เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 881

ตอนที่ 881: การยอมจำนนของซี่หวัง

ชาลีใจเย็นลงเพราะชายชราก่อนที่จะหันไปหาทูตทั้งสี่คน “บอกข้ามาโดยละเอียดอีกครั้งว่าเกิดอะไรขึ้น”

“ท่านผู้อาวุโสประจำศาลาที่เคารพ นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น เมื่อพวกเรากำลังรีบกลับมาที่ศาลาพร้อมกับสิ่งของนั่น พวกเราได้ผ่านเผ่าของเยิ่นเซิน ดังนั้นพวกเราจึงหยุดสักพัก เผ่าของเขากำลังเผชิญกับภัยอันตรายเพราะว่าจอมยุทธทั้งสามของเผ่าของเขาได้รับบาดเจ็บ ดังนั้น เยิ่นเซินจึงนำกลุ่มไปเพื่อจัดการในเรื่องนี้ พวกเราทั้งสี่คนพ่ายแพ้แก่คนที่ทรงพลังมากที่เผ่าอื่นและแหวนมิติของพวกเราก็ถูกเอาไปด้วย”

“ใช่ ไม่เพียงแต่พวกเขาจะเอาแหวนมิติของพวกเราไปเท่านั้น พวกเขายังต้องการที่จะฆ่าพวกเราอีก พวกเขาไม่เคารพศาลาเทพเจ้าอสรพิษเลย พวกเขาดูถูกพวกเรา” ทูตทั้งสองคนอธิบายแทนเยิ่นเซินโดยแต่ละคนก็เพิ่มข้อมูลบางอย่างเข้าไป พวกเขาโกรธมากเพราะว่าเกียรติของศาลานั้นสำคัญมากกว่าสิ่งอื่นอื่น

ชายชรามองไปที่ต้าไห่ที่เงียบอยู่แล้วถาม “ต้าไห่ จริงหรือไม่ ? “

เขาพยักหน้า “พวกเขาพูดความจริง ท่านผู้เฒ่าประจำศาลาที่เคารพ”

“ถ้างั้น พวกเรากำลังรออะไรอยู่? รีบส่งคนไปจับพวกเขา พวกเราจำเป็นต้องไปเอาของกลับมา” ชาลีสั่งทันที

ชายชราพยักหน้าเบา ๆ “การมีอยู่ของสิ่งของนั้นจะรั่วไหลออกไปไม่ได้ เมื่อศาลาเทพเจ้าแห่งท้องทะเลและศาลาวิญญาณสวรรค์รู้เรื่องเกี่ยวกับมัน เรื่องนี่จะเป็นปัญหาแน่ ดังนั้นส่งคนที่จะไม่เป็นจุดเด่นไปครั้งนี้ พวกเราไม่สามารถส่งคนไปเยอะและต้องไม่ส่งคนที่แข็งแกร่งเกินไป ต้าไฮ่ คนที่เอาแหวนมิติของพวกเจ้าไปนั้นแข็งแกร่งขนาดไหน ? “

ต้าไห่คิดและตอบกลับไป “ท่านผู้อาวุโสประจำศาลาที่เคารพ พวกเขาน่าจะอยู่ในขั้นสูงสุดของ 14 ดาวอ้างอิงจากการต่อสู้กับพวกเขา อย่างไรก็ตาม พวกเขานั้นทรงพลังมาก เทียบเท่ากับนักรบวิญญาณทะเล 15 ดาวบางคนเลยทีเดียว”

“ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ พวกเราจะส่งผู้อาวุโส 15 ดาวไป 2 คน พร้อมกับพวกเจ้าทั้งสี่เพราะว่าพวกเจ้าจำพวกนั้นได้” ชายชราพูดขึ้นมา

“ขอรับ ท่านผู้อาวุโสประจำศาลาที่เคารพ” ทูตทั้งสี่ตอบกลับมาพร้อมพร้อมกัน

“จำไว้ว่า นี่เป็นโอกาสเดียวของพวกเจ้าที่จะแก้ตัว ถ้าพวกเจ้าเอาของกลับมาได้ พวกเจ้าก็รอดตัวไป ถ้าพวกเจ้าพลาด โทสะของท่านเจ้าศาลาก็จะรอพวกเจ้าอยู่” ชาลีคำรามออกมาด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด

คำพูดที่เคร่งเครียดของชาลีทำให้ทูตทั้งสี่ตัวสั่น ความกลัวและไม่สบายใจพุ่งพรวดขึ้นในหัวใจพวกเขา พวกเขาอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว

ในตอนนี้ พวกเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ถ้าพวกเขารู้ว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น พวกเขาจะทำผิดพลาดแบบนี้ ไปทำไม ?

