เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 621

ตอนที่ 621: หวังยี่เฟิง

น้องชาย เจ้าช่างเป็นคนบ้าบิ่น ถ้าเจ้าสอดมือของเจ้าเข้ามายุ่งกับธุระของตระกูลเฮยหยุน เจ้าอยากตายหรือ ? ชายวัยกลางคนหนึ่งตะเบ็งเสียงไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความโกรธ

ยังคงยิ้มด้วยความรังเกียจ เจี้ยนเฉินตอบว่า วิธีที่ข้าเห็นนั้น คนที่อยากจะตายคือเจ้าสามคน และไม่ใช่ข้า

เจ้ากำลังรนหาที่ตาย ! ชายสามคนตะโกนโผงผางด้วยความโกรธ ทันใดนั้น ชายสองคนได้ทะยานเข้าหาพร้อมอาวุธเซียนของพวกเขา เพื่อที่จะได้สั่งสอนเด็กหนุ่มคนนี้ที่ล่วงเกินพวกเขา

เจี้ยนเฉินชี้ไปที่พวกเขาสองคน ปราณกระบี่บินไปที่ทั้งสอง

ฟึ่บ ! ฟึ่บ !

ปราณกระบี่ฝังตัวอยู่ในหน้าผากของชายคนนั้นและจากนั้นทะลุออกไป ทิ้งไว้ซึ่งข้างหลังเป็นโพรงขนาดใหญ่

ยังไม่มีเวลาเพียงพอสำหรับพวกเขาที่จะกรีดร้องก่อนตาย ร่างกายของพวกเขายังคงอยู่อีกห้าหรือหกเมตรเนื่องจากแรงโน้มถ่วงของพวกเขา ในที่สุดพวกเขาก็ล้มลงบนพื้นด้วยสายตาของพวกเขาที่ยังคงเบิกกว้างในขณะที่ตาย

ความจริงที่ว่าเจี้ยนเฉินได้สังหารเซียนปฐพีราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพียงแค่กระดิกนิ้ว ก็ทำให้เกิดความประหลาดใจให้กับทุกคนที่เฝ้าดู พวกเขาถอยห่างไปหลายเมตรเพื่อรักษาความปลอดภัยของพวกเขา ขณะที่พวกเขาอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึงในแววตา แม้กระทั่งผู้ที่ยืนอยู่ใกล้กับเจี้ยนเฉินก็ยังคงรักษาระยะห่างของพวกเขา ไม่มีแม้แต่คนเดียวก็กล้าที่จะเข้าใกล้ราวกับกลัวที่จะก่อให้เกิดปัญหากับชายคนนี้

ผู้รอดชีวิตคนเดียวที่ยังเหลืออยู่จากตระกูลเฮยหยุนก็ตะลึงกับความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉิน เขาตระหนักดีถึงความแข็งแกร่งของสหายทั้งสองของเขา พวกเขาแข็งแกร่งกว่าเขา ถึงแม้เขาจะเป็นคนที่ได้เปรียบอย่างเต็มที่ แต่ทว่าชายหนุ่มอายุ 20 ปีผู้นี้สามารถฆ่าพวกเขาได้อย่างง่ายดาย

ชายคนนั้นได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว โดยไม่ลังเลในการตัดสินใจของเขา หันไปรอบ ๆ และหนีไปทันที เขาเป็นคนฉลาดและรู้ว่าเจี้ยนเฉินเป็นคนที่แข็งแกร่งพอที่จะปะทะกับตระกูลของเขา ถ้าเขาอยู่ข้างหลัง เขาจะถูกฆ่าเหมือนสหายของเขา ดังนั้นวิธีเดียวที่จะรอดคือการหลบหนี

เล็งจ้องมองที่ชายผู้หนีรอด เจี้ยนเฉินยกมืออีกครั้งและยิงลำแสงปราณกระบี่เข้าไปในน่องของชายผู้นั้นได้อย่างถูกต้อง

ชายคนนั้นเปล่งเสียงกรีดร้องที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด เมื่อลำแสงเดินตรงไปที่ขาของเขา ด้วยความเจ็บปวดที่ยิงผ่านขา ความสามารถในการวิ่งของชายคนนี้ลดลง เมื่อได้รับการกระแทก ทำให้เขาล้มลงกับพื้น

ค่อย ๆ เดินตรงไปยังชายวัยกลางคน เจี้ยนเฉินมองเขาด้วยสายตาเย็นชา ตระกูลเฮยหยุนอยู่ที่ไหน ?

ไม่มีความกลัวในสายตาของชายคนนั้น ขณะที่เขาโหดร้ายกลับมาที่เจี้ยนเฉินว่า ข้าไม่กลัวที่จะตาย ! ไม่ว่าจะด้วยการทรมานหรือการเจ็บปวด เจ้าก็จะไม่ได้อะไรจากข้า !

“เจ้าดูไม่เหมือนผู้ชายที่อยากตาย เจี้ยนเฉินยิ้ม

ชายหนุ่มที่ถูกไล่ล่าโดยทั้งสามคนนี้คลานไปมาที่เท้าของเขาด้วย เขากัดฟันด้วยเจ็บปวด เมื่อเขาเห็นว่าสัตว์อสูรที่อยู่ในมือของเขาไม่เป็นอันตราย เขาผ่อนลมหายใจหลังจากฟังเจี้ยนเฉิน เขาพูดว่า ข้ารู้ว่าครอบครัวเฮยหยุนอยู่ที่ไหน น้ำเสียงของเขาอ่อนแอลง เนื่องจากอวัยวะภายในของเขาได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก

