เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 578

ตอนที่ 578: การฝังศพที่น่าประทับใจ (2)

มันไม่ได้ใช้เวลานาน สำหรับรถม้าที่มาหยุดอยู่ตรงหน้าโรงเตี้ยม คนหนึ่งสามารถบอกได้ว่า รถม้าที่มาใหม่นั้น มันงดงามอย่างยิ่ง ขณะที่มันเต็มไปด้วยดอกไม้ เหมือนกับว่า รถม้านี้ใช้ตกแต่งในเทศกาลบางอย่าง

เจี้ยนเฉินได้แบกโลงศพของไป๋หยุนไห่ออกจากโรงเตี้ยม ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ ขึ้นเข้าไปในรถม้า

รถม้าที่เช่านั้นเป็นเป็นเช่นเดียวกับรถม้าที่มีสัตว์อสูรระดับ 1 แต่ทว่าสัตว์นั้นได้ถูกแทนที่ด้วยสัตว์อสูรระดับ 4 ซึ่งมันเป็นความแปลกใหม่สำหรับเมืองเฟิงหยาง พวกเขาไม่เคยได้ยินใครใช้สัตว์อสูรระดับ 4 เป็นสัตว์อสูรลากมาก่อน

หลังจากทุกอย่างเสร็จสิ้น กลุ่มคนนั้นได้ออกไปจากเมือง พวกเขาค่อย ๆ ขับรถม้าออกจากเมือง หลายคนเลือกที่จะเดิน แต่กองทัพเทพดาบตะวันออกอย่างน้อย 50 คน ยังคงนั่งอยู่บนด้านบนของสัตว์อสูรระดับ 4 ราวกับยามที่จงรักภักดี พวกเขาปกป้องรถจากทั้งสองข้างทาง มันเดินทางลงบนถนนที่ทอดยาว ท่ามกลางผู้คนที่พูดคุยเกี่ยวกับพวกเขา

ขบวนเช่นนี้ในเมืองเฟิงหยางนั้นแม้กระทั่งพ่อค้าและทหารรับจ้างต่างก็เต็มไปด้วยความตกตะลึง พวกเขารีบแยกย้ายกันออกไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาเห็นสัตว์อสูรระดับ 4 ผู้ที่เป็นเจ้าของพวกมันจะต้องเป็นผู้ที่เขาไม่อาจที่จะล่วงเกินได้

รถม้ายังคงเดินทางออกไปอย่างรีบเร่งพร้อมกับคนรอบข้าง ออกจากเมืองเฟิงหยาง พวกเขาเดินทางอย่างรวดเร็ว และไม่นานนักรถม้าก็มาถึงภายในอาณาจักรเกอซุน

เจี้ยนเฉินนั้นไม่ได้ลืมเรื่องของครอบครัวหยุน เขามีกองทัพที่คอยดูที่ด้านหลังรถม้า

การเดินทางสั้น ๆ นี้ใช้เวลาประมาณ 7 วัน ก่อนกลับมาที่เมืองลอร์ ภายในอาณาจักรเกอซุน ระยะเวลา 7 วันก็ไม่ได้มากสำหรับเจี้ยนเฉิน หมิงตงและทหาร แต่กับไป๋เหลียนและไป๋หยุนเทียนนั้นไม่เคยเดินทางไกล ใบหน้าของพวกนางจึงเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง

หลังจากกลับถึงบ้าน ไป๋หยุนเทียนไม่สนใจร่างกายเหนื่อยล้าของนางและพยายามหาผู้ช่วยพ่อบ้านของตระกูลเจียงหยางเพื่อจัดงานศพของไป๋หยุน

เมื่อเขาได้ยินข่าว ผู้ช่วยพ่อบ้านดูลังเล ฮูหยินสี่ การจัดงานศพหลังจากที่ตระกูลเจียงหยางพึ่งตกแต่งคฤหาสน์ใหม่ไม่นานนั้นไม่เหมาะสม ผู้อาวุโสของตระกูลส่วนใหญ่มักไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้

ไป๋หยุนเทียนมีใบหน้าที่มืดครึ้ม ขณะที่นางกล่าวว่า คนนอกอะไร ? นี่น้องสาวของข้า ผู้ช่วยพ่อบ้านซู เจ้าช่วยจัดการให้ทันที

. . . . . . . เขาพบตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก ตระกูลเจียงหยางนั้นไม่ได้เป็นแค่ตระกูลเล็ก ๆ พวกเขาเป็นตระกูลขุนนางภายในอาณาจักรเกอซุน การจัดงานให้คนนอก ผู้ช่วยพ่อบ้านพบว่าไม่เหมาะสม

พวกเจ้าได้ยินสิ่งที่ท่านแม่พูดหรือไม่ รีบฝังน้าของข้าที่นี่ รีบเตรียมการ เจี้ยนเฉินที่เดินตามมาจ้องมองด้วยสายตาที่คมกริบ

หลังจากถูกโจมตีด้วยสายตาโมโหของเจี้ยนเฉิน ผู้ช่วยพ่อบ้านเริ่มสั่นเทา นายน้อย ! ข้าต้องขออภัย นายน้อยสี่ ข้าจะรีบเตรียมการทันที เมื่อเจี้ยนเฉินก็พูดขึ้น เขาไม่กล้าพูดวาจายอกย้อนกับเจี้ยนเฉิน เจี้ยนเฉินอยู่ในตำแหน่งสูงสุดของตระกูลเจียงหยาง ทุกคนต่างตระหนักถึงมัน เกียรติและศักดิ์ศรีของตระกูลเจียงหยางนั้นล้วนแต่ได้รับมาเนื่องจากเป็นน้ำมือของเจี้ยนเฉิน

เมื่อเจี้ยนเฉินพูด ไม่มีแม้แต่คนเดียวหรือแม้แต่ผู้อาวุโสของตระกูลจะกล้าเอ่ยคำพูดที่ขัดแย้งกับอีกฝ่าย

ภายใต้การจัดการของผู้ช่วยพ่อบ้าน ทหารยามและคนรับใช้ของตระกูล แยกย้ายไปปฏิบัติงานทันทีเพื่อเตรียมงานศพและการจัดการสิ่งที่จำเป็น ในตอนท้าย เป็นเจียงหวู่จี่เองที่มาคอยให้คำแนะนำแก่ผู้อื่น

ภายใต้ความพยายามร่วมกันของผู้คนนับร้อย ก่อนที่ทุกอย่างจะเสร็จสมบูรณ์ โลงศพของไป๋หยุนไห่มีดอกไม้สดจัดอยู่รอบ ๆ ภาพของไป๋หยุนไห่นั้นสร้างมาจากความทรงจำในอดีต จากภาพ ไป๋หยุนไห่ดูเป็นคนที่สง่างาม และผู้คนสามารถเห็นความคล้ายคลึงกันอย่างใกล้ชิดระหว่างนางกับไป๋หยุนไห่

หลังจากทุกอย่างเรียบร้อย ภายในงานศพ พิธีการก็เริ่มขึ้น ส่วนที่เหลือของเมืองลอร์ต่างก็พบว่าการจัดงานศพในเมืองนั้นเป็นเรื่องที่ประหลาดนัก ในเวลาเดียวกัน มันทำให้เกิดการกล่าวขานไปทั่วเมือง หัวหน้าตระกูลหลักทั้งสามของเมืองลอร์ต่างก็มาเยี่ยมเยือนและสอบถามว่าเกิดอะไรขึ้น ในขณะเดียวกัน หลายฝ่ายที่เป็นตระกูลขนาดเล็กต่างเดินทางมาเป็นอย่างดีเพื่อแสดงความเสียใจของพวกเขา พวกเขายังหวังว่าพวกเขาจะได้เข้าร่วมงานศพด้วยตัวเอง

หลังจากวันที่สองของงานศพ แม้กระทั่งราชาของอาณาจักรเกอซุนก็เสด็จมายังเมืองลอร์พร้อมกับผู้บัญชาการของเขา ไป๋เต๋าและทหารประมาณ 500 คน แม้กระทั่งอาจารย์ใหญ่ของสถาบันคากัต คาเฟอร์ ได้รับทราบ และบินจากสำนักศึกษาของเขาเพื่อมาร่วมงาน