..

ทั้งสี่ออกไปจากศาลาอย่างรวดเร็วพร้อมทั้งผู้เฒ่าสิบห้าดาวและมุ่งตรงไปที่เผ่าแห่งความกล้า

ในขณะที่กลุ่มได้ออกไป เจี้ยนเฉินและนูบิสก็ได้จากไปเช่นกัน

เจี้ยนเฉินถือแผนที่ไว้ในมือในขณะที่เขามองไปรอบ ๆ เพื่อยินยันทิศทางในขณะที่พวกเขากำลังเดินทาง เขาต้องการที่จะทำให้มั่นใจว่าพวกเขาจะไม่หลงทาง

พวกเขาหยุดหลังจากเดินทางไปได้หลายหมื่นกิโลเมตร พวกเขาได้เดินทางผ่านที่รกร้าง ป่าโบราณ เจี้ยนเฉินมองไปรอบ ๆ และพึมพำ “พวกเราน่าจะอยู่ห่างจากเผ่าแห่งความกล้าประมาณ 70,000 – 80,000 กิโลเมตรในตอนนี้แล้ว น่าจะปลอดภัยแล้วล่ะ”

“พวกเราพักอยู่ที่นี่กันเถอะ พวกเราจะสามารถกลับไปที่ทวีปเทียนหยวนได้เมื่อพวกเราแข็งแกร่งเพียงพอแล้ว” ทั้งสองคนลดระดับลงมา และขุดถ้ำชั่วคราวเพื่อให้พัก

ในขณะที่พวกเขากำลังทำอย่างนั้นอยู่ ทูตทั้งสี่ก็ได้มาถึงเผ่าแห่งความกล้าพร้อมกับชายชราที่ดูไม่สำคัญ 2 คน พวกเขาตะโกนออกมาในขณะที่พวกเขาลอยอยู่ในท้องฟ้า “ผู้นำเผ่าอยู่ที่ไหน ? ออกมา ! “

ผู้นำเผ่าออกมาจากโถงหลักทันทีเมื่อเขาได้ยินเสียง ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวเมื่อเขาสังเกตุเห็นทูตทั้งสี่คน ก่อนที่พวกเขาจะมุ่งคาวมสนใจไปที่ชายชรา 2 คนที่ดูธรรมดาด้านหลังทูตทั้งสี่ ใจของเขาตกไปถึงตาตุ่มเหมือนเขารู้สึกได้ถึงลางไม่ดี

“ข้าคือผู้นำเผ่า มีอะไรที่ข้าจะช่วยท่านทูตได้หรือไม่ ? ” ผู้นำเผ่าตอบกลับพร้อมป้องมือ เขาสุภาพมาก

“พวกนั้นสองคนไปไหน ? เรียกพวกนั้นออกมา” เยิ่นเซินจ้องไปที่ผู้นำเผ่าในขณะที่เขาตะโกนออกไป เขาในตอนนี้มั่นใจมากเพราะเขามีจอมยุทธ 15 ดาวคอยหนุนหลังอยู่

“ท่านทูตที่เคารพ นักรบทั้งสองได้ออกไปได้ซักพักแล้ว พวกเขาไม่ได้อยู่ที่เผ่าของพวกเราอีกต่อไปแล้ว” ผู้นำเผ่าตอบกลับอย่างอ่อนโยน

