เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 707

ตอนที่ 707: การทำลายกลุ่มโจรมังกรวารี

“ความหายนะ เรื่องเลวร้ายที่ถูกทำนายไว้ ทวีปเทียนหยวนอาจจะต้องเจอกับเรื่องที่เลวร้ายในอนาคตอย่างนั้นหรือ ? แล้วเรื่องเลวร้ายที่ถูกทำนายไว้มันมาจากไหนกันล่ะ ? หรือจริง ๆ แล้วมันเกิดจากการที่เกราะไหมบรรพกาลซึ่งถูกสร้างโดยกฎของโลกได้ถูกทิ้งไว้” เจี้ยนเฉินรู้สึกสงสัยและอยากรู้เป็นอย่างมาก เขาอยากรู้ว่ามันเป็นหายนะแบบไหนกันแน่เพื่อที่จะหาทางแก้ไขมัน

“หรือบางทีมันอาจเป็นเพราะทวีปสัตว์เทวะ ? ในอนาคตอันใกล้นี้ ทวีปสัตว์เทวะจะมาโจมตีทวีปเทียนหยวนอย่างหนักแน่นอน” เจี้ยนเฉินคิดถึงทวีปสัตว์เทวะทันที แต่เขาก็เลิกสนในความคิดนี้ แม้ว่าเขาจะไม่มั่นใจว่าทวีปสัตว์เทวะนั้นมีความแข็งแกร่งเพียงใด เขารู้ว่าถึงว่าแม้ถ้าทวีปสัตว์เทวะแข็งแกร่งกว่าทวีปเทียนหยวนจริง มันก็ไม่ใช่ต้นเหตุแห่งเรื่องเลวร้ายที่ถูกทำนายไว้

ผู้อาวุโสทั้งสามคนของตระกูลเทียนฉินมองไปที่เจี้ยนเฉินที่จ้องมองเกราะทองอ่อนอย่างเหม่อลอย พวกเขาเชื่อว่าเจี้ยนเฉินนั้นดีใจอย่างมากที่ได้ครอบครองสมบัติเช่นนั้น หนึ่งในผู้อาวุโสเดินไปที่ข้าง ๆ เจี้ยนเฉินแล้วยิ้ม “เจี้ยนเฉิน ถ้าเจ้ายังสงสัยว่าเจ้าควรรู้สึกมีความสุขกับเกราะทองอ่อนนี้ดีหรือเปล่า นี่คือสมบัติที่หาได้ยากอย่างยิ่งในทวีปเทียนหยวน”

เจี้ยนเฉินได้สติคืนมาจากเสียงนั้น เขาซ่อนความรู้สึกของเขาไว้และสัมผัสไปที่เกราะทองอ่อนที่ทำโดยเทพหนอนไหมด้วยความชอบ เขายิ้ม “ข้ามีความสุข มีความสุขมาก ท่านผู้อาวุโสสูงสุดกล่าวถูกแล้ว เกราะทองอ่อนนี้คือสมบัติที่หาได้ยากยิ่ง ข้ารู้สึกประหลาดใจจริง ๆ ที่ได้ครอบครองอะไรเช่นนี้ในวันนี้”

“ฮ่าฮ่าฮ่า สหายข้า ตอนนี้หัวหน้าของกลุ่มโจรมังกรวารีและบรรดาเซียนสวรรค์ของพวกมันจำนวนมากก็ได้ตายไปแล้ว ข้าสงสัยว่าท่านจะเอายังไงกับพวกที่เหลือนี้ ? ” ผู้อาวุโสสองของตระกูลเทียนฉินถามถึงคำสั่งต่อไป เขาช่างสุภาพยิ่งนัก

หลังจากที่ได้ยินดังนั้น เจี้ยนเฉินก็มองไปรอบ ๆ เขาก็เห็นว่าพวกกลุ่มโจรหลายคนได้อยู่บนยอดภูเขาและหลบซ่อนอยู่ไกล ๆ แล้วจ้องไปมาที่เจี้ยนเฉินอย่างเป็นกังวล พวกเขากลัวว่าเจี้ยนเฉินจะฆ่าพวกเขา พวกเขามีความคิดที่จะหนีแต่ภูเขานั้นก็สูงชันเป็นยิ่งนัก และก็มีเพียงเส้นทางเดียวเท่านั้นที่จะใช้ลงจากภูเขาได้ และเส้นทางนั้นก็ถูกขวางไว้โดยคนของตระกูลเทียนฉิน พวกเขาทั้งหมดจึงติดอยู่บนภูเขานั้น

