เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 16
บ้านเก่าของตระกูลหลัน
บ้านหลังเก่าที่ไม่มีคนพักอาศัยมากว่าสิบปีแล้ว ทุกที่ล้วนเต็มไปด้วยใยแมงมุม
“ทั้งหมดเป็นเพราะหยางเฟิงคนเดียว ไม่อย่างนั้นพวกเราคงไม่ต้องมาอยู่ในที่ผุพังเช่นนี้”
หลันซินพูดขึ้นด้วยความโมโห
“คุณรีบกลับไปขอร้องนายท่านเร็วสิ ดูว่าเมื่อไหร่เขาจะยอมให้พวกเราย้ายกลับไปอยู่ในตระกูลเย่สักที ?”
หลันซินหันมองเย่ไห่ที่เอาแต่นั่งก้มตาก้มตานิ่งเงียบด้วยความไม่พอใจ
เย่ไห่ถอนหายใจออกมาเบา ๆ แล้วพูดว่า : “ไร้ประโยชน์ ในเมื่อคุณพ่อไล่พวกเราออกจากบ้านแล้ว เขาก็ไม่มีทางยอมให้พวกเรากลับไปตระกูลเย่อีกแน่นอน”
หลันซินตะโกนด่าออกมาเสียงดัง : “เพราะหยางเฟิงคนเดียวที่ทำลายครอบครัวของเรา !”
เมื่อพูดถึงหยางเฟิง หลันซินก็โกรธจนกัดฟัน
ตอนนี้เอง มีฮัมเมอร์ทหารคันหนึ่งขับเข้ามา
หยางเฟิงกับเย่เมิ่เหยียนลงมาจากรถ
เมื่อหลันซินเห็นหยางเฟิง ก็ตะโกนด่าทอด้วยความโมโห : “หยางเฟิง ไอ้สารเลว แกยังกล้ากลับมาอีกหรือ ? หรือแกยังทำร้ายพวกเราให้เป็นทุกข์ไม่พออีก ?”
หยางเฟิงพูดขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย : “คุณแม่ครับ ผมมาเพื่อที่จะรับพวกท่านไปร่วมงานเลี้ยงของหม่าตงคืนนี้ครับ”
“งานเลี้ยง ?”
เมื่อได้ยินดังนั้น หลันซินกับเย่ไห่ก็ผงะไปทันที
หลันซินพูดเยาะเย้ยขึ้นว่า : “หยางเฟิง แกคงไม่คิดว่าบัตรเชิญใบนั้นเป็นเรื่องจริงหรอกนะ ?”
“แน่นอนครับ หม่าตงนำมามอบให้ด้วยตนเองเช่นนี้ หรือคุณแม่คิดว่าเป็นของปลอมล่ะครับ ?”
หยางเฟิงขมวดคิ้วถาม
“หึ !”
หลันซินหัวเราะเยาะ : “ใครจะไปรู้ว่าหม่าตงจำคนผิดหรือเปล่า ถ้าหากจำคนผิดจริง พวกเราไปร่วมงานเลี้ยงไม่ท่ากับเป็นการขายหน้าหรอกหรือ ?”
หยางฟิงพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ : “คุณแม่ครับ คุณแม่ไม่เชื่อผมหรือครับ ?”
“แกเป็นแค่เขยสวะ ไม่มีอะไรสักอย่าง หม่าตงจะมาเชิญแกด้วยตนเองได้อย่างไร ?”
หลันซินไม่เชื่อถือหยางเฟิงนัก
คนหนึ่งเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลเย่
คนหนึ่งเป็นอภิมหาเศรษฐีตงไห่
ทั้งสองคนจะรู้จักกันได้อย่างไร ?
นี่มันต่างกันราวฟ้ากับดินเลยจริงไหม ?
หยางเฟิงพูดเบา ๆ ว่า : “คุณแม่ครับ หากคุณแม่ไม่ไปจะรู้ได้อย่างไรว่าบัตรเชิญเป็นของจริงหรือของปลอม ถ้าหากเป็นของจริงล่ะครับ ? หรือคุณแม่ไม่อยากร่วมงานเลี้ยงของหม่าตง ?”
“คือว่า......”
เมื่อได้ยินดังนั้น หลันซินก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
นี่คืองานเลี้ยงที่อภิมหาเศรษฐีของตงไห่จัดขึ้น หลันซินย่อมอยากเข้าร่วมแน่นอน
แต่ด้วยฐานะของหลันซิน ไม่มีทางมีสิทธิ์ได้เข้าร่วมเด็ดขาด
ถ้าหากบัตรเชิญของหม่าตงใบนี้เกิดเป็นของจริงขึ้นมาล่ะ......
เมื่อเห็นท่าทีลังเลของหลันซิน เย่เมิ่งเหยียนก็ก้าวออกมา : “แม่คะ แม่อย่าสงสัยอีกเลยค่ะ คนอื่น ๆ ไปเชื่อหยางเฟิง หรือว่าคุณพ่อคุณแม่ก็ไม่เชื่อหยางเฟิงด้วยคะ ? อย่างไรหยางเฟิงก็เป็นลูกเขยของคุณพ่อคุณแม่นะคะ !”
