เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 1076

มองดูภาพเงาของคนชุดดำที่หนีไป

หยางเฟิงดูประหลาดใจ

เป็นถึงทูตอันดับหนึ่งสำนักยมบาลหนีไปแบบนี้เลยเหรอ?

หรือว่า

เขารู้ตัวว่าสู้ตัวเองไม่ได้?

ถึงจะไม่อยากยอมรับ

แต่หยางเฟิงเองก็รู้ชัดเจนว่า ความสามารถของทูตอันดับหนึ่งสำนักยมบาล กับตัวเองอยู่ในระดับที่พอๆกัน

เขาเป็นศัตรูหายากที่สามารถเทียบเคียงเขาได้ ในผู้แข็งแกร่งที่หยางเฟิงเคยพบเจอเมื่อหลายปีมานี้!

“ท่านแม่ทัพ!”

เวลานี้

เสือขาวนำพาองครักษ์มังกรหลายร้อยนายรีบวิ่งเข้ามา

หยางเฟิงมองเสือขาวแล้วพูดว่า “เป็นยังไงบ้าง?”

เสือขาวก้มหัวลง พูดด้วยความละอายใจ “ท่านแม่ทัพ ความสามารถของคนชุดดำนั้นแข็งแกร่งเกินไป ฉันไม่มีวิธีห้ามเขาได้เลย!”

เมื่อได้ยิน

หยางเฟิงหรี่ตาไม่ได้พูดจบ

เขากำหมัดแน่น

เห็นแค่มีเลือดไหลลงมาจากช่องระหว่างนิ้วของเขา

ความสามารถของทูตอันดับหนึ่งนี้ แข็งแกร่งมาก!

ถึงแม้ตัวเองจะพยายามอย่างเต็มที่แล้ว แต่ก็ยังปล่อยให้เขาหนีไปได้

และหยางเฟิงยังบาดเจ็บด้วย!

หยางเฟิงจำไม่ได้แล้ว ว่าเขาไม่ได้บาดเจ็บมานานแค่ไหนแล้ว

เหมือนว่าได้ตั้งแต่เป็นเทพสงครามแล้ว เขาก็ไม่เคยได้รับบาดเจ็บเลย

วันนี้

เป็นครั้งแรกที่หยางเฟิงได้รับบาดเจ็บ หลังจากกลายเป็นเทพสงคราม!

เสือขาวก้มหน้าลง พูดด้วยสีหน้ารู้สึกผิด “ม่านแม่ทัพ ผมไร้ประโยชน์เกินไปจริงๆ โปรดลงโทษผมเถอะ!”

หลังจากได้ยินเสียงการต่อสู้ที่รุนแรงราวกับพายุในบ้านนี้

เสือขาวก็ตระหนักได้

ท่านแม่ทัพเจอกับศัตรูตัวฉกาจแล้ว

เขาจัดเตรียมกองกำลังองครักษ์มังกรป้องกันไว้ในทันที

แต่ใครจะไปคิดว่า

ความสามารถของคนชุดดำนี้กลับน่ากลัวมากขนาดนี้

องครักษ์มังกรหลายร้อยคนตั้งแถว บวกกับชนชั้นนำสำนักหงนับหมื่นคน ก็ห้ามเขาไม่ได้!

เขาน่าจะรู้เรื่องภายในของสำนักยมบาล

ได้ยินคำพูดของหยางเฟิง

เย่หรงเงยหน้าขึ้น ยิ้มอย่างอ่อนแรงแล้วพูดว่า “ทำไมคุณได้เจอกับทูตอันดับหนึ่งสำนักยมบาลแล้วเหรอ?”

เย่หรงในเวลานี้ รู้สึกว่าร่างกายของตัวเองเหนื่อยล้ามาก แค่พูดยังรู้สึกยากเลย

ในเวลาเดียวกัน

ในใจของเขา

ยิ่งมีความอยากตายที่ไม่คิดอยากจะอยู่ในโลกนี้อีกต่อไป

การต่อสู้ระหว่างหยางเฟิงกับคนชุดดำเมื่อกี้ ช่างทำให้คนน่าตกใจจริงๆ

เย่หรงสามารถจินตนาการได้ว่า การต่อสู้ระหว่างหยางเฟิงกับคนชุดดำนั้น ได้ทำการต่อสู้ดุเดือดแค่ไหน

พลังอำนาจแบบนั้น ก็ไม่ใช่สิ่งที่เขากล้าจินตนาการ!

เย่หรงคิดว่าตัวเองเป็นผู้แข็งแกร่งคนหนึ่ง

แต่หยางเฟิงกับคนชุดดำเทียบกันแล้ว มันไม่มีอะไรเลย

สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกอึดอัดอย่างอธิบายไม่ถูกในใจ

ชั่วขณะ

ในใจเย่หรง เบื่อและเต็มไปด้วยความอยากตาย……

หยางเฟิงพูดด้วยสีหน้าเฉยเมยว่า “เจอแล้ว แต่หนีไปเมื่อกี้แล้ว”