เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 299

ตอนที่ 299: ยุทธภัณผู้คุมกฎ

หญิงในชุดเหลือคนนี้เป็นเป็นหญิงคนเดียวกับที่เจี้ยนเฉินบังเอิญไปพบเข้าในตอนที่เจี้ยนเฉินกำลังอาบน้ำอยู่ที่แม่น้ำเดียวกันด้านนอกเมืองเวค

เมื่อเห็นว่าเจี้ยนเฉินจำนางได้ ความทรงจำของหญิงสาวก็กลับเข้ามาในหัว หญิงสาวรู้สึกอายมาก และความเกลียดชังมากมายก็ระเบิดอยู่ในใจของนาง นางตะโกนออกมาอย่างโกรธจัดและพุ่งไปที่เจี้ยนเฉิน

จนถึงตอนนั้น หญิงสาวคนนี้ไม่เคยถูกผู้ชายแอบดูตอนอาบน้ำมาก่อน ดังนั้น นั่นจึงเป็นเหตุการณ์ที่ขมขื่นที่เกิดขึ้นในชีวิตของนาง นางคิดมาตลอดที่จะตามหาชายที่กล้ามองเรือนร่างของนางและลงโทษเขา อย่างไรก็ตม หลังจากที่ออกไปจากเมืองเวค นางก็ไม่พบร่องรอยของเจี้ยนเฉินเลย ซึ่งทำให้ความรู้สึกเกลียดของนางค่อย ๆ หายไป อย่างไรก็ตาม ในวันนี้เมื่อนางได้พบเจี้ยนเฉินอีกครั้ง หัวใจของนางก็ระเบิดความโกรธออกมาทันที

เจี้ยนเฉินมองไปที่นางด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด การโจมตีแรกของหญิงคนนั้นทำให้เขาทึ่ง แต่เขาก็ไม่ได้ขลาด กลับกัน จิตวิญญาณในการต่อสู้ของเขากลับลุกโชนขึ้นมาสูงสุด

ในขณะที่ทั้งสองปะทะกัน หญิงคนนี้ก็ตระหนักได้ถึงบางอย่าง ในตอนนี้ ความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินแตกต่างอย่างมากจากแต่ก่อน

“เซียนปฐพี เจ้าพัฒนาการมาจนถึงขอบเขตนี้แล้วหรือ? เป็นไปได้อย่างไรกัน? ในตอนนั้น ความแข็งแกร่งของเจ้ายังไม่ยังห่างไกลจากข้าและเทียบข้าไม่ได้เลย แค่ไม่กี่ปีผ่านไปเท่านั้น ความแข็งแกร่งของเจ้ามันพุ่งพรวดจนสามารถเป็นคู่มือของข้าได้อย่างไรกัน ? ” หญิงคนนี้ร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ นางมองไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาของเจี้ยนเฉินและไม่อยากจะเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง แม้ว่านางจะประหลาดใจ แต่นางก็สู้กับเจี้ยนเฉินต่อด้วยกระบี่สีฟ้าของนางที่ส่งพลังเซียนธาตุน้ำออกมาในขณะที่นางต่อสู้

“แม่นาง อุบัติเหตุตอนนั้นเป็นความเข้าใจผิด แม้ว่าพวกเราจะยังสู้กันต่อ ผลลัพธ์ก็ไม่เกิดอะไร ทำไมพวกเราไม่หยุดสู้กันก่อนล่ะ ? ” แม้ว่ามันจะเกิดขึ้นนานแล้ว เจี้ยนเฉินก็ยังคงรู้สึกผิด ยังไงคนผู้นี้ก็คือผู้หญิง และเขาก็บังเอิญไปเห็นของสงวนของนางเข้า นี่ทำให้เขารู้สึกผิดอย่างมาก

“เจ้าชั่ว อย่าบังอาจคิดถึงเรื่องนั้นนะ! ข้าจะสั่งสอนบทเรียนให้กับเจ้าเอง!” เมื่อยินเจี้ยนเฉินพูดถึงเรื่องต้องห้ามในตอนนั้น หญิงสาวก็คำรามออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว นางกระโจนถอยหลังแล้วเอาธนูสีทองยาวออกมาจากหลังของนางแล้วเล็งไปที่เจี้ยนเฉินทันที

หลังจากที่ธนูถูกดึงสายไปด้านหลัง ลูกธนูที่เป็นพลังงานบริสุทธิ์ก็เริ่มปรากฏออกมา ธนูทั้งคันเริ่มเปล่งคลื่นพลังงานมากมายออกมาทันทีที่ลูกธนูปรากฎขึ้นมาทั้งดอก

