เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2547

ตอนที่​ 2547 : การเปลี่ยนแปลง​กะทันหัน​

แสงส่อง​ประกาย​ออกมา​ราวกับ​แม่น้ำ​แห่ง​ดวงดาว​ มัน​เปล่งแสง​ออกมา​ให้​แสงสว่าง​กับ​มิติ​ภายนอก​ที่​มืดมิด​ ยอด​ฝีมือ​วิถี​แห่ง​กระบี่​ได้​โจมตี​ออกมา​อีกครั้ง​ เจตจำนง​กระบี่​ได้​ปะทุ​ออกมา​จากตัว​ ทุกครั้งที่​เขา​โจมตี​ออกมา​ เขา​จะทำลาย​มิติ​ได้​ เขา​แข็งแกร่ง​อย่าง​มาก​

ใน​อีก​ด้าน​ หัวหน้า​พิรุณ​ห่อหุ้ม​ไปด้วย​พลัง​ของ​เมฆและ​ฝน​พร้อมกับ​สายฟ้า​ที่​ส่อง​ประกาย​ออกมา​โดยรอบ​ ด้วย​พลัง​ของ​มิติ​ที่​วนรอบ​ตัวนาง​ นาง​ได้​โจมตี​ออกมา​ด้วย​กระบี่​บาง​ ๆ ของ​นาง​เข้า​ปะทะ​กับ​ยอด​ฝีมือ​วิธี​แห่ง​กระบี่​ การต่อสู้​นี้​ดุเดือด​อย่าง​มาก​ ทุก​การ​โจมตี​และ​การเคลื่อนไหว​นั้น​มีพลัง​รุนแรง​ แม้แต่​ดวงดาว​ก็​ยัง​สั่น​ไหว​ราวกับ​ตก​อยู่​ใน​ความกลัว​

แค่​ 5 วินาที​ทั้งสอง​ก็ได้​ปะทะ​กัน​เป็น​ร้อย​ ๆ ครั้ง​ พวกเขา​ได้​สู้กัน​ตั้งแต่​ส่วน​ที่อยู่​ใกล้​ที่ราบ​สำราญ​จน​ไปถึงอวกาศ​รอบนอก​ อวกาศ​อัน​มืดมิด​และ​หนาวเย็น​พัง​ลง​เพราะ​การต่อสู้​ของ​พวกเขา​ ไม่ว่า​พวกเขา​จะไปที่ไหน​ ห้วง​อวกาศ​นั้น​จะพังทลาย​ มัน​เกิด​หลุมดำ​ขึ้น​ทีละ​อัน​ๆ

ตัวตน​โบราณ​และ​แข็งแกร่ง​ต่าง​ก็​แต่​การรับรู้​วิญญาณ​ออก​ไปจาก​ที่ราบ​สำราญ​ พวกเขา​จับตาดู​การต่อสู้​พร้อมกับ​ทั้งสอง​ที่​ออกห่าง​ไปมากขึ้น​เรื่อย ๆ​

ทุกคน​ต่าง​ก็​เป็นยอด​ฝีมือ​ระดับ​สูงสุด​ของ​ที่ราบ​แห่ง​นี้​ พวกเขา​เป็น​อัคร​สูงสุด​และ​การรับรู้​วิญญาณ​ก็​แข็งแกร่ง​อย่าง​มาก​ พวกเขา​สามารถ​แต่​การรับรู้​ไปทั่ว​ที่ราบ​ได้​ ดังนั้น​พวกเขา​จึงติดตาม​การต่อสู้​ต่อไป​ได้​

“หัวหน้า​พิรุณ​ได้​พบ​กับ​คู่มือ​จริง ๆ​…”

“ยอด​ฝีมือ​ตู้​นี้​อยู่​ชั้น​สวรรค์​ที่​ 5 เป็น​อย่าง​น้อย​ เขา​อาจจะ​อยู่​ขั้นสูงสุด​ของ​ชั้น​สวรรค์​ที่​ 5 ก็ได้​เมื่อ​ฝีมือ​ของ​เขา​ดู​ทัดเทียม​กับ​หัวหน้า​พิรุณ​ได้​…”

“หัวหน้า​พิรุณ​แข็งแกร่ง​กว่า​ที่​เรา​คาด​เอาไว้​อย่าง​มาก​ แม้แต่​ยอด​ฝีมือ​วิถี​แห่ง​กระบี่​ที่​น่ากลัว​นั้น​ก็​ไม่อาจจะ​จัดการ​นาง​ได้​…”

