่มีอะไร​อื่น​อีก​

มีต้นไม้​และ​ดอกไม้​ที่​ดู​แปลกตา​หลาย​อัน​ปลูก​ไว้​ที่​สวน​แห่ง​นี้​ ทุกอย่าง​ต่าง​ก็​โดดเด่น​ล้ำค่า​ กลิ่นหอม​ของ​มัน​ทำให้​จิตใจ​ของ​ผู้คน​สงบสุข​ได้​

มีปลา​ไม่กี่​ตัว​ใน​บ่อน้ำ​

ปลา​นี้​เอง​ก็​ไม่ได้​ธรรมดา​เช่นกัน​ พวก​มัน​ต่าง​ก็​แผ่​พลัง​ที่​แข็งแกร่ง​ออกมา​

เจี้ยนเฉิน​หรี่ตา​ลง​เมื่อ​เห็น​ปลา​เหล่านี้​ เขา​รับรู้​ได้​ถึงพลัง​ที่​ไม่ได้​อ่อนแอ​ไปกว่า​ราชา​เทพ​จาก​ตัว​พวก​มัน​

เจี้ยนเฉิน​ อด​ไม่ได้​ที่จะ​เดิน​ไปข้าง​บ่อ​และ​มอง​ไปที่​ปลา​ด้านใน​ เขา​ถอนหายใจ​ออกมา​ด้วย​ความแปลกใจ​ หัวหน้า​พิรุณ​นั้น​เป็นยอด​ฝีมือ​ระดับสูง​ของ​ที่ราบ​สำราญ​จริง ๆ​ แม้แต่​ปลา​ที่​นาง​มีใน​ที่​บ่ม​เพาะ​ก็​ยัง​โดดเด่น​ถึงเพียงนี้​

“ฮ่าฮ่า โคลน​วิญญาณ​ที่​มีปราณ​ห​ยาน​หวง​ หัวหน้า​พิรุณ​มีกล้วยไม้​ห้า​ธาตุ​ที่​ปลูก​ขึ้น​ใน​โคลน​วิญญาณ​จริง ๆ​ ” ตอนนั้น​เสียง​ของ​เซิ่งหมิง​ก็​ดัง​ขึ้น​มาจาก​ด้าน​หลังบ้าน​ เสียง​ของ​เขา​เต็มไปด้วย​ความยินดี​ที่​ไม่อาจจะ​ปกปิด​ได้​ เจี้ยนเฉิน​ได้​เดิน​ออกจาก​บ่อ​ไปมุ่งหน้า​ไปยัง​ที่​บ้าน​ทันที​

แต่​เจี้ยนเฉิน​ไม่รู้ตัว​เลย​ว่า​ตอนที่​เดิน​ออก​มาจาก​บ่อ​ปลา​ ปลา​ตัว​หนึ่ง​กลับ​เงยหน้า​ของ​มัน​ขึ้น​ สายตา​อัน​พร่ามัว​ของ​มัน​ได้​สะท้อน​ความ​ฉลาด​ของ​มัน​อก​มา

ตอนนั้น​ปลา​เหมือน​จะมีความคิด​ของ​ตัวเอง​ มัน​มอง​ไปที่​เจี้ยนเฉิน​และ​พื้นที่​ด้าน​หลังบ้าน​ สายตา​ของ​มัน​กลับ​ดู​เย็นชา​ขึ้น​มา

แต่​นี่​คงอยู่​แค่​วินาที​เดียว​เท่านั้น​ก่อนที่จะ​หาย​ไป สายตา​ของ​มัน​กลับ​ไปขุ่นมัว​ดังเดิม​และ​เริ่ม​ว่าย​ไปมาใน​บ่อ​อย่าง​ไร้จุดหมาย​

เจี้ยนเฉิน​ได้​ไปที่​หลังบ้าน​และ​พบ​บ่อ​อีก​อัน​ที​กว้าง​ประมาณ​ 10 เมตร​ มัน​ได้​แผ่​ปราณ​ห​ยาน​หวง​ออก​มาจาก​บ่อ​นั้น​

ดอกไม้​ขนาด​เท่ากับ​จาน​อยู่​ใจกลาง​บ่อ​ มัน​พิเศษ​อย่าง​มาก​ มัน​มีดอก​แค่​ 5 อัน​โดยที่​แต่ละ​อันนั้น​ต่างกัน​ออก​ไป พวก​มัน​มีสีของ​เหล็ก​, ไม้, น้ำ​,ไฟและ​ดิน​

“นี่​คือ​กล้วยไม้​ห้า​ธาตุ​รึ​ ? ” เจี้ยนเฉิน​หรี่ตา​ลง​ สายตา​เขา​สะท้อน​ความสนใจ​ออกมา​ ด้วย​กล้วยไม้​ห้า​ธาตุ​นี้​ มัน​ก็​สามารถ​แก้ไขปัญหา​ของ​เสี่ยว​ห​ลิง​ได้​