กับสถานะพิเศษของตระกูลเจียงหยาง อนาคตทั้งหมดของอาณาจักรเกอซุนขึ้นอยู่กับตระกูลนี้ ตอนนี้ งานศพก็พลันผุดขึ้นมาในตระกูล เมืองทั้งหมดก็กลายเป็นตกใจ และสงสัยว่าเป็นคนสำคัญผู้ใดที่ได้จากไป สำหรับเหตุผลที่ทำให้ขุมพลังหลักของอาณาจักรมารวมตัวกันได้

เมื่อพวกเขาตระหนักว่า มันคือน้องสาวของไป๋หยุนเทียน ทุกคนต่างก็ถอนหายใจ

ไป๋เต๋าหันกลับไปมองหลุมศพของไป๋หยุนไห่อีกครั้ง ใครเป็นฆาตกรที่สังหารหยุนไห่ ! ?

เขาถูกขังอยู่ภายในบ้าน ข้าไม่อยากให้มันตายง่าย ๆ ดังนั้น เราทิ้งมันไว้ที่นั่นสักพัก เจี้ยนเฉินตอบ ไป๋เหลียนได้มอบยาแก้พิษ ทำให้เขาหลุดพ้นจากอันตรายถึงตายของมัน

เจี้ยนเฉินลังเลเมื่อเห็นไป๋เต๋ามีดวงตาที่ลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิง ท่านลุง อย่าปล่อยให้มันตายอย่างง่ายดาย

ข้ารู้ ! ไป๋เต๋าไม่แม้แต่จะหันกลับไปตอบ เขารีบเดินให้พ้นจากสายตาของเจี้ยนเฉิน

ไม่นานหลังจากที่เขาหายตัวไป เสียงร้องไห้คร่ำครวญเป็นทุกข์ได้ยินมาจากภายในตระกูลเจียงหยาง มันเป็นเสียงที่เจ็บปวดโอดครวญ ทุกคนที่ได้ยินมันก็จะบอกได้ว่าเป็นคนที่ถูกทรมาน

ในชั่วพริบตา ครึ่งเดือนผ่านไปและงานศพที่ถูกจัดขึ้นภายในตระกูลเจียงหยางก็ค่อย ๆ ถูกลืมเลือนหายไป แม้กระทั่งไป๋เหลียนและไป๋หยุนเทียนที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดก็เริ่มลดน้อยลง แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้น มันก็แทบจะไม่เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของพวกนาง

ไป๋เต๋ายังคงอยู่ภายในคฤหาสน์เจียงหยางอีกครึ่งเดือน ในช่วงเวลานี้ ความเกลียดชังที่เขารู้สึกกับคนที่ฆ่าไป๋หยุนไห่ได้ฝังลึกถึงภายในกระดูกของเขา และทุก ๆ วัน เขาจะใช้วิธีที่โหดร้ายที่สุดเท่าที่เขารู้จักเพื่อทรมานหัวหน้าครอบครัวหยุน มันจะเป็นนรกของความเจ็บปวด หลังจากผ่านวิธีการทั้งหมดที่เขารู้ในร่างกายของมนุษย์ ไป๋เต๋าก็ให้เขาตกตายอย่างช้า ๆ ด้วยความทรมาน เมื่อเขาตายแล้วก็โยนศพของเขาให้สัตว์ป่ากัดกิน สิ่งที่มนุษย์ต้องทนทุกข์ทรมานในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่จนกระทั่งตาย อาจอธิบายได้ว่าเป็นประสบการณ์ที่เลวร้ายที่สุดที่จะรู้สึกได้ในทวีปนี้ หลังจากการเสียชีวิตของหัวหน้าครอบครัวหยุน ความพยาบาทสำหรับไป๋หยุนไห่ในที่สุดก็ถึงจุดจบ ไป๋เต๋าไม่ได้อยู่ต่ออีกนานนักหลังจากนั้นและเขากลับไปที่พระราชวังในวันถัดไป

หลังจากที่ไป๋เต๋าจากไป เจี้ยนเฉินและคนอื่น ๆ ชุมนุมกันพร้อมกับพ่อแม่และคนอื่น ๆ จากตระกูล พวกเขาเตรียมจะจากไปเพื่อพัฒนากลุ่มทหารรับจ้างอัคนี

ญาติผู้พี่ โปรดให้ข้าไปกับท่าน ทันใดนั้น ไป๋เหลียนขอไปกับเจี้ยนเฉิน ด้วยใบหน้าที่จริงจังของนาง

Related