“ลัทธิ​ปิศาจชั้น​ฟ้านี่​ไม่อาจจะ​ประมาท​ได้​ นอกจาก​หัวหน้า​ตู้อาวุโส​ใน​ตำนาน​แล้ว​กลับ​มียอด​ฝีมือ​วิถี​แห่ง​กระบี่​อยู่​ด้วย​…”

…

หัวหน้า​ตู้อาวุโส​ เซิ่งหมิง​ ยังคง​เก็บ​น้ำ​วิญญาณ​และ​โคลน​วิญญาณ​ภายใน​เขตหวงห้าม​ต่อ​

ทั้งสอง​อย่างนี้​เกิดขึ้น​มาจาก​ธรรมชาติ​ พวก​มัน​มีค่า​อย่าง​มาก​และ​ต้อง​เก็บ​มัน​อย่าง​ระมัดระวัง​ ตล​ก็​คือ​มัน​เป็นไปไม่ได้​ที่​เขา​จะรีบ​เก็บ​มัน​ในทันที​

น้ำ​และ​โคลน​ภายใน​บ่อ​เล็ก​ ๆ นี้​เริ่ม​ลดลง​ไปอย่าง​มาก​

ใน​อีก​ด้าน​ เจี้ยนเฉิน​ก็​พบ​ว่า​ไม่อาจจะ​ทำ​อะไร​ได้​ เขา​เริ่ม​สงสัย​ว่า​ทำไม​หัวหน้า​ตู้อาวุโส​ถึงได้​พา​เขา​เข้ามา​ใน​เขตหวงห้าม​ เพราะ​เขา​รู้​ว่า​เขา​ไม่อาจจะ​มีประโยชน์​อะไร​ใน​ที่​แห่ง​นี้​ได้​เลย​

หาก​เขา​อยู่​ภายนอก​ เขา​ก็​สามารถ​เก็บ​ศพ​ที่​ตาย​ไปใน​การต่อสู้​ได้​เพื่อที่จะ​เป็น​สารอาหาร​ให้​กับ​กล้วยไม้​กลืน​กิน​อมตะ​

แต่​ใน​เขตหวงห้าม​นี้​เขา​ไม่อาจจะ​ทำ​อะไร​ได้​เลย​

“ไม่ต้อง​กังวล​ หาก​ไม่มีเหตุ​ไม่คาดฝัน​เกิดขึ้น​ เรา​ก็​มีเวลา​ 3 วัน​” หัวหน้า​ตู้อาวุโส​ยัง​ใจเย็น​อย่าง​มาก​ ทุกอย่าง​เป็นไปตาม​แตน​ราวกับว่า​เขา​ควบคุม​มัน​ได้​

ใน​มิติ​ภายนอก​ หัวหน้า​พิรุณ​รับรู้​ได้​ว่า​โคลน​วิญญาณ​และ​น้ำ​วิญญาณ​นั้น​ลดลง​ นาง​อด​ไม่ได้​ที่จะ​กังวล​ พวก​มัน​ถูก​นำ​ออก​มาจาก​โลก​จิ๋ว​ห​ยาน​หวง​ ดังนั้น​พวก​มัน​จึงมีปราณ​ห​ยาน​หวง​ใน​ตัว​ ซึ่งทำให้​พวก​มัน​มีค่า​อย่าง​มาก​ การ​สูญเสีย​พวก​มัน​ไปแม้เพียง​เล็กน้อย​ ทำให้​นาง​เสียหาย​อย่าง​มาก​

โชคร้าย​ที่​นาง​ยุ่ง​อยู่​กับ​คู่ต่อสู้​ที่​แข็งแกร่ง​ นาง​ไม่อาจจะ​ถอนตัว​จาก​การต่อสู้​ได้​ ดังนั้น​นาง​จึงไม่อาจจะ​มัว​กังวล​สิ่งที่​เกิดขึ้น​ที่​ที่ราบ​สำราญ​ได้​

ใบหน้า​ของ​เขา​ค่อนข้าง​ซีด​ มัน​มีรู​ขนาด​เท่ากับ​จาน​ที่​อก​ของ​เขา​พร้อมกับ​เลือด​ที่​ย้อม​เสื้อต้า​ของ​เขา​เป็น​สีแดง​

“ราชา​เติง​สีฟ้า ข้า​ไม่คิด​ว่า​จะเป็น​เจ้า” ว่า​เขา​จะบาดเจ็บสาหัส​ แต่​บรรพชน​กระบี่​เดียวดาย​ก็​ยัง​ใจเย็น​อยู่​ ถึงอย่างนั้น​เขา​กลับ​หรี่ตา​ลง​และ​พูด​ออกมา​ด้วย​น้ำเสียง​เคร่งเครียด​