“อะไรนะ ? พวกเขาไปแล้ว ? “

ทูตทั้งสี่ทำท่ากลัวทันที

“พวกนั้นไปทิศไหน ? พวกเขาไปที่ไหน ? ” ครั้งนี้ คนที่พูดเป็นหนึ่งในชายชรา

ผู้นำเผ่าชี้มือออกไปในทิศทางที่เจี้ยนเฉินและนูบิสได้บินไป “นักรบทั้งสองไปทางนั้น ส่วนพวกเขาไปที่ไหนนั้น ข้าไม่รู้” คนของเผ่าหลายคนเห็นทิศทางที่เจี้ยนเฉินและนูบิสบินไป ดังนั้น ผู้นำเผ่าจึงได้แต่ต้องพูดความจริงเท่านั้น เขาไม่อยากที่จะหลอกคนของศาลา

ท่าทางของซี่หวังเปลี่ยนไปทันที เขาไม่รู้ว่าจะตอบกลับอย่างไร เจี้ยนเฉินบินขึ้นมาแล้วพูด “ซี่หวัง เจ้าพยายามมากที่ตามพวกเรามาหลายหมื่นกิโลเมตร เข้าอยากจะจากไปแบบนี้จริง ๆ หรือ ? เจ้าไม่อยากได้น้ำศักดิ์สิทธิ์แล้วหรือไง ? “

ซี่หวังพ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชา เขาไม่ได้พูดอะไรเพราะเขากำลังคิดทางที่จะหนี

“เจ้าตัวคนเดียว เจ้าต้องการที่จะได้น้ำศักดิ์สิทธิ์เพื่อจะได้สำเร็จ 15 ดาว เอาอย่างนี้หรือไม่ ? เจ้าติดตามพวกเราไปในอนาคตและข้าจะรับผิดชอบในพัฒนาการของเจ้าเอง” เจี้ยนเฉินยิ้ม

สายตาของซี่หวังเป็นประกายตกใจ เขาจ้องเขม็งกลับไป “ด้วยน้ำศักดิ์สิทธิ์เป็นค่าตอบแทนงั้นหรือ ? “

“ถูกต้อง ! ” เจี้ยนเฉินตอบกลับ

“เจ้าปรารถนาที่จะให้น้ำศักดิ์สิทธิ์ที่เจ้าครอบครองอยู่งั้นหรือ ? “

“ไม่ ข้ายังจะไม่ให้น้ำศักดิ์สิทธิ์นี้กับเจ้า อย่างไรก็ตาม ข้ารับรองว่าข้าจะได้น้ำศักดิ์สิทธิ์อีกภายในไม่เกิน 50 ปี นั่นจะเป็นส่วนของเจ้าอย่างแน่นอน” เจี้ยนเฉินสาบานออกมา

“น้ำศักดิ์สิทธิ์จะปรากฏทุกครั้งในรอบหนึ่งพันปี มันเป็นไปไม่ได้ที่จะปรากฏขึ้นมาในอีก 50 ปีข้างหน้า ในขณะที่อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ที่ที่จะได้มันมานั้นยังเป็นปริศนาในเรื่องอันตราย มันจะเป็นความตายของเจ้าอย่างแน่นอนถ้าเข้าไปที่นั่น” ซี่หวังคำรามออกมา

“นั่นไม่ใช่ปัญหาของเจ้า เจ้ารู้ไว้เพียงว่าเจ้าจะได้รับน้ำศักดิ์สิทธิ์แน่ในอีก 50 ปี” เจี้ยนเฉินพูด

“ทำไมข้าจะต้องเชื่อเจ้าด้วย ? “

“เจ้าได้แต่เชื่อข้าเท่านั้นเพราะมันเป็นโอกาสเดียวที่เจ้าจะได้รับมันไป”

ซี่หวังเงียบ ตาของเขาฉายแววไม่สบายใจเพราะว่าเขาตกอยู่ในสภาวะที่ลำบากมาก เขามีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน ถ้าเขาไม่พัฒนาการล่ะก็ เขาจะมีชีวิตอยู่ได้อีกร้อยกว่าปีเป็นอย่างมาก

“เอาล่ะ ข้าตกลง ข้าจะตามเจ้าไปตั้งแต่บัดนี้แต่เจ้าต้องให้น้ำศักดิ์สิทธิ์กับข้าในอีก 50 ปี” ซี่หวังตกลงหลังจากตรึกตรอง เขาไม่มีทางเลือกเลยแม้แต่น้อย

Related