เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 409

ตอนที่ 409 – โจมตีป้อมปราการอย่างกล้าหาญ (2)

“ปัง ! ” หลังจากการระเบิดเสียงดัง 2 ครั้ง กำแพงวังก็เริ่มพังทลายหลังจากถูกสิงโตทองสัมฤทธิ์ 2 ตัวทำลาย เผยให้เห็นรูขนาดใหญ่ 2 แห่ง

โดยไม่มีการหยุดพัก เขายกสิงโตทองสัมฤทธิ์ทั้งสองตัวอีกครั้งและเริ่มทำลายกำแพงที่ล้อมรอบ ในไม่ช้า กำแพงใกล้เคียงกับเมืองก็เริ่มพังทลาย จากนั้นกำแพงทั้งหมดได้ถูกทุบทำลายกลายเป็นเศษหิน

สิ่งนี้ทำให้ทั่วทั้งพระราชวังต้องตกตะลึงอย่างแท้จริง กองทหารม้าที่ยอดเยี่ยมยังคงพุ่งเข้ามา ผู้เชี่ยวชาญที่ซ่อนตัวอยู่ในวังได้พุ่งไปยังแหล่งที่มาของการทำลายล้างด้วยความเย็นชา

“วายร้ายที่กล้าทำเช่นนี้ต่ออาณาจักรปิงหยางของเราอยู่ที่ใด ? “

“หากต้องการสร้างปัญหาในพระราชวังของอาณาจักรปิงหยางของเรา คงเบื่อกับการมีชีวิต ! “

“ผู้บุกรุก บอกชื่อของเจ้ามา ! “

“ช่างน่าตายจริง ๆ ! แม้แต่ความตายก็ยังไม่อาจชดใช้ความผิดฐานที่ทำลายล้างเมืองของเราได้ ! “

……

เมื่อผสมกับเสียงร้องอันดุร้ายของทหาร เซียนปฐพี 20 คนได้บินไปยังตำแหน่งของเจี้ยนเฉิน พร้อมกับอาวุธเซียนของพวกเขา เพื่อพร้อมที่จะโจมตีเขา

หลังจากการระเบิดครั้งใหญ่สองครั้ง รูปปั้นสิงโตขนาดมหึมาทั้งสองก็บินไปในแนวโค้งที่สง่างามไปยังผู้คนที่เข้ามา ในเวลาเดียวกันซากปรักหักพังของกำแพงเมืองก็เริ่มลอยขึ้นไปในอากาศก่อนที่จะจู่โจมเซียนปฐพีทั้งยี่สิบด้วยความเร็วที่ไม่สามารถมองเห็นได้ทัน

หินเหล่านี้ได้รับการเสริมแรงด้วยปราณกระบี่สีฟ้าและสีม่วง ซึ่งหมายความว่าพลังที่น่ากลัวของพวกมันนั้นเพียงพอที่จะทำร้ายเซียนสวรรค์ การปะทะกันเช่นนี้ กลุ่มของเซียนปฐพีจะไม่มีอำนาจในการป้องกันตัวจากหินที่จะมาทำร้ายร่างกายของพวกเขา ถึงแม้จะมีอาวุธเซียนของตนเองพร้อมที่จะโจมตีก้อนหิน พวกมันก็ไม่ได้รับความเสียหายเลย

ในเวลาไม่กี่ชั่วลมหายใจ เซียนปฐพียี่สิบคนก็เสียชีวิตในการต่อสู้ ในสายตาของเจี้ยนเฉินมีแต่เซียนสวรรค์เท่านั้นที่มีโอกาสต่อสู้กับเขา เซียนปฐพีอาจเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสูงในทวีป แต่สำหรับเขา เซียนปฐพีไม่มีโอกาสเลยแม้แต่น้อยในการทำร้ายหรือเข้าใกล้เขา