“อย่าฆ่าข้า อย่าฆ่าข้าเลย ท่านผู้กล้า ข้าขอร้อง ปล่อยข้าไปเถอะ ถ้าท่านปล่อยข้า ข้า กันโห่วเอ๋อ จะทำงานรับใช้ท่านเยี่ยงทาสและรับใช้ท่านตลอดไป” ทันใดนั้นเองโจรคนนั้นก็คุกเข่าลงและเริ่มก้มลงที่พื้นเพื่อขอความเมตตา น้ำเสียงเขาเต็มไปด้วยความวิงวอน

เมื่อมีคนเริ่มกล่าวเช่นนั้นแล้ว ผู้คนที่เหลือข้างหลังเขาก็ได้สติ พวกเขาเริ่มคุกเข่าลงเช่นกัน แล้วคุกเข่าลงคำนับกับพื้นเพื่อขอความเมตตาโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

“ท่าน กรุณาไว้ชีวิตข้า ข้า หลี่ซันเอ๋อ ยินดีจะทำงานเยี่ยงทาสให้กับท่าน”

“ท่านอย่าฆ่าข้าเลย ข้าขอร้อง อย่าฆ่าข้า ถ้าท่านปล่อยข้าไป ท่านจะเป็นเหมือนดั่งพ่อแม่ของข้า ข้ายินดีที่จะมอบทรัพย์สินทุกอย่างให้กับท่าน”

…

ในพริบตาเดียว บนยอดเขามังกรขนดก็เต็มไปด้วยผู้คนอย่างหนาแน่น พวกเขาทั้งหมดร้องขอความเมตตาดังก้องกังวานไปทั่วทั้งภูเขา แม้แต่เซียนปฐพี 2-3 คนยังเลือกที่จะคุกเข่าอ้อนวอนขอความเมตตาด้วย อย่างไรก็ตาม มีพวกโจรบางคนที่ไม่กลัวตายและยังคงยืนนิ่งอยู่ พวกเขาไม่มีร่องรอยความกลัวในแววตาเลย

การที่ได้เห็นผู้คนจำนวนมากที่ล้อมรอบอยู่คุกเข่า เจี้ยนเฉินย่นคิ้วเล็กน้อยแล้วพูด “พวกเจ้าทั้งหมด หุบปากซะ ! ” แม้ว่าเสียงของเจี้ยนเฉินจะไม่ได้ดังมาก แต่ทุก ๆ คำนั้นก็ได้ยินชัดเจน ทันใดนั้น พวกเขาก็เงียบแล้วมองจ้องไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความวิงวอน

ในขณะนั้น บนยอดเขามังกรขนดช่างเงียบสงัด

เจี้ยนเฉินมองไปรอบ ๆ และพูด “ใครที่ยังอยากมีชีวิตอยู่ ก็ไปปล่อยตัวคุณหนูตระกูลเทียนฉินออกมาอย่างไร้รอยขีดข่วนซะ”

ทันทีที่เจี้ยนเฉินพูดจบ กลุ่มกลุ่มโจรก็แตกออกเหมือนรังผึ้ง พวกเขาพุ่งตรงไปข้างในอย่างเร็ว พยายามที่จะเป็นคนแรกในการนำตัวคุณหนูออกมาอย่างไร้รอยขีดข่วน

นี่อาจเป็นเพราะสิ่งนี้เป็นเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้พวกเขามีชีวิตอยู่

ผู้คนจำนวนมากออกมารอบทิศทาง กลุ่มโจรทั้งหมดพุ่งตรงไปในทิศทางเดียวกัน แม้แต่เซียนปฐพีหลายคนก็เป็นหนึ่งในนั้น

ไม่นานนัก คุณหนูในชุดแต่งงานสีแดงก็ถูกพามาจากกลางกลุ่มของคนเหล่านั้น นางแสดงท่าทีถึงความสงสัยและไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“ผู้อาวุโส คุณหนูถูกพาออกมาโดยไร้รอยขีดข่วน พวกเราหวังว่าท่านจะทำตามที่พูดและปล่อยพวกเราไป” ทันทีที่กลุ่มโจรนำตัวคุณหนูที่กำลังสับสนออกมา พวกเขาก็อ้อนวอนเจี้ยนเฉิน ไฟแห่งความหวังก็ได้เกิดที่ในตาของพวกเขา

ในขณะนั้นเอง สาวน้อยนั้นก็สังเกตเห็นกลุ่มคนของเจี้ยนเฉิน หลังจากนั้นไม่นาน สายตาของนางก็จ้องไปที่ศพทั้ง 20 ศพของเซียนสวรรค์ เมื่อนางเห็นศพของหัวหน้ากลุ่มโจร นางก็เข้าใจได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

