เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 601

นักบู๊ที่เหลือแต่ละคนก็มองเสือขาวและคนอื่นๆ อย่างหวาดกลัว ไม่สามารถพูดออกมาได้！

เวลานี้

เหลิงฉานเดินออกมาแล้ว

เขาพูดตระโกนว่า“ทุกคนไม่ต้องกล้ว！ คนเหล่านี้ได้เหนื่อยล้ามากแล้วขอแค่พวกเราบุกฆ่าต่อ จะต้องสามารถกำจัดพวกเขาได้แน่นอน！”

“ใช่！ ถูกแล้ว！ ทุกคนบุกเลย！ ฆ่าพวกเขาให้หมด！”

หลี่ซู่ก็ยืนออกมาแล้ว พูดสมทบเสียงดัง

พวกเขากลัวจริง ๆ

ถ้าหากไม่อาศัยโอกาสนี้ฆ่าหยางเฟิงและคนอื่น ๆ แล้ว

วันหลังที่ตายก็คือพวกเขา！

อีกทั้ง！

เหลิงฉานกับผู้คุมกฎสิบและคนอื่น ๆ ได้มองออกแล้ว！

เสือขาวและคนอื่น ๆ ถึงแม้ก่อนหน้านี้ฆ่าไปทุกทิศ ฆ่าฟันนักบู๊นับพันคนแล้ว

แต่เวลานี้พวกเขาก็เข้าใกล้พลังที่ยิ่งใหญ่ที่กำลังจะอ่อนแรงแล้ว

ยังไงพวกเขาก็เป็นคน ไม่ใช่เครื่องจักร

ถึงแม้พลังของพวกเขาแข็งแกร่ง

ขอแค่เป็นคนก็มีเวลาที่พลังหมด！

แต่ไม่ว่าเหลิงฉานกับผู้คุมกฎสิบจะปลุกระดมยังไง

นักบู๊ที่อยู่รอบ ๆ ก็ไม่มีสักคนที่มีปฏิกิริยากลับมา！

ก็ไม่มีใครสักคนขยับร่างกาย！

กลัวสิ！

พวกเขาถูกเสือขาวและคนอื่น ๆ ฆ่าจนกลัวแล้วจริง ๆ

พวกเขากลัวแล้ว！

เสือขาวและคนอื่นๆ น่ากลัวมากแล้ว

นี่คือศัตรูที่น่ากลัวที่สุดที่พวกเขาเคยเจอมา！

พวกเขาต่างก็เป็นปรมาจารย์โลกบู๊ ทุกรูปแบบกระบวนท่าต่างก็สืบทอดต่อกันมาเป็นเวลานาน ล้วนแต่มุ่งไปฆ่าคน

แต่การโจมตีของเสือขาวและคนอื่น ๆ กลับยิ่งง่ายยิ่งไม่ซับซ้อนกว่าพวกเขา！

ไม่มีท่าทางที่ซับซ้อน ลงมือก็คือกระบวนท่าฆ่าที่แข็งแกร่งที่สุด

ผู้ที่อยู่ในนั้นไม่ตายก็คือบาดเจ็บ！

มีดหนึ่งหมัดหนึ่งชนิดนี้ เป็นการต่อสู้ที่ฆ่าตายหนึ่งคน

เหล่านี้คนของโลกบู๊ไม่เคยพบเจอมาก่อน！

เหมือนเป็นการต่อสู้ที่ต้องเจอหลายพันครั้งถึงจะฝึกฝนออกมาได้！

ศิลปะการต่อสู้ของแต่ละสำนักพรรคใหญ่ของโลกบู๊ มีกระบวนท่าไม่มากก็น้อย

และเสือขาวกับคนอื่น ๆ ไม่มีกระบวนท่าใด ๆ ฆ่าเพื่อฆ่าอย่างเดียว！

คนที่มีไหวพริบหน่อยก็ได้รู้สึกออกมาแล้ว

รูปแบบการต่อสู้อย่างรวดเร็วฉับไวชนิดนี้——

มองเห็นที่นี่

จางเทียนซานกับไป๋หลิงหลงมองหน้ากันแวบหนึ่ง

ในที่สุดบนหน้าเปิดเผยท่าทางที่สบาย ๆ

ถึงแม้บนตัวของพวกเขามีรอยเลือดมากมาย ได้รับบาดเจ็บแล้ว

แต่การต่อสู้ที่สบาย ๆ ชนิดนี้ พวกเขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน！

เวลานี้

พวกเขาถึงรู้สึกว่าสามารถต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับเสือขาวได้

เป็นเรื่องหนึ่งที่ซะใจมากเท่าไหร่！

เห็นคนจำนวนมากถูกตัวเองฆ่าจนกลัวแล้ว บนหน้าของเสือขาวเปิดเผยการเหยียดหยามออกมา

พวกขยะ！

พวกฝูงนกที่กระจัดกระจาย！

ฉากนี้เทียบกับสนามรบชายแดนแล้วห่างไกลกันมาก！

ทหารควบม้าต่อสู้นับแสนมีพลังแข็งแกร่งเหมือนสายรุ้งที่ผ่านท้องฟ้า

นั่นถึงจะเป็นการต่อสู้ ถึงเป็นการต่อสู้ของผู้ชายอย่างแท้จริง！

คนกลุ่มนี้ที่อยู่ข้างหน้า เดิมทีไม่คู่ควรเป็นคู่ต่อสู้ของตัวเอง！

สายตาของเสือขาวกวาดมองไปทางผู้คุมกฎสิบ เหลิงฉานและคนอื่น ๆ ที่ยืนอยู่ด้านหลังตลอด

เขาพูดดูหมิ่นอย่างไม่เก็บไว้แม้แต่นิด“พวกแกก็คือศูนย์พันธมิตรบู๊อะไรนั่น？กุ่ยเหมินอะไร？ ยังมีตระกูลหนิงจงโจวอะไร？ก็ทำได้เพียงเป็นเต่าในกระดองยืนอยู่ด้านหลัง？ เก่งจริงก็มาสู้กับกูสักรอบ ให้กูดูหน่อยว่าความอดทนของพวกแกเป็นยังไง？”