เสียงฝีเท้าอันหนักหน่วงซึ่งได้ยินได้ในขณะที่กองทหารชั้นยอดของทหารม้าหลั่งไหลเข้ามาราวกับคลื่นยักษ์ มีอย่างน้อย 1,000 คนที่พุ่งเข้าหาเจี้ยนเฉินล้อมรอบเขาเป็นวงกลมและจ้องมองอย่างดุดันไปที่เจี้ยนเฉิน

“คุณชาย ท่านเป็นใครและทำไมท่านทำลายพระราชวังแห่งราชอาณาจักรปิงหยางของเรา ? ” หนึ่งในผู้อาวุโสที่ขี่บนสัตว์อสูรระดับ 3 พูดด้วยท่าทางที่จริงจัง

เจี้ยนเฉินมองผ่านผู้อาวุโสและพระราชวังสีทองคำและสีแดงโดยไม่ตอบคำถามของเขา

มันสายเกินไปแล้ว ไฟรอบร่างของเจี้ยนเฉินระเบิดออกไปด้านนอกเปลี่ยนเป็นกำแพงไฟที่สว่างแผ่ขยายออกไปทั่วพื้นที่และพัดปกคลุมท้องฟ้าด้วยอุณหภูมิสูง ในไม่ช้าท้องฟ้าก็กลายเป็นพื้นที่ที่ร้อนระอุโดยไม่มีใครหายใจเข้าไปข้างในได้

การพวยพุ่งของเปลวไฟได้แผ่ขยายไปรอบ ๆ พื้นที่อย่างท่วมท้น ทหารจำนวนมากอยู่ในเส้นทางของมัน ด้วยอุณหภูมิที่สูง ไฟก็ทำให้เกราะเหล็กเปลี่ยนมาเป็นสีแดงเพลิงก่อนจะเปลี่ยนเป็นเหล็กหลอมเหลว

ทหารนับไม่ถ้วนที่ถูกโจมตีจากการโจมตีครั้งนี้เริ่มร้องออกมาด้วยเสียงโหยหวนอย่างน่าสังเวช ในทางกลับกันผู้อาวุโสที่โชคดีที่รอดพ้นจากการโจมตีและสามารถมองดูด้วยสายตาที่งุนงง

ในขณะนั้นพลังที่น่าเกรงขามทั้งสองกำลังบินออกจากวังด้วยเสียงคำรามที่ดุร้าย จากนั้นจะเห็นเซียนสวรรค์ทั้งสองลอยอยู่เหนือหัวด้วยความโกรธแค้นจากที่เกิดเหตุ

“เจ้าเป็นใคร ? ทำไมเจ้าถึงโจมตีอาณาจักรปิงหยาง ? ” หนึ่งในเซียนสวรรค์จ้องที่เจี้ยนเฉินสายดาที่ดุร้าย แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะฆ่าทหารของพวกเขาจำนวนมาก แต่เขาต้องการสอบถามเบื้องหน้าเบื้องหลังอย่างรอบคอบ

ฟองอากาศของธาตุลมล้อมเจี้ยนเฉินทำให้เขาลอยขึ้นไปในอากาศเพื่อพบกับเซียนสวรรค์ทั้งสองในระดับของพวกเขา

“ข้ามาจากอาณาจักรเกอซุน วันนี้ข้าจะทำให้อาณาจักรปิงหยางจ่ายค่าตอบแทนมหาศาลสำหรับความผิดของเจ้า” เจี้ยนเฉินพูดอย่างใจเย็น แต่ด้วยแววตาที่ดุร้าย จิตสังหารของเขาเป็นเรื่องธรรมดาที่จะเห็นจากเขา

เมื่อได้ยินคำตอบของเขา เซียนสวรรค์ทั้งสองก็จ้องมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ ตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่อาณาจักรเกอซุนมีบุคคลที่มีความสามารถเช่นนี้ ? พวกเขาไม่เคยได้ยินเรื่องคนผู้นี้มาก่อน