อันที่จริง ในใจของเย่เมื่งเหยียนก็รู้สึกว่านากที่จะเป็นไปได้
แต่ในเมื่อหยางเฟิงพูดเช่นนี้แล้ว ในฐานะภรรยา ก็ย่อมเลือกที่จะเชื่อสามีโดยไร้เงื่อนไข
เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เมิ่งเหยียน หลันซินก็หวั่นไหวขึ้นมา
หลังจากลังเลอยู่สักพัก หลันซินก็กัดฟันพูดว่า : “เอาละ ! หยางเฟิง ฉันจะลองเชื่อแกดูสักครั้ง ถ้าหากครั้งนี้กล้าหลอกฉันละก็ ฉันจะให้เมิ่งเหยียนหย่ากับแกซะ”
หยางเฟิงยิ้มโดยไม่พูดอะไร
“พวกคุณไปกันก่อน ผมยังมีเรื่องต้องจัดการอีกนิดหน่อย”
หลังจากพวกเย่เมิ่งเหยียนขึ้นนั่งบนรถแล้ว หยางเฟิงก็พูดขึ้น
หลันซินพูดขึ้นด้วยความสงสัย : “หยางเฟิง แกคงไม่คิดจะหนีไปหรอกใช่ไหม ?”
“วางใจเถอะครับ อีกเดี๋ยวผมจะตามไป”
“ไม่ว่าอย่างไรผมก็เป็นสามีของเมิ่งเหยียน จะหนีอย่างไรก็หนีไม่พ้น แล้วจะให้ผมหนีไปไหนได้ล่ะครับ ?”
หลันเจิ้งเดินนำพวกหลันเฟิงลงจากรถ
เมื่อเห็นฝูงชนที่คับคุ่งตรงประตูวิลล่า ก็อดประหม่าไม่ได้
“สมแล้วที่เป็นงานเลี้ยงของเศรษฐีหม่า ดูสิ คนพวกนี้ล้วนแล้วแต่เป็นชนชั้นสูงที่มีชื่อเสียงของตงไห่ทั้งนั้น”
“ดูรถหรูพวกนั้นสิ แต่ละคันราคาเป็นล้านทั้งนั้น จนกระทั่งถึงระดับหลายสิบล้านก็มี”
ขณะที่มองดูรถหรูราคาแพงเหล่านั้น คนของตระกูลหลันก็แสดงความอิจฉาออกมา
ตระกูลหลันเป็นตระกูลอันดับสาม เพื่อที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงในครั้งนี้ ยอมที่จะขับรถ BMWสุดหรูมูลค่าหลายล้านที่มีอยู่เพียงคันเดียวออกมา
เดิมทีคิดว่าคงจะสุดยอดแล้ว แต่เมื่อเห็นรถหรูมูลค่าหลายสิบล้านที่จอดอยู่เหล่านี้ ก็รู้สึกต่ำต้อยขึ้นมาทันที
“พ่อครับ ครั้งนี้หากไม่ใช่เพราะโจวห้าว พวกเราคงไม่มีโอกาสได้เข้าร่วมงานเลี้ยงครั้งนี้แน่นอน”
หลันเฟิงหันไปทวงผลงานกับหลันเจิ้น
หลันเจิ้นพยักหน้าแล้วพูดว่า : “หลันเฟิพูดถูก ครั้งนี้พวกเราต้องขอบคุณโจวห้าว”
“คุณพ่อครับ คุณปู่ครับ เราต่างเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน ทำไมต้องเกรงใจเช่นนี้ด้วยล่ะครับ ?”
เมื่อได้ยินคำพูดของพวกหลันเจิ้ง โจวห้าวก็แสดงสีหน้าถ่อมตัวเหมือนสุภาพบุรุษ
“ทุกคนว่าครอบครัวของหยางเฟิงจะมาไหม ?”
จู่ ๆ หลันจื่อก็เอ่ยถามขึ้น
“จะเป็นไปได้อย่างไร ? ครอบครัวของหยางเฟิงจะมาให้ขายหน้าหรืออย่างไร ?”
หลันเฟิงพูดเยาะเย้ย “พวกเขารีบเข้าไปข้างในกันเถอะ !”
สุดท้าย เมื่อพวกของหลันเจิ้งเดินมาถึงประตูวิลล่า กลับถูกบอดี้การ์ดของงานเลี้ยงขวางเอาไว้ !
“โปรดแสดงบัตรเชิญด้วยครับ !”
หลันเจิ้นหันมองหลันเฟิง หลันเฟิงจึงหยิบบัตรเชิญออกมาอย่างภาคภูมิใจ
เมื่อบอดี้การ์ดเห็นบัตรเชิญ ก็พูดด้วยสีหน้าเย็นชา : “ขอโทษด้วยครับ พวกคุณถูกขึ้นบัญชีดำแล้ว ห้ามเข้าไปเด็ดขาด !”
“อะไรนะ ? ห้ามเข้าไปเด็ดขาด !”
เมื่อได้ยินดังนั้น พวกของหลันเจิ้งก็ตกตะลึงทันที
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...