เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 433

แม่ของตนเองคนนี้ ช่างโง่เขลาซะจริงๆ!

เธอทำเสียงไม่พอใจ มานั่งลงข้างๆ หยางเฟิง

เย่เมิ่งเหยียนเบื่อหน่ายกับคำพูดของหลันเฟิงแล้วจริงๆ

เธอกลัวว่าหากตนเองพูดต่อไป จะควบคุมอารมณ์ตนเองไม่ได้จริงๆ!

เห็นเย่เมิ่งเหยียนไม่พูดจา

หลันซินก็เงียบลงเช่นกัน

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ เธอจะไม่ยอมเลิกราอย่างแน่นอน

แต่เมื่อนึกถึงว่าอีกสักครู่จะต้องขอร้องเย่เมิ่งเหยียน

หลันซินจึงทำได้เพียงกดความโมโหเอาไว้ในใจ

เวลานี้

ดวงตาของหลันซิน จู่ๆ ก็เหลือบไปเห็นสองแม่ลูกโจวซู่เอ๋อร์ยืนอยู่หน้าประตู

โจวซู่เอ๋อร์สวมเสื้อผ้าที่ซักจนสีซีดขาว ด้านบนยังมีรอยปะ มีความอึดอัดใจบนใบหน้า

และโจวเสี่ยวเฉ่า เสื้อผ้าที่สวมใส่ทั้งเก่าทั้งชำรุด มีท่าทีหลบๆ ซ่อนๆ และตื่นตระหนกอย่างมาก

มองเห็นถึงตรงนี้

หลันซินโมโหทันที : "ยาจกที่ไหน กล้ามาขอทานที่ตระกูลเย่ของเรา?"

ในแววตาของหลันซิน

แม่ลูกโจวซู่เอ๋อร์ก็คือยาจก

มีเพียงยาจกเท่านั้นที่จะแต่งตัวเช่นนี้!

ตระกูลเย่ของพวกเขา ตอนนี้เป็นตระกูลอันดับหนึ่งของตงไห่

ทำไมถึงปล่อยให้ยาจกสองคนนี้เข้ามาได้?

"เรา......"

เผชิญหน้ากับคำต่อว่าของหลันซิน

โจวซู่เอ๋อร์ก็ยิ่งรู้สึกอึดอัดใจกว่าเดิม

เธออ้าปาก แต่กลับพูดไม่ออก ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร

"แม่ คุณอย่างี่เง่าไปเลย นี่คือคนรับใช้ที่ฉันพากลับมาด้วย!" เย่เมิ่งเหยียนทนดูต่อไปไม่ได้ จึงกล่าวอย่างคิ้วขมวด

"อะไรนะ? คนรับใช้!"

หลันซินร้องเสียงหลงขึ้นมาทันที

"ยาจกคนหนึ่ง คาดไม่ถึงว่าคุณจะพากลับมาเป็นคนรับใช้? อีกทั้งยังมีเด็กผู้หญิงโง่ๆ ตามมาด้วย!" หลันซินทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ

"แม่ คุณไม่มีเหตุผลเลยจริงๆ!"

ทะเลาะกันจนถึงตรงนี้

เย่เมิ่งเหยียนทั้งโกรธทั้งร้อนรนใจ

ตนเองมีแม่ที่ไร้เหตุผลขนาดนี้ได้อย่างไรกัน?

น่าโมโหจริงๆ เลย!

"คุณเย่ เรารู้ว่าคุณเป็นคนดี! เพียงแต่ดูท่าทางแม่ของคุณไม่ค่อยชอบฉัน เราก็คงต้องไป!"

เห็นเย่เมิ่งเหยียนกับหลันซินทะเลาะกันเพราะตนเอง

ดวงตาทั้งคู่ของโจวซู่เอ๋อร์แดงก่ำ ความละอายเอ่อล้นอยู่ในหัวใจ จึงรีบเอ่ยปาก

พูดจบ

เธอจูงมือโจวเสี่ยวเฉ่า หันกลับจะเดินออกไป

"คุณป้าโจว!" เย่เมิ่งเหยียนรีบร้องเรียกขึ้นมา

หลันซินปิดจมูกของตนเอง กล่าวด้วยสีหน้ารังเกียจ : "รีบไปเถอะ! รีบไปซะ! คนอะไรกันกล้าเข้ามาตระกูลเย่ของเรา กลิ่นเหม็นจริงๆ เลย ทำให้อากาศตระกูลเย่ของเราเป็นมลพิษหมด!"

หลันเฟิงก็กล่าวคล้อยตาม : "ถูกต้อง! เมิ่งเหยียน ไม่ใช่ฉันจะบอกคุณในฐานะลุงหรอกนะ อย่างไรซะตระกูลเย่ก็เป็นอันดับตระกูลอันดับหนึ่งในตงไห่ คุณจะเก็บยาจกกับเด็กโง่ๆ ข้างถนนกลับมาตามอำเภอใจได้อย่างไรล่ะ?"

มือข้างหนึ่งของโจวซู่เอ๋อร์จับเสี่ยวเฉ่า อีกข้างหนึ่งกำหมัดแน่น