ชายหนุ่มในชุดคลุมสีแดงถูกมัดมืออยู่ถูกพามาที่สนามโดยคนตัวใหญ่หลายคน หลังจากนั้น เขาก็ถูกโยนอย่างรุนแรงลงบนพื้น ชายนั้นพูดอย่างสุภาพกับเจี้ยนเฉิน “ผู้อาวุโส นี่คือลูกชายของหัวหน้ากลุ่มโจร เขาเป็นคนออกความคิดให้ลักพาตัวคุณหนูมา”

หลังจากได้ยินดังนั้น สายตาของเจี้ยนเฉินก็เย็นชา เขามองไปที่คนหนุ่มใกล้ ๆ และคิดว่าเขาน่าจะอายุประมาณ 30 ปีและดูท่าทางธรรมดา เขาดูท่าทางหยิ่งยโสอย่างไม่ได้ปิดบัง

“เจ้าคนชั่ว คนที่ออกความคิดที่จะลักพาตัวน้องสาวของข้าคือเจ้าซินะ ข้า ฉินเซียว จะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่” ไฟแห่งความโกรธแค้นประทุขึ้นที่ตาของฉินเซียว เขาพุ่งตรงไปเพื่อที่จะอัดชายหนุ่มคนนั้นในขณะที่ร้องออกมาเสียงดัง

“เจ้ากล้าทำร้ายข้าหรือ ! เจ้ารู้ไหมว่าพ่อของข้าคือใคร ? เขาเป็นถึงหัวหน้าของกลุ่มโจรมังกรวารี คนที่แข็งแกร่งรองจากเซียนผู้คุมกฎเชียวนะ เจ้ายังอยากมีชีวิตอยู่หรือไม่ ? และพวกเจ้าทั้งหมด เจ้ากำลังก่อกบฏหรือ ? ” ชายหนุ่มพยายามที่จะยกไหล่ขึ้นมาป้องกันหัวของเขาและร้องออกมาเสียงดัง เขาไม่ได้เข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้เลย

“หลี่หยุนจิ ทำไมเจ้าไม่ถ่างตาถั่ว ๆ ของเจ้าดูล่ะ พ่อของเจ้าก็นอนอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้” หนึ่งในชายร่างใหญ่ที่ลากเขามาก่นด่าไปที่เขา แม้ว่าเขาจะเป็นสมาชิกของกลุ่มโจรมังกรวารี แต่จอมยุทธของกลุ่มโจรมังกรวารีก็ได้ตายหมดแล้ว เขาจึงไม่ได้กลัวอะไร

“อะไร พ่อของข้าตายงั้นหรือ ? ” ลูกชายของหัวหน้ากลุ่มโจร หลี่หยุนจิตกตะลึง ในตอนนั้น เขาก็มองไปเห็นศพ 20 ศพที่อยู่ไม่ไกลในที่สุด เขานิ่งไปในทันที

“น้องเจี้ยนเฉิน ให้ข้าจัดการเจ้าชั่วนี้เอง ฮืม เจ้าพยายามจะครอบครองน้องสาวของข้า ข้า ฉินเซียว ข้าจะไม่ให้อภัยเจ้าแม้แต่น้อย” ฉินเซียวพูดกับเจี้ยนเฉิน เขาโกรธมาก

เมื่อได้ฟังที่ฉินเซียวพูด เจี้ยนเฉินก็ไม่ได้คัดค้านอะไรและเห็นด้วยอย่างไม่ลังเล

ด้วยเรื่องนี้ ทำให้ชื่อเสียงของตระกูลเทียนฉินเพิ่มมากขึ้นในบริเวณนั้น เรื่องที่ว่าพวกเขามีความสัมพันธ์กับเซียนผู้คุมกฎนั้นเป็นข่าวชิ้นสำคัญมาก ซึ่งทำให้กองกำลังในบริเวณรอบ ๆ อิจฉา ในเวลาเดียวกัน ตระกูลเทียนฉินก็กลายเป็นกองกำลังที่แข็งแกร่งที่ไม่สามารถถูกโจมตีได้ด้วยการหนุนหลังของเซียนผู้คุมกฎ

หลังจากที่จัดการกับเรื่องของที่นี่เสร็จแล้ว เจี้ยนเฉินก็ไม่ได้อยู่ที่นี่นานนัก เขาปฏิเสธการเชิญชวนให้เขาอยู่นานขึ้นและรีบมุ่งหน้าไปที่อาณาจักรฉินหวง

Related