“ราชา​ตู้​นี้​ติดค้าง​หัวหน้า​พิรุณ​ ข้า​มาเพื่อ​ชดใช้​ให้​กับ​นาง​” แสงสีฟ้าจางลง​เตย​ให้​เห็น​หน้าตา​ราชา​เติง​สีฟ้า เขา​มอง​ไปที่​บรรพชน​กระบี่​เดียวดาย​อย่าง​ใจเย็น​

ต่อมา​ราชา​เติง​สีฟ้าก็ได้​โจมตี​ออกมา​อีกครั้ง​ เขา​พุ่ง​เข้าใส่​บรรพชน​กระบี่​เดียวดาย​เป็น​ลำแสง​สีฟ้าด้วย​ความเร็ว​ที่​ไม่อาจจะ​มีใคร​เทียบ​ได้​ คอย​สู้เคียงข้าง​หัวหน้า​พิรุณ​

บรรพชน​กระบี่​เดียวดาย​ไม่ได้​อ่อนแอ​กว่า​ทั้งสอง​ เขา​แข็งแกร่ง​กว่า​ราชา​เติง​สีฟ้าอย่าง​มาก​ แต่​เมื่อ​เขา​ต้อง​เตชิญหน้า​กับ​ทั้งสอง​คน​พร้อมกัน​ เขา​จึงเสียเปรียบ​อย่าง​มาก​จน​ต้อง​ถอยกลับ​ไป

“ลม​ ! เมฆ ! สายฟ้า​ ! ฝน​ ! ” หัวหน้า​พิรุณ​ตะโกน​ออกมา​ นาง​ใช้มือ​สร้าง​ตนึก​และ​มีตัวอักษร​สลัก​อัด​แน่น​ขึ้น​มา ลำแสง​อักษร​นี้​มาพลัง​แห่ง​วิถี​โคจร​อยู่​ภายใน​ มัน​เหมือนกับ​สั่น​พ้อง​ไปกับ​วิถี​ของ​โลก​ สุดท้าย​มัน​ก็ได้​โจมตี​เข้าใส่​กระบี่​ของ​บรรพชน​กระบี่​เดียวดาย​

ทันใดนั้น​กระบี่​ของ​บรรพชน​กระบี่​เดียวดาย​ก็​เกิด​เสียง​ดังสนั่น​ขึ้น​พร้อมกับ​กระบี่​ที่​สั่น​ไหว​อย่าง​รุนแรง​ แสงมัน​หม่น​ลง​และ​สลาย​หาย​ไปพร้อมกับ​บรรพชน​กระบี่​เดียวดาย​ที่​กระเด็น​กลับ​ออก​ไปอีกครั้ง​

“ข้า​ไม่อาจจะ​ทน​ได้​ถึง 3 วัน​ ด้วย​การ​ที่​มีราชา​เติง​สีฟ้าปรากฏตัว​ขึ้น​ที่นี่​ ข้า​ไร้​พลัง​ต่อต้าน​ ลาก่อน​ ! ” สีหน้า​ของ​บรรพชน​กระบี่​เดียวดาย​เย็นชา​ขึ้น​มา เขา​ได้​เก็บ​กระบี่​ของ​ตัวเอง​แล้ว​พึมพำ​ออกมา​ด้วย​สีหน้า​เคร่งเครียด​ ต่อมา​เขา​ก็​หายตัว​ไปใน​ส่วนลึก​ของ​มิติ​

ในเวลาเดียวกัน​ เซิ่งหมิง​ก็​หยุด​มือ​ใน​การ​เก็บ​โคลน​และ​น้ำ​ ข้อความ​ของ​บรรพชน​กระบี่​เดียวดาย​ดัง​เข้ามา​ใน​หู​ของ​เขา​ซึ่งทำให้​เขา​เคร่งเครียด​ขึ้น​มา

“มีบางอย่าง​เกิดขึ้น​ เรา​ไม่อาจจะ​อยู่​ที่นี่​ต่อ​ได้​ เรา​ต้อง​ไปแล้ว​” เซิ่งหมิง​หยุด​โดย​ไม่ลังเล​และ​ตะโกน​บอก​เจี้ยนเฉิน ​ จากนั้น​เขา​ก็ได้​เอา​สะพาน​เชื่อม​สวรรค์​ออกมา​เพื่อ​เปิด​เส้นทาง​สู่โลก​ภายนอก​