แสงแวบเข้ามาในดวงตาของเจี้ยนเฉิน ขณะที่เขาใช้ข้อมูลนี้ หากมีคนอื่นรู้คำตอบแล้ว เจ้าจะมีประโยชน์อะไร ? ด้วยการระเบิดพลังโจมตีเพียงครั้งเดียวของปราณกระบี่ เขาแทงมันตรงเข้าไปในศีรษะของชายคนล่าสุด

หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินก็เดินไปหาคนอื่น เมื่อเขาเห็นว่าชายหนุ่มได้รับบาดเจ็บมากเพียงใด เจี้ยนเฉินก็ลังเลใจเล็กน้อย จากนั้นเขาก็หยิบยาจิตวิญญาณธาตุแสงออกจากแหวนมิติของเขาและส่งมอบให้เขา กินสิ่งนี้และฟื้นฟูความแข็งแกร่งของเจ้า เจ้าจะพาข้าไปที่ตระกูลเฮยหยุน ดังนั้นการเดินทางไปที่นั่นในตอนนี้ จะไม่สะดวกสำหรับพวกเราทั้งคู่

นายท่าน ข้าขอขอบคุณสำหรับความเมตตากรุณาของท่านในการช่วยข้า แต่สิ่งนี้มันมากเกินไปสำหรับ … ชายหนุ่มลังเลที่จะรับมัน

ยาจิตวิญญาณแสงระดับ 6 ไม่เป็นปัญหาสำหรับข้า กินมัน เจี้ยนเฉินโบกมือนิ้วมือ ส่งยาเข้าปากของชายหนุ่มให้เขากลืนลงไป

ขณะที่เขาตระหนักบางสิ่งอย่างฉับพลัน มันได้โจมตีหวังยี่เฟิง ทำให้เขาตกตะลึง เจ้าคือเจี้ยนเฉินหรือ ?

ถูกต้อง ! เจี้ยนเฉินยืนยัน

“อา ! ดังนั้นเจ้าคือเจี้ยนเฉิน ! สีหน้าหวังยี่เฟิงดูซับซ้อนอย่างมาก ชื่อเสียงของเจี้ยนเฉินนั้นโด่งดัง เขาไม่ใช่แค่ราชาทหารรับจ้างเท่านั้น แต่เขายังเป็นเซียนสวรรค์ที่ฆ่าเซียนสวรรค์ทั้งห้าภายในเมืองทหารรับจ้างด้วยตัวเอง ความกล้าหาญในการต่อสู้ที่น่าอัศจรรย์นั้นน่าทึ่งและไกลเกินกว่าที่จะให้ชายคนใดนิ่งเฉยได้ หวังยี่เฟิงก็ไม่มีข้อยกเว้นเรื่องนี้

หวังยี่เฟิงไม่คิดเลยว่าคนที่ช่วยชีวิตเขานั้นจะเป็นถึงราชาทหารรับจ้าง เจี้ยนเฉิน เมื่อเทียบกับเขา หวังยี่เฟิง เกือบจะเป็นโลกที่แตกต่างในอำนาจและชื่อเสียงซึ่งทำให้เขาพูดไม่ออกเลยทีเดียว

ข้าไม่คิดว่าข้าจะได้พบกับเจี้ยนเฉินที่มีชื่อเสียง การได้พบกับท่านถือเป็นเกียรติที่ข้า หวังยี่เฟิง ไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อน เจี้ยนเฉิน แม้ว่าข้าจะไม่แข็งแกร่งเท่าที่ท่านเป็น แต่ข้าเป็นเซียนปฐพีวัฏจักรที่ 2 ถ้าท่านจะอนุญาตให้ทำเช่นนั้น โปรดให้ข้าติดตามท่าน ข้าจะทำงานหนักเยี่ยงม้าและข้าจะซื่อสัตย์เหมือนสุนัข ! หวังยี่เฟิงมองไปข้างหน้าอย่างคาดหวัง เขาจริงจังในคำขอของเขา เพื่อรับใช้เซียนสวรรค์ มันจะไม่ทำร้ายเขาในทางใด ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเซียนสวรรค์ที่มีศักยภาพไม่จำกัดเช่นเขา

มองอย่างรวดเร็วที่หวังยี่เฟิง เจี้ยนเฉินส่ายหน้า ข้ามีศัตรูมากมายที่เท่าเทียมกัน เท่าที่ข้ามีอำนาจ ติดตามข้า จะไม่ใช่ความคิดที่ดี บางทีเจ้าอาจพบว่าตัวเองตกอยู่ในนรก

ข้า หวังยี่เฟิง ไม่กลัวที่จะตาย เพื่อที่จะมีชีวิตอยู่ ! ข้าไม่กลัวศัตรูและต้องการเดินทางไปกับท่านอย่างแท้จริง ข้าต้องการที่จะเดินทางไปกับท่านมากกว่าการไปด้วยตัวเอง เจี้ยนเฉิน โปรดยอมรับข้าเป็นพรรคพวกของท่าน หวังยี่เฟิงพูดด้วยความตั้งใจ เขารู้ว่านี่เป็นโอกาสที่หายากมาก ดังนั้นเขาจึงไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้มันหลุดลอยไป

เจี้ยนเฉินลังเล ในช่วงเวลาสั้น ๆ เมื่อเขาได้เห็นความมุ่งมั่นของหวังยี่เฟิง เมื่อคิดถึงว่ามีเพียงไม่กี่คนที่อยู่ในเมืองทหารรับจ้างที่ภักดีกับเขา เจี้ยนเฉินได้พิจารณาข้อเสนอของเขาอีกครั้ง ดี เช่นนั้นแล้ว กลุ่มทหารรับจ้างขาดกำลังคนในตอนนี้ ข้าจะยอมรับเจ้า

คำตอบของเจี้ยนเฉินทำให้หวังยี่เฟิงมีความสุขเป็นอย่างมาก เขารู้สึกตื่นเต้น

Related