“จักรวรรดิ​เมฆทวี​เต็มไปด้วย​ความทะเยอทะยาน​ พวกเขา​ไม่คิด​จะยอมแพ้​ใน​การ​ยึดครอง​ทั้ง​ที่ราบ​ พวกเขา​จึงเป็น​ภัย​ต่อ​เรา​อย่าง​มาก​ เรา​อาจจะ​ใช้โอกาส​นี้​ทำลาย​จักรวรรดิ​ของ​พวกเขา​ได้​ใน​ครั้ง​เดียว​หาก​ร่วมมือ​กัน​…”

“เรา​ทำ​เช่นนั้น​ไม่ได้​ ตราบใดที่​พวก​นั้น​ยังมี​หัวหน้า​พิรุณ​อยู่​ เรา​ก็​ไม่อาจจะ​ทำ​แบบ​นั้น​ได้​ ทุกคน​คง​เข้าใจ​ว่า​หัวหน้า​พิรุณ​นั้น​แข็งแกร่ง​เพียงใด​ แม้ว่า​เรา​จะร่วมมือ​กัน​แต่​เรา​ก็​ไม่อาจจะ​เป็น​คู่มือ​ของ​หัวหน้า​พิรุณ​ได้​…”

“ถูกต้อง​ ตราบใดที่​หัวหน้า​พิรุณ​ยัง​มีชีวิต​อยู่​ เรา​ก็​ไม่อาจจะ​แตะต้อง​จักรวรรดิ​เมฆทวี​ได้​ ไม่งั้น​แล้ว​เมื่อ​หัวหน้า​พิรุณ​คิด​จะแก้แค้น​ เรา​อาจจะ​หนี​ไปที่อื่น​ได้​ แต่​ตระกูล​ของ​เรา​ต้อง​จบสิ้น​แน่​ ๆ…”

บรรพชน​ของ​กลุ่ม​ต่าง ๆ​ ปรึกษา​กัน​ บางคน​อยาก​ที่จะ​โจมตี​จักรวรรดิ​เมฆทวี​ในทันที​

แต่​ตอนนั้น​เอง​กลับ​มีเมฆดำ​ห่อหุ้ม​ไปทั่ว​จักรวรรดิ​เมฆทวี​ สายฟ้า​ได้​ส่อง​ประกาย​และ​ผ่า​ลงมา​เกิด​แสงสว่างจ้า​และ​เสียง​ที่​ดังสนั่น​ สายฟ้า​อัน​น่ากลัว​นี้​เหมือนกับ​สร้าง​รู​ขึ้น​มาบน​ท้องฟ้า​ได้​

ที่ราบ​สำราญ​ราวกับ​เกิด​ห่า​ฝน​ขึ้น​มา ฝน​นี้​ครอบคลุม​พื้นที่​โดยรอบ​ มัน​ไม่ใช่แค่​เมือง​หรือ​แค่​เขต​เดียว​แต่​เป็น​ทั้ง​ห้า​เขต​

ตอนนั้น​หาก​มีใคร​มอง​เข้า​มาจาก​มิติ​ภายนอก​ พวกเขา​จะพบ​ว่า​ทั้ง​ที่ราบ​สำราญ​นั้น​เต็มไปด้วย​ชั้น​เมฆหนา​ ฝน​ที่​ครอบคลุม​ทั้ง​เขต​เอาไว้​นี้​อาจจะ​ไม่ได้​ดู​พิเศษ​สำหรับ​คน​ทั่วไป​แต่​สีหน้า​ของ​ยอด​ฝีมือ​ระดับสูง​ต่าง​ก็​เปลี่ยนไป​เพราะ​มัน​

ตัวตน​ที่​แข็งแกร่ง​หลาย​คน​ได้​ปรากฏตัว​ขึ้น​บน​อากาศ​และ​มอง​ขึ้นไป​บน​ท้องฟ้า​ด้วย​สีหน้า​เคร่งเครียด​

“นะ​ นี่​มัน​ค่าย​กล​เมฆทวี​และ​พิรุณ​โลหิต​ที่​แท้จริง​ หัวหน้า​พิรุณ​กลับมา​แล้ว​ หัวหน้า​พิรุณ​กลับมา​แล้ว​..” ยอด​ฝีมือ​ขอบเขต​ตั้งต้น​พา​กัน​มอง​ขึ้นไป​บน​ท้องฟ้า​แล้ว​ตะโกน​ออกมา​ สายตา​ของ​พวกเขา​เต็มไปด้วย​ความกลัว​