เฮ้อ……
ผู้คุมกฎสิบถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรไว้เป็นสำคัญ!
“ไอ้เด็กน้อย! กล้าทำตามอำเภอใจได้ยังไง?”
คนของกุ่ยเหมินสองสามคนร้อนรนแล้ว
ถึงแม้ผู้คุมกฎสิบไม่รู้สึกอะไร
แต่ก็ไม่ได้หมายถึงกุ่ยเหมินคนอื่น ๆ จะสามารถอดทนความโกรธนี้ได้
“มาสิ! พวกแกคนเหล่านี้ไอ้พวกคนไม่เหมือนคนผีไม่เหมือนผี กูรอพวกแกอยู่ล่ะ!”
มองเห็นทุกคนของกุ่ยเหมินเต็มไปด้วยความโกรธ หยางเฟิงก็พูดใส่ไฟทันที
“กู ทนไม่ไหวแล้ว!”
“จ้าวหมัดเหล็กกุ่ยเหมินขอให้ฆ่าคนนี้ให้ตาย!”
“เย่ชิวกุ่ยเหมินขอให้ฆ่าคนนี้ให้ตาย!”
“จางขาเทพกุ่ยเหมินขอให้ฆ่าคนนี้ให้ตาย!”
……
แต่ละคนในกุ่ยเหมินร้องขออย่างต่อเนื่อง
“ฉันก็ทนไม่ไหวแล้ว จัดการไอ้ปากร้ายคนนี้ให้ตายพร้อมกัน!”
“ถูกแล้ว! ไม่สั่งสอนเขาให้โหดร้ายสักหน่อย เขาก็ไม่รู้ความร้ายกาจของพวกเรา!”
เวลาเดียวกันนี้
ในแต่ละสำนักพรรคก็มีคนร้องตะโกนอย่างต่อเนื่อง
มองเห็นสงครามใหญ่ใกล้ที่จะปะทุ
“หุบปากให้ฉันทั้งหมด!”
ทันใดนั้น
ผู้คุมกฎสิบตวาดเสียงหนึ่ง!
“ผู้คุมกฎ ไอ้หมอนี่หยิ่งผยองมากไปแล้วนะ!”
“ใช่สิ คุณก็ให้พวกเราสั่งสอนเขาให้ดี ๆ สักหน่อยแล้วกัน!”
“พวกเราพลังคนมากอย่างนี้ยังทำให้เขาคนหนึ่งตายไม่ได้?”
ผู้คุมกฎสิบพูดด้วยหน้าที่เย็นชาว่า“ทำไม พวกนายกระทั่งคำพูดของฉันต่างก็ไม่ฟังแล้วเหรอ? พวกนายต้องการที่จะกบฏแล้วใช่ไหม?”
มองเห็นดวงตาทั้งสองของผู้คุมกฎสิบเยือกเย็นมาก ทันใดนั้นไม่มีคนกล้าพูดแล้ว
“ผู้คุมกฎ พวกเราไม่กล้า!”
ทุกคนก้มหน้าอยู่
ถึงแม้
ในใจของพวกเขาไม่ยินยอม
แต่เผชิญหน้ากับกลิ่นไอความโหดร้ายที่ต้องการฆ่าคนของผู้คุมกฎสิบ
พวกเขาก็ทำได้เพียงเลือกที่จะหุบปากอย่างหมดหนทาง!
“ขยะ! ดุร้ายกับคนของตัวเองเจอคนข้างนอกก็ขี้ขลาด!”
เวลานี้
คำพูดสบาย ๆ ของหยางเฟิงส่งมาอีก
“แม่ง……”
หน้าอกของผู้คุมกฎสิบไม่ได้พุ่งความอึดอัดขึ้นมา แทบจะพ่นเลือดแก่ออกมาเฮือกหนึ่ง
สุดท้าย
ผู้คุมกฎสิบสูดลมหายใจลึกเฮือกหนึ่ง หันหน้ามองไปทางที่อื่น
ศูนย์พันธมิตรบู๊กับคนของกุ่ยเหมินก็คือมีสีหน้าท่าทางที่รอคอย
ถ้าหากหยางเฟิงและตระกูลหนิงทะเลาะกันขึ้นมา งั้นพันธมิตรของพวกเขาก็เพิ่มขึ้นมาไม่นานแล้ว!
แต่ฉากต่อมาก็ทำให้ทุกคนต่างก็ผิดหวังแล้ว
เพียงเห็นสายตาของหยางเฟิงมองไปทางตระกูลหนิง
และหนิงชิงเฉิงกลับมองหยางเฟิงอยู่ด้วยดวงตาที่แฝงไปด้วยเสน่ห์
ในพริบตา
สายตาของทั้งสองคนก็ปะทะเข้าด้วยกัน
แววตาของหนิงชิงเฉิงสับสนมาก
เหมือนหล่อนอยากที่จะเอาหยางเฟิงให้หลอมละลายไปทั้งคนอย่างนั้น
สวีโหย่วหรงที่อยู่ด้านข้าง สายตาที่มองไปทางหยางเฟิงกลับเต็มไปด้วยความโกรธแค้น
แต่ไม่มีการเอ่ยปากของหนิงชิงเฉิง หล่อนก็ไม่กล้าพูด
ก็อย่างนี้
สายตาของหยางเฟิงกับหนิงชิงเฉิงสองคนมองสบตากันอยู่
เห็นสภาพการณ์นี้
คนรอบ ๆ สับสน
พวกคุณสองคนสู้กันแล้วก็ไม่สู้กันอีก พูดแล้วก็ไม่พูดอีก
ตาใหญ่มองตาเล็ก นี่คือต้องการทำอะไรล่ะ?
อ๊ะ!
สุดท้าย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพสงครามพิทักษ์โลก
อ่านไม่ได้ครับ...