เทพสงครามพิทักษ์โลก นิยาย บท 627

เพื่อขู่ให้พวกเขากลัว

เมื่อคิดได้เช่นนั้น

เย่ชิวก็รู้สึกกล้าขึ้นมา

ฟิ่ว!

เย่ชิวและคนของเขา รีบพุ่งไปปีนขึ้นบันไดสวรรค์

ทั้งสามสิบคนนั้นเร็วมาก เพียงพริบตาเดียวก็ขึ้นไปถึงสิบกว่าขั้นแล้ว

เมื่อพวกผู้คุมกฎสิบเห็นเช่นนั้น ก็ต่างพากันดีใจ

ดูเหมือนว่าขั้นบันไดพวกนี้ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

หยางเฟิงก็แค่ขู่ให้พวกเขากลัวเท่านั้น

"ฮ่าๆๆ!"

เย่ชิวหัวเราะเสียงดัง: "ดูเหมือนว่าบันไดพวกนี้ไม่น่ามีปัญหาอะไร ขอให้ทุกคนลุยไปกับข้า! ขอเพียงพวกเราเข้าไปถึงสุสานของเย่เวิ่นได้ ชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรก็จะเป็นของกุ่ยเหมินเรา!"

"ลุย!"

เสียงคำรามดังขึ้น

สาวกสามสิบคนของกุ่ยเหมิน รีบเร่งความเร็วพุ่งขึ้นไป

แต่ขึ้นไปได้เพียงครึ่งทาง

ก็เกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น!

ตึง!

ตึง!

ตึง!

มีพลังมหาศาล มาจากบนฟ้า

ราวกับมีภูเขาลูกใหญ่ กดทับอยู่บนตัวของพวกเขา

สาวกสามสิบคนของกุ่ยเหมินไม่ทันได้ตั้งตัว และกลิ้งตกลงบันไดสวรรค์ในทันที

อั่ก!

อั่ก!

อั่ก!

มีเสียงกรีดร้องดังขึ้น

คนพวกนี้ร่วงล้มลงมาหน้าบวมเป่ง อยู่ในสภาพที่ยับเยินมาก

มีเพียงเย่ชิวที่ยังคงยืนหยัดดิ้นรนอยู่!

ในหัวของเขาก็ตระหนักได้ทันทีว่า

ที่แท้ขั้นบันไดพวกนี้

แต่ละขั้นที่ขึ้นไป จะมีแรงโน้มถ่วงจะเพิ่มขึ้นเท่าตัว

ตอนแรกเริ่มยังไม่รู้สึกอะไร

แต่พอยิ่งขึ้นไปสูงขึ้น น้ำหนักก็ยิ่งเพิ่มขึ้น

เย่ชิวสัมผัสได้เพียงแรงโน้มถ่วงมหาศาลอันท่วมท้นที่กำลังกดทับเขาอยู่

และมันทำให้เขาแทบหายใจไม่ออก

แต่เรื่องดำเนินมาจนถึงจุดนี้ และมีคนมากมายกำลังดูอยู่ เขาทำได้เพียงแค่ฝืนสู้ต่อไป

เมื่อคิดถึงตรงนี้

เย่ชิวจึงก้าวไปข้างหน้า...

ตึง!

เขาขี้เกียจที่จะเถียงกับหยางเฟิง

เมื่อเห็นบันไดหินนี้ไม่ปกติ

ก็ไม่มีใครกล้าก้าวออกมาอยู่ครู่หนึ่ง!

หยางเฟิงมองไปที่ทุกคนรอบๆ และหัวเราะอย่างเหยียดหยาม: “ทำไมไม่มีใครกล้าลุยต่อแล้วหรือ?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น

ทุกคนต่างก็ก้มหน้าและไม่พูดอะไร

เย่ชิวเป็นคนสนิทของผู้คุมกฎสิบ ความแข็งแกร่งของเขาอย่างน้อยก็ก็ระดับแดนปรมาจารย์

ขนาดเขายังไม่สามารถขึ้นบันไดหินนี้ได้

ให้พวกเขาขึ้นไป ก็มีแต่อับอายอายขายหน้าเท่านั้น!

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครพูดอะไร

“ไม่มีใครกล้าขึ้นไปเหรอ? ช่างน่าขันจริงๆ! ยอดฝีมือปรมาจารย์จากสำนักพรรคต่างๆ ของโลกบู๊ล้วนอยู่ที่นี่

แต่กลับไม่กล้าแม้แต่จะขึ้นไป หากเรื่องนี้แพร่ออกไป อนาคตพวกเจ้ายังจะมีหน้าอะไรไปเจอพี่น้องคนโลกบู๊ทั่วทั้งใต้หล้าได้อีก?"

หยางเฟิงเหลือบมองไปที่พวกผู้คุมกฎสิบ และหัวเราะอย่างเยือกเย็น

"ฮึ!"

เหลิงฉานพูดอย่างเย็นชา: “หยางเฟิง เจ้าอย่ามายั่วยุพวกเรา ถ้าเจ้าแน่จริง ก็ลุยเองเลยสิ!”

"ใช่แล้ว!"

ผู้คุมกฎสิบพูดเออออตาม: "เจ้ายืนอยู่ตรงนี้ ไม่กล้าปีนขึ้นไป แล้วยังมีสิทธิ์อะไรมาว่าพวกเรา?"

เวลา.

คนของกุ่ยเหมินและศูนย์พันธมิตรบู๊ ต่างก็มองหยางเฟิงด้วยสีหน้าถากถาง