เจี้ยนเฉินตะลึงตอนที่มองไป จิตใจของเขาเชื่อมโยงว่า ธนูยาวนี้ต้องเกี่ยวกับการโจมตีในครั้งแรกแน่ เขาไม่ลังเลแม้แต่น้อยแล้วกระโจนไปด้านหลังยอดเขาด้านหลังทันที

ในตอนนี้เอง หญิงสาวก็ปล่อยสายธนูและส่งลูกธนูพลังงานออกไป ลูกธนูบินไปด้วยความเร็วสูงไปยังยอดเขาที่เจี้ยนเฉินหลบอยู่ด้านหลัง

“ปัง ! “

เสียงดังเสียดหูตามมา ยอดเขาสูง 300 เมตรก็ถล่มและก้อนหินมากมายก็ลงมาทันที

ร่างของเจี้ยนเฉินที่ปกคุลมไปด้วยเถ้าก็บินออกมาจากเศษหินด้วยความทึ่ง ธนูยาวที่หญิงสาวคนนี้ครอบครองนั้นแข็งแกร่งเกินไป ! เขาไม่รู้ว่าอาวุธประเภทนี้คืออะไร แต่มันก็สามารถปล่อยพลังงานออกมาเท่ากันกับที่ปืนใหญ่ผลึกแกนอสูรสามารถปล่อยออกมาได้

ในตอนที่เจี้ยนเฉินลงมาบนพื้น หญิงสาวก็ยิงลูกธนูตรงมาที่เขาอีกครั้ง

เจี้ยนเฉินตะลึงแล้วฉากหลบออกไปข้าง ๆ ทันที ในขณะที่ลูกธนูสีทองก็บินมาตรงที่ที่เจี้ยนเฉินเคยอยู่

“ปัง!”

ยอดเขาอีกยอดพังทลายจากการโจมตีจากความยิ่งใหญ่ของธนูยาวสีทอง ลูกธนูทุกดอกมีความสามารถในการทำลายยอดเขาและสามารถทำให้แม้แต่เซียนปฐพีแน่นิ่งไปได้ ธนูยาวนี้อาจจะสามารถสู้กับเซียนสวรรค์ได้ด้วยซ้ำ !

ร่างของเจี้ยนเฉินกระพริบหายไปจากสายตาในตอนที่เขาหลบลูกธนูของหญิงสาว แม้ว่าลูกธนูจะพุ่งมาอย่างเร็วมาก แต่เจี้ยนเฉินก็ไม่ได้ช้าไปกว่ามันเลย เขาสามารถหลบลูกธนูได้เสมอในตอนท้าย

หลังจากนั้นสักพัก เจี้ยนเฉินก็เริ่มสูญเสียกำลังไป เขาไม่กล้าที่จะรับลูกธนูเพราะธนูแต่ละดอกนั้นสามารถสร้างความเสียหายได้อย่างมากมาย

“เจ้าชั่ว ถ้าเจ้ายังเป็นลูกผู้ชายอยู่ อย่าคิดจะหนีนะ!” นางปล่อยห่าธนูออกมากว่ายี่สิบดอกและร้องออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว

“ข้าไม่อยากจะยืนอยู่ตรงนี้เพื่อเป็นเป้ามีชีวิตให้เจ้ายิงหรอกนะ ข้าไม่ได้โง่ขนาดนั้น” เจี้ยนเฉินพูดออกมา

“เจ้า…” หญิงสาวหน้าแดงไปด้วยความโกรธ แม้ว่านางจะยังรู้สึกโกรธเจี้ยนเฉิน แต่นางก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึสึกสับสน ในอดีต อยากที่จะทำให้คนที่เห็นร่างเปลือยของนางกลายเป็นเศษเนื้อไป แต่ในตอนนี้ นางก็ตระหนักได้ว่าเจ้าคนร้ายที่เคยเห็นและสัมผัสนางนั้นเติมโตมาอยู่ในระดับเดียวกันกับนางอย่างอธิบายไม่ได้ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะเป็นการก้าวกระโดดขนาดนั้น แต่นางก็ยังยอมรับให้เขาเป็นคนที่น่านับถือไม่ได้

