เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 549

พูดอยู่

เหลิงฉานสั่นไปทั้งตัว ในดวงตา เต็มไปด้วยความอาฆาต!

“ฉันพาคนส่วนมากไปที่หมู่บ้านตระกูลเย่! หลี่ซู่!”

หลี่ซู่รีบพูด “ข้าน้อยอยู่ครับ!”

เหลิงฉานพูดว่า “ให้นายห้าร้อยคน ไปหาหยางเฟิง เชื่อว่าข่าวที่สำนักมังกรพยัคฆ์ สำนักหลิงหลงถูกทำลาย เขารู้แล้ว ถ้าเขาคิดได้ ก็จะจับตัวให้มารับโทษกับเจ้าพันธมิตร! ไม่อย่างนั้นล่ะก็……ฆ่า!”

พูดจบในประโยคเดียว

เหลิงฉานเต็มไปด้วยความอาฆาตทั้งตัว ทำให้คนแค่ได้ยินก็เปลี่ยนสีหน้า!

ในใจเขาเครียดมาก!

เครียดจนอยากฆ่าคน!

ข่าวของชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกร ตอนนี้ยิ่งแพร่กระจายยิ่งดุเดือด

เกือบทั้งโลกบู๊ต้าเซี่ยต่างรู้หมดแล้ว

แม้แต่ตระกูลใหญ่ต่างๆในจงโจว หรือแม้แต่ตระกูลร่ำรวยก็ส่งปรมาจารย์ออกมา

ได้ยินว่า

ยังทำให้สัตว์ประหลาดแก่บางส่วน ที่ซ่อนตัวมาหลายปีตื่นตระหนก

สิ่งนี้ทำให้เหลิงฉานรู้สึกถึงความเร่งรีบอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

เจ้าพันธมิตรบู๊ ถึงแม้จะเป็นกองกำลังอันดับหนึ่งในจงโจว

แต่ก็ไม่ใช่อยู่ยงคงกระพัน!

ยังไม่ต้องพูดถึงตระกูลลับเหล่านั้นที่ซ่อนตัวอยู่ไม่ออกมา

เป็นเพียงแค่สี่ตระกูลใหญ่ที่ร่ำรวยในจงโจว ไม่ใช่เจ้าพันธมิตรบู๊จะสามารถรุกรานได้

เขาต้องใช้เวลารีบแย่งชิงชิ้นส่วนคว้าชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกร!

ส่วนหยางเฟิง

เป็นเพียงแค่คนที่ไม่เคยเห็นโลกคนหนึ่งเท่านั้น

ไม่จำเป็นต้องเปลืองกำลังคนและทรัพยากรจำนวนมากเพื่อเขา

แค่ให้หลี่ซู่นำปรมาจารย์ห้าร้อยคนไปที่นั่น

หยางเฟิงจะต้องคุกเข่ายอมแพ้ดีๆแน่นอน!

ตั้งแต่ต้นจนจบ เหลิงฉานไม่เคยเอาหยางเฟิงอยู่ในสายตาเลย!

เจ้าพันธมิตรบู๊ภาคใต้บ้าบออะไร

หัวหน้าโจรที่แต่งตั้งเองแบบนี้

ก็เรียกว่าเป็นบุคคลสำคัญ?

ได้ยินคำพูดของเหลิงฉาน

บนหน้าของหลี่ซู่ เผยสีหน้าที่ดูไม่ดีออกมา

เหลิงฉานไม่รู้ความสามารถของหยางเฟิง

แต่หลี่ซู่นั้นรู้ดีมากๆ!

หยางเฟิงเอาชนะเขาที่เป็นปรมาจารย์ระดับกลางด้วยหมัดเดียว

ความสามารถแบบนี้

เกรงว่าแม้จะเป็นแต่เริ่นเทียนสิงก็ทำไม่ได้……

เหลิงฉานขอให้เขาพาคนห้าร้อยคนไปหาหยางเฟิง นี่ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา

เขาพูดอย่างโมโห “ฉันว่าหลานชาย นายอย่าทำตัวลึกลับโผล่มาตรงหน้าฉันอย่างกับผีได้ไหม……”

กับเย่ชิวหลานชายคนนี้

เย่เทียนทนพอแล้วจริงๆ

ไอ้คนนี้ ตั้งแต่เข้าร่วมกุ่ยเหมิน

ไม่ใช่แค่นิสัยที่เปลี่ยนไปมาก

และยังทำตัวลึกลับทั้งวัน

บางที เขานอนหลับ จู่ๆเย่ชิวก็โผล่มาตรงหน้า

ก็ไม่พูดอะไร

แค่จ้องมองไปที่เขานิ่งตรง

ใครๆก็ต้องตกใจกันพอสมควร

เย่เทียนอายุแปดสิบกว่าปีแล้ว อายุเยอะมากแล้ว

ไม่ช้าก็เร็วจะต้องถูกไอ้เด็กเวรนี่ ทำให้ตกใจจนเป็นโรคหัวใจแน่!

กับคำพูดของเย่เทียน

เย่ชิวปิดหูฟังอะไรเลย

ดูเหมือนว่า ไม่ได้ยินเลยด้วยซ้ำ

เย่เทียนทำอะไรไม่ถูก

เขายิ่งรู้สึกว่า ตัวเองเอาเย่ชิวหลานชายคนนี้ไม่อยู่แล้ว

เย่เทียนพูดอย่างหมดหนทาง “ว่ามา นายมามีเรื่องอะไร……”