เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 1011

เย่หนานนั้นได้ดูถูกภรรยาของตนเองเช่นนี้

มีเพียงแค่ไม่หยุดที่จะฆ่า เขานั้นถึงจะสามารถแสดงออกมาถึงความโกรธแค้นที่อัดอั้นอยู่ในใจ

พลั๊ว！

ตุ๊บ！

หมับ！

อ้า！

อ๊า！

อ่า！

เสียงกรีดร้องอย่างโหยหวนนั้นไม่หยุดที่จะส่งเสียงดังออกมา

ปรมาจารย์จากปรมาจารย์แดนใหญ่ร้อยคนของตระกูลเย่นั้น ต่อหน้าของหยางเฟิงนั้นช่างเปราะบางจนเกินไป

หยางเฟิงชกไปหนึ่งหมัก ก็มีปรมาจารย์จากปรมาจารย์แดนใหญ่หนึ่งคนนั้นบินลอยออกไป

ก่อนที่จะตกลงบนพื้นอย่างแรง ก่อนที่จะไม่มีชีวิตอีก

การชกต่อยของหยางเฟิงนั้นธรรมดาแต่หนักแน่น

เขานั้นไม่ได้มีการโอ้อวดแต่อย่างใดเลย ทั้งหมดนั้นได้อาศัยแต่ความดุร้ายในร่างกายของเขา

หนึ่งหมัดชกออกไป ก้อนหินก้อนใหญ่ก็แทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ อีกทั้งไม่ต้องเอ่ยถึงเมื่อต่อยลงไปบนร่างกายของคน

ดังนั้น ผู้แข็งแกร่งจากปรมาจารย์แดนใหญ่ร้อยกว่าคนนี้นั้นช่างน่าสลดเอาสะจริงๆ

เดิมทีพวกเขาทุกคนนั้น นับว่าเป็นผู้แข็งแกร่งกันในแต่ละด้านจริงๆ，

แต่ว่าภายเบื้องหน้าของหยางเฟิงนั้น ทั้งหมดนั้นเป็นเหมือนกับลูกแกะที่รอโดนเชือด

เพียงชั่วครู่เวลาเดียว

ปรมาจารย์จากแดนใหญ่ร้อยกว่าคนนั้นต่างก็นอนสลบลงไปบนพื้นทั้งหมด

สายตาของพวกเขานั้นเบิกกว้าง และด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

แม้แต่ในตอนที่พวกเขานั้นใกล้จะตายก็คิดไม่ถึง

พวกเขานั้นเป็นผู้แข็งแกร่งจากปรมาจารย์แดนใหญ่ร้อยคน แต่กลับต้องมาตายให้กลับน้ำมือของคนคนเดียว！

หากข่าวนี้แพร่ออกไปนี่มันจะทำให้คนฟังนั้นตกใจกลัวเอา ！

ต้องทราบว่า พวกเขานั้นในต่างประเทศแข็งแกร่งจนจะเดินหรือทำอะไรในต่างประเทศก็ได้

แต่ว่าในเมืองต้าเซี่ย เขานั้นทั้งหมดนั้นล้มเหลวกันอย่างเสียท่า！

“นี่……”

ในตอนนี้เอง

เย่หนานนั้นตกตะลึงงัน

เขานั้นได้พาปรมาจารย์จากแดนใหญ่มาร้อยคน ทั้งหมดนั้นได้ตายในน้ำมือของหยางเฟิงหมดแล้ว？

ต้องทราบว่า เย่หนานในรอบนี้นั้น เขานั้นได้ประเมินค่าหยางเฟิงมาอย่างสูงมากแล้ว

เขานั้นได้ดูดซับการโดนซ้อมมาจากรอบก่อน

ก่อนที่จะพาผู้แข็งแกร่งจากแดนปรมาจารย์ใหญ่ร้อยคนมา

ในสายตาของเขานั้น

พลังอำนาจที่มากขายขนาดนี้ ไม่ต้องเอ่ยถึงการสู้กับหยางเฟิงตัวต่อตัว แม้จะกวาดล้างทั้งเมืองต้าเซี่ยนั้นก็ไม่ใช่ปัญหา

เขานั้นกัดฟันแน่นจ้องมองไปที่หยางเฟิง ที่ดวงตานั้นเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

“หยางเฟิง ข้าจะบอกอะไรเจ้านะ ข้านั้นเป็นคนของตระกูลเย่ฟอเรนท์นะ ！”

“หากเจ้านั้นกล้าที่จะฆ่าข้า ตระกูลเย่ฟอเรนท์ นั้นจะต้องไม่ปล่อยเจ้าเอาไว้แน่！”

“ตระกูลเย่ฟอเรนท์？”

เมื่อต้องเผชิญกับการข่มขู่ของเย่หนาน

หยางเฟิงยิ้มเยาะเย้ยเสียงออกมา

“เจ้าเอ่ยเป็นแค่นี้เองหรอ？”

“แต่ว่าก็ขอโทษด้วยนะ เจ้านั้นกล้าที่จะเหยียดหยามภรรยาของขา วันนี้เจ้าจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยเลยล่ะ！”

เมื่อสิ้นเสียงลง

แสงดวงตาที่ระเบิดออกมาจากดวงตาของหยางเฟิงอันเย็นยะเยือก

ทันใดนั้น

ออร่ากลิ่นอายความอาฆาตอันแรงกล้า ที่ปกคลุมเย่หนานเอาไว้

เย่หนานรู้สึกได้เลยว่าคอของตนเองนั้นตอนนี้เหมือนได้มีมือที่มองไม่เห็นนั้นบีบเอาไว้อยู่

ราวกับว่าในตอนนี้ ตนเองนั้นหายใจไม่ออกจวนใกล้จะตาย！

เมื่อต้องเผชิญกับวิกฤตแห่งความเป็นตาย

ทันใดนั้น ดวงตาของเย่หนานนั้นได้ปรากฏออกมาถึงแน่วแน่

เห็นเพียงเขานั้นได้ควัก กริชอันแหลมคมออกมาเล่มหนึ่ง ก่อนที่จะวางไว้บนคอของเย่เมิ่งเหยียน หลังจากนั้น ดวงตาที่น่าเกลียดเคียดแค้นจองไปที่หยางเฟิง แล้วเอ่ยข่มขู่“หยางเฟิง เจ้าไม่ต้องเข้ามานะ！ข้าจะบอกเจ้า หากเจ้ากล้าที่จะขยับตัวล่ะก็ ข้าจะฆ่าภรรยาของเจ้า！”