เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 1067

พ่อบ้านพูดไม่จบ เย่หรงก็ชกประตูห้องทำงานเสียงดังสนั่นทันที ประตูทั้งบานขาดกระจุยราวกับถูกพลังกำลังมหาศาลฉีกกระชากออกจากกัน

"หยางเฟิง! เฉินตง! ฉันต้องฆ่าแกให้ได้! "

ในเวลานี้ดวงตาของเย่หรงเปล่งประกายแข็งกร้าว เขาโมโหถึงขีดสุดแล้ว เขาไม่คิดเลยว่าจะไม่เคยคิดเรื่องที่หยางเฟิงมาที่สิงเตาในตอนนี้ได้ยังไง

ที่สำคัญ หยางเฟิงมาที่นี่ในตอนนี้ แล้วถล่มสิบสำนักสาขาของสำนักหงจนเรียบในวันเดียว

สำนักสาขาทั้งสิบที่ถูกถล่มนั้นเป็นสำนักสาขาของสำนักหง ไม่ใช่สำนักทั่วไปที่ยอดฝีมือทั่วไปจะเล่นงานได้ง่ายๆ แต่หยางเฟิงกลับทำได้ และทำด้วยตัวคนเดียวในวันเดียวด้วย

ที่บัดซบที่สุดในสายตาเย่หรงคือ หยางเฟิงช่วยเฉินตงให้เข้าควบคุมสำนักหงอีกครั้งได้จริงๆ

เย่หรงผู้ยิ่งใหญ่ ผู้อาวุโสใหญ่แห่งสำนักสำนักหง ถูกเฉินตงขับไล่ออกมาเหมือนหมูเหมือนหมา และกลายเป็นคนทรยศของสำนักหง คนที่เป็นเป้าถูกตามล่าจากยอดฝีมือต่างๆ นี่หรือชะตากรรมของเขา

นี่มันไร้เหตุผลสิ้นดีเลย!

เฉินตงเป็นแค่คนอ่อนหัดไร้ความสามารถ เป็นแค่ขยะที่ต้องกำจัด คนกระจอกแบบนี้มีอำนาจอะไรมาขับไล่เขาออกจากตำแหน่งผู้อาวุโสใหญ่ ถ้าไม่ใช่เพราะหยางเฟิงให้ความช่วยเหลือ ป่านนี้เฉินตงคงหายไปจากโลกแล้ว

ถ้าไม่ฆ่าหยางเฟิงและเฉินตง เขาไม่มีสงบจิตใจคลั่งแค้นเต็มไปด้วยความกลียดชังนี้ได้แน่นอน

เขาเหลือบมองพ่อบ้าน กัดฟันและพูดว่า "ทําตามคําสั่งของฉัน ให้ทั้งตระกูลเย่เสริมกําลังยามรักษาการณ์และไม่อนุญาตให้ใครมาหาเรื่องโดยเด็ดขาด!"

“ครับท่าน”

พ่อบ้านรู้สึกถึงบรรยากาศที่ตึงเครียดนี้และรีบขอตัวออกไปจัดการสิ่งต่างๆ ทันที ปล่อยให้เย่หรงผู้เป็นนายใหญ่อยู่คนเดียวในห้องทำงานเช่นเดิม

เย่หรงเดินมานั่งลงบนเก้าอี้นวมประจำตัว เอนหลังพิงพนัก เขาหลับตาลงอีกครั้งและไตร่ตรองเรื่องราวต่างๆ

เขารู้ดีว่า หลังจากหยางเฟิงช่วยเฉินตงเข้าควบคุมสำนักหงแล้ว เฉินตงย่อมไม่มีเวลามาสะสางอย่างอื่นในตอนนี้ แต่เป้าหมายต่อไปของหยางเฟิงคือจัดการกับคนผู้หนึ่ง

นั่นคือตัวเขาเอง!

แต่เย่หรงรู้สึกแตกต่างออกไปจากที่ควระจรู้สึกในสถานการณ์เช่นนี้ ไม่ใช่เพราะเชาพร้อมรับมือและจัดการอีกฝ่ายได้ แต่เป็นเพราะเขาไม่อาจทำอะไรได้เลยต่างหาก!

หยางเฟิงแข็งแกร่งมาก เป็นคู่มือที่จัดการได้ยากมาก ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้หยางเฟิงมีอำนาจของสำนักหงอยู่ในมือ ยิ่งเป็นคนที่ร้ายกาจและต้องระวังยิ่งกว่าเดิม

ด้วยความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้ ไม่มีทางรับมือการต่อสู้กับหยางเฟิงได้แน่นอน เขาต้องเรน่งหาทางฟื้นฟูร่างกายเพื่อรับมือกับหยางเฟิงให้ได้โดยเร็วที่สุด

อย่างน้อย ถ้าต้องสู้กับหยางเฟิง จะได้สู้ไหว ไม่ได้โดนเล่นงานถ่ายเดียว!

การสูญเสียอำนาจของเขาในสำนักหงนั้นเป็นเรื่องที่แย่มาก ราวกับเขาขาดแขนไปข้างหนึ่ง แถมยังเป็นการเสริมอาวุธให้หยางเฟิงด้วย การลงมือของหยางเฟิงในคราวนี้นั้นโหดเหี้ยมอย่างมาก

หยางเฟิงและอีกหลายคนกำลังนอนให้หมอนวดหญิงหน้าตาดีทั้งหลายนวดผ่อนคลายกล้ามเนื้ออยู่

“สบายจังเลย” เสือขาว ร้องคลางออกมา

เขารู้สึกถึงความสบายตัวที่ได้รับอย่างสุขสมจนแทบทนไม่ไหว การติดตามท่านผู้นั้นของเขามาที่นี่ถือเป็นโชคดีอย่างมาก คราวนี้ เขามาที่สิงเตาเพื่อการเข่นฆ่าสังหารครั้งใหญ่

ไม่คิดเลยว่าแค่วันเดียว ท่านจอมพลจะจัดการกวาดเรียบราบคาบไปสิบสำนักรวด

ถ้าเรื่องนี้หลุดออกไปเมื่อไหร่ ผู้คนคงพูดกันจนรู้กันทั่วทั้งโลกแน่นอน ไม่รู้ว่าพวกที่ต้องเฝ้าฐานที่ชายแดนจะคิดยังไงกันบ้างที่พลาดโอกาสงามขนาดนี้ไป

“ท่านจอมพลครับ ผมขอร้องครับท่าน ผมขออนุญาตติดตามท่านนอกแผ่นดินใหญ่ ไม่ขอกลับไปทำงานในแผ่นดินใหญ่ได้ไหมครับ ที่นั่นมีกฎหมายและระเบียบวุ่นวายมากไป การอาละวาดนอกประเทศแบบนี้รู้สึกสบายใจกว่าครับ”

ไป๋หู่หันไปมองที่หยางเฟิงแล้วได้แต่ถอนหายใจอย่างสะเทือนอารมณ์

ถ้าเขาต้องอยู่ที่แผ่นดินใหญ่ เขาต้องคอยระวังสารพัดเรื่อง โดยเฉพาะข้อกฎหมายจากเบื้องบน เพราะไม่ว่ายังไง กฎหมายของประเทศก็สำคัญที่สุด

ต่อให้เป็นหยางเฟิง เทพสงครามของต้าเซี่ย บางครั้งก็ต้องจนปัญญา ทำอะไรไม่ได้มากนัก เพราะมีคนจ้องเล่นงานมากไป

ถ้าขืนทำเกินตัวไป เขาได้โดยถอดยศปลดตำแหน่งแน่นอน