“ฮ่าฮ่าฮ่า หลวนเอ๋อ ดีจริงที่เจ้ามาสร้างความวุ่นวายที่นี่ ไม่เช่นนั้นข้าคงไม่มีทางหาเจ้าเจอแล้ว เจ้าสร้างปัญหาให้ข้าจริง ๆ ” ทันใดนั้นเอง ชายห้าคนก็ปรากฏขึ้นจากที่ไหนไม่รู้มาอยู่ใกล้ ๆ

เจี้ยนเฉินมองไปที่ธนูยาวอย่างเงียบ ๆ หญิงสาวกำลังยิงลูกธนูออกไปด้วยความเร็วสูงพร้อมทั้งปริมาณกำลังที่แข็งแกร่งเท่ากัน แต่โชคร้ายที่พวกลูกธนูก็ยังไม่สามารถทำลายม่านพลังได้

ไม่มีลูกธนูแม้แต่ดอกเดียวที่ทำอันตรายให้กับคนทั้งห้าได้ แต่ในตอนนี้ พวกเขาไม่สามารถเคลื่อนไปที่ข้างหน้าได้เช่นกันเนื่องจากปริมาณของลูกธนูที่พุ่งมาที่พวกเขา

“หลวนเอ๋อ อย่าทำให้ตัวเองยุ่งยากเลย การใช้ยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎนั้นสิ้นเปลืองพลังเซียนไปไม่น้อย เจ้าไม่สามารถทนได้นานหรอก ในตอนที่พลังเซียนของเจ้าหมด ชะตาของเจ้าก็จะตกอยู่ในมือของพวกเรา” คนหนุ่มที่คงม่านพลังเอาไว้หัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย ในขณะที่เขาจ้องไปที่หญิงสาวด้วยสายตาที่ลวนลาม

หญิงสาวยิงธนูออกไปที่พวกเขาดอกต่อดอก แต่ละดอกที่ยิงออกไปก็ทำให้เกิดเสียงดังก้องไปทั่วทั้งเทือกเขา

เสียงธนูดังมากและทำให้หลายคนสนใจ แต่ละคนเข้ามาซุ่มดูเหตุการณ์อยู่ไกลไกล

ภายในม่านพลัง ชาย 4 คนที่ด้านหลังม่านพลังก็แยกออกไปข้าง ๆ ทันใดนั้นเอง พวกเขาก็พุ่งออกไปจากม่านพลังไปที่หญิงสาวจากทุกทิศทาง

ทันทีที่นางปรับเป้าหมายแล้ว หญิงสาวก็ยิงธนู 1 ดอกซึ่งพุ่งไปที่ชายคนหนึ่งเหมือนแสงสีทอง เสียงระเบิดดังตามมา และชายคนนั้นก็ลอยกระเด็นไปพร้อมกับกระอักเลือดออกมา

เสียงสายธนูดังออกมา และลูกธนูอีกดอกก็ถูกยิงออกไปข้างหน้าและทะลุอกของชายอีกคน รูขนาดเท่ากำปั้นปรากฎขึ้นหลังจากที่ลูกธนูผ่านไปและมันก็ทำลายอวัยวะภายในร่างของชายคนนั้นไป

แม้ว่าหญิงคนนี้จะฆ่าชายสองคนจากสี่คนไปในเวลาอันสั้น แต่ชายอีกสองคนก็มาถึงที่ข้าง ๆ นางแล้ว ทันใดนั้นเอง อาวุธเซียนของพวกเขาก็ปรากฏขึ้นมาในมือแล้วฟันไปที่นาง

ธนูยาวนั้นไม่มีประโยชน์ในการต่อสู้ระยะประชิด ดังนั้นหญิงสาวจึงเก็บธนูไว้ที่หลังของนางแล้วเอากระบี่สีฟ้าของนางออกมาอีกครั้งเพื่อสู้กับชายทั้งสองคน

“หลวนเอ๋อ ใครจะปกป้องเจ้าในตอนนี้กัน ? ” ในตอนนี้เอง ชายหนุ่มที่กำลังกางม่านพลังอยู่ก็พุ่งไปด้านหน้าพร้อมกับหอกสีแดงที่หร้อมจะจู่โจมทันที

ชายคนนี้ยังหนุ่ม เขาและชายอีกสองคนเป็นเซียนปฐพี ด้วยการที่ต้องสู้หนึ่งต่อสาม นางจึงสูญเสียความได้เปรียบที่นางมีก่อนหน้านี้ไป นอกจากนี้อีกฝ่ายยังมีประสบการณ์ในการต่อสู้ นางจึงทำอะไรไม่ได้และถูกกดดันไปอย